Seesterretjies. onlangse kommentaar
my boekies
Beskermd: Die veelsydige buff
Posted in goue vroue, Los opdrifsels, rebusfontein, perfect day, vriende, nostalgie, rhebusfontein
Vul jou wagwoord in om almal se kommentaar te sien.
Dis nou jou beurt.2. “Every woman needs a little black dress”- Coco Chanel. ‘n Kraterstorie
“
Dis nou jóú Beurt!
Die Goue Vroue is ‘n handjievol Suid-Afrikaanse vroue – oud en jonk – wat lief is vir skryf. Ons is geanker in die werklikheid, maar spoor mekaar met bloguitdagings aan om te fantaseer. “The Talking Stick” dien in hierdie geval as inspirasie tot wonderbaarlike stories…elke Goue Vrou kry haar beurt. Hierdie rondte pak ons in alfabetiese volgorde aan.
Dit werk so: as jy die praatstok vashou is dit jóú beurt! Jy praat en die ander moet luister sonder om jou in die rede te val. As jy klaar is met jou storie, gee jy die praatstok vir die volgende persoon aan. (Hierdie konsep is deur Stephen en Franklin Covey in hulle kursusse tot meer effektiwiteit benut om empatieke luister te bevorder).
Volg hierdie skakel as jy ons Goue Vroue se stories in volgorde wil lees:
https://fresh.inlinkz.com/party/fe16b378ba494670a41c59177986b352
Every woman needs a little black dress”- Coco Chanel .’n Kraterstorie
As ‘n mens nie ryk is nie, draai jy jou sente om. Jy koop jou swemkostuums in die herfs, as die winkels uitverkopings het. Jy koop 2 bottels koffie as daar ‘n “special