towerin huisie
Dis na daardie besoek aan Spanje, terwyl ons almal ewe onskuldig en soet weer in die Vlieënde Viruslugtende Towerin tent klim, dat die verskriklike nuus ons ore bereik.
Vuurvliegie laat weet dat Rebusfontein verdwyn het! Blykbaar is dit nie sy wat hier ewe lekker saam met die tent reis nie, maar Broodina. Sy het blykbaar op Rebus agtergebly, na ‘n kwaai hou op die kop.
“Is sy ooit by haar volle verstand?” wonder Seegogga so by haarselwers. ” Sy het ‘n geweldige hou op haar kop gekry…”. Rebus kan mos nie sommer net so verdwyn nie? Dalk was hy net tydelik onsigbaar agv daardie onnodige sanitisasie en skoonmaak en reininging en regpak en stroping, om vernuwing en verryking te bewerkstellig.
Die Towerinne verskil dadelik in hulle reaksies, soos hulle persoonlikhede mos ook verskil. Maar een en almal is hoogs, ja hooooooogs ontsteld. Dit kan mos nie wees nie! Maar Vuurvliegie hou vol dat Rebus weg is, en sy het self die kaart en transport en gaan dit nie weer opbou nie, sê sy koppig.
Seegogga klap haar knypertjies oop en toe, oop en toe. Amper knyp sy ‘n gat in die vlieënde tent van ontsteltenis.
Sy sien dat Hester nog nie die tent laat opstyg het nie – dis mos nou Hester se beurt, en klim gou af. Sy wil baie graag verder saamtoer, maar die onsekerheid vreet haar op. Sy moet nou dadelik eers Rebus toe om te gaan kyk wat nodig is om haar huisie weer te bou. Vuurvliegie praat van gras en bossies. Ai tog is die blommetjies dan ook weg?
Seegogga tingeling vir mnr Krap. Hy sal moet saamgaan om te help. Hy is mos ‘n handyman wat alles kan doen: “Rebusfontein het verdwyn!”
“Wat? Stront man!” Mnr Krap is net so omge-ellie. Hy het altyd met volle aandag na die Towerinavonture geluister.
In die sak van Sakbek, Struisbaai se pelikaan, vlieg mnr Krap en Seegogga skommel-skommel Rebusfontein toe. By haar het sy ‘n hamer, spykers, ‘n blik blou verf, ‘n paar planke, n sakkie blomsaadjies en ‘n botteltjie Franjeliko.
Sy het nie witblits nie – sy is mos gerehabiliteer, maar dink daaraan dat dit nogal handig sou gewees het – sommer om oral te santitiseer waar daar dalk kwaad uitgebroei het.
Hulle vlieg met Sakbek oor die land – ‘n leë-leë land. Daar is min voertuie en die mense loop almal gebukkend.
Hoewel die towerinne Coronamouna oorwin het, het die res van die land dit nog nie agtergekom nie. Almal loop met groot swaar bondels op hulle rue en kyk af grond toe.
‘Ai, tog, hoekom voel ek dan ook soos daardie mense”, dink Seegogga. Sy weet sy moenie so voel nie, maar sy doen.Sy was so lief vir Rebusfontein en het al meer as eenkeer daaroor geskryf.
https://seegogga.com/2019/11/19/om-op-rhebusfontein-te-woon/
https://seegogga.com/2020/06/27/hoe-het-seegogga-ook-n-towerin-geword/
Sy dink oor die lieflike dae wat sy daar deurgebring het, die vriende wat sy gemaak het en die avonture wat sy beleef het.
Toe land Sakbek en Seegogga en mnr Krap klim uit. Hulle stap verbaas in Towerinstraat af. Die straatjie is dolleeg en al die huisies is toe, maar die huisies is steeds daar! Die pragtige blommetjies ook!
So hier en daar is daar ‘n bietjie nuwe verf nodig, sien sy, Die heininkies het ‘n knip nodig. En ja, daar is ‘n paar dubbeltjiebossies wat uitgetrek moet word.
Hulle sit haar krapmandjie met haar gereedskap by haar voordeur neer, en Seegogga sien dat sy eintlik in nommer 10 woon. Sy het haar nommer mos al lankal vergeet omdat sy goed weet dat sy die blou huisie daar in die middel rond het.
Mnr Krap spring aan die werk want hy is ‘n handyman wat alles kan doen. Seegogga stap verder af in die straatjie. Wat sien sy daar?
Op haar stoepie sit Toortsie stoksielsalig alleen met ‘n koppie tee en ‘n allemintige lemoenkoek. Haar boerman is besig om onder in die tuin te skoffel. Nie lank nie, of Toorts en Seegogga lag en gesels en smul aan die heerlike koek.
“Ek is so dankbaar, Toorts! Ek het gedog Rebusfontein is weg – poef! En hier sit jy sowaar!”
“Het jy al Mary Poppins gesien?” vra Toorts. “ ‘n Mens wens mos net wat jy wil hê moet gebeur en dit gebeur. Ek is nie seker of dit so ‘n Alice of Wonderland werk nie, maar daar verskyn of verdwyn ook allerhande goed. “
“So jy bedoel as ons wens Rebus bestaan nog, dan bestaan hy?”
“Ja, beslis. Niemand kan hom van jou af wegvat nie. Al het jy hom nie gemaak nie, het hy mos al lankal werklik geword.
“Soos Pinnocio wat ‘n regte seuntjie geword het?”
“ Netso ja. Daar was allerlei probleme voor dit gebeur het, maar as dit gebeur het, het dit gebeur. En die beste van alles is, Rebusfontein behoort nou aan almal wat hier wil woon. Niks en niemand gaan hom wegvat nie. Hy moet ‘n bietjie opgeknap en verander word, maar eintlik is hy ‘n groeiende dorp wat uitbrei. Kyk nou maar vir Aalsie en Appeltjie. Hulle wil ook graag hier bly.”
“Ja, maar daar is towerinne wat gesê het hulle het hulle huisies verloor, want hulle het nie kaart en transport nie. Is jy seker ons mag hier wees?”
“Wel, sien die saak staan so: daar mos die reël dat as iets meer as 6 maande in jou besit is, dan is dit joune – wettiglik. Die eienaar mag dit nie meer sonder jou toestemming terugvat nie. En dan is daar so ‘n ding soos verblyfreg….”
“O. So elke huisie behoort steeds aan die Towerin wat daar gebly het?”
“Ja, virseker. Ons moet tog vir almal vertel dat hulle steeds veilig is hier.”
Seegogga dink aan haar dierbare towerin-vriende. Sommige van hulle is so sag en broos. Sy dink hoe hartseer hulle was toe hulle gedink het hulle huisie is weg. Sy dink aan die ander, wat nogal kwaai en opstandig is. Sy weet sy is self van die storm-en-drang soort wat eers later tot bedaring kom en dan dikwels spyt is oor wat sy gesê of gedoen het. Daar is ook die wat dadelik terugtrek in hulle skulpies in en hulle gevoelens vir hulleself hou en geen kommentaar lewer nie. Daar is die wat maklik sê dat hulle ‘n ander plek sal kry om te bly. Daar is selfs die wat graag na ‘n ander plek wil aanbeweeg. Seegogga weet dat sy nie een van hulle is nie. Sy verander moeilik van plek.
“Het jy geweet dat daar party Towerinne is wat wil aanbeweeg, wat voel dat ons losgetorring het en dat ons vernuwing nodig het, Toortsie?”
“Nee”, sê Toorts: “Maar waarom het hulle dan nie dit al lankal met ons bespreek nie? Ons gesels dan altyd so lekker oor alles. As iets iemand gepla het, kon hulle mos dit maar gesê het, dan nie?”
“Ja,ek dink ook so”. Seegogga sug. Was sy dan verkeerd om so veilig en lekker op Rebusfontein te woon? Is sy soos daardie stiksienige popcorn wat nie wil spring nie?
“Wat dink jy van popcorn, Toortsie? Is ek nou van daardie harde toedop springmielies wat nie wil spring nie en dan weggegooi word?” Seegogga is baie bekommerd. “Moet ‘n mens nou spring omdat ander wil hê jy moet spring? Moet jy mooi in die pot bly omdat iemand die deksel toehou en mooi soet in die middel spring soos al die baie popcorn om jou?”
Toorsie skud haar kop. “Rebusfonteiners is eintlik nie popcorn wat jy in ‘n pot kan druk en dan spring almal mooi soet op en af nie. Ons spring mos ons eie springe! Sommige hoog, sommige uit die pot, sommige sag en versigtig, sommige met ‘n groot knal.En sommige spring gladnie.”
“Ja, Toorts, dis wat vir my so wonderlik is. Die towerinne is almal baie verskillend. Dit laat my dink aan daardie gekleurde popcorn wat ons kry. Bont, vaal, uitbundig, ingetoeë, hard, sag, groot uitgepop, klein toepitjie, maar weet jy wat? Op Rebusfontein is almal baie welkom. En hulle kan mos hier vry voel om te spring soos hulle wil. Sonder oordeel. En wat nog wonderliker is, is dat hulle almal saam ‘n heerlike sak vol verskeidenhheid en kleure is. Dit lyk sommer lekker – maar nou is ek mos lus! Kom ons gaan spring bietjie popcorn, Toorts, Kom! ”
Seegogga huppel. Die las is van haar skouers af. Sy is weer tuis in haar geliefde Rebusfontein.
Seegogga en Toorts kies nou weer koers na Towerinsstraat 10, haar eie, eie huisie. In haar spens is ‘n sakkie bont springmieliepitte. Nou gaan hulle heerlik springmielies eet voor Seegogga teruggaan om te kyk of die towerin tent nog staan. Sy hoop die toer gaan nog voort. Sy hoop Vuurvliegie herstel van haar hou op die kop. Sy hoop die Towerinne kom knap hulle huisies op en kom trek in. Sy hoop…”
Die van julle wat nou ekstra tyd het, kan gerus hierdie lekkerlees storie lees wat dalk nog later ‘n boek gaan word. Klik hier en dan lees jy dit hoofstuk na hoofstuk. Die towerinne is die hoofkarakters wat die storie en die moord ontrafel. Lekker lees!
30 Jaar gelede het ek as voortvarende groentjie by 
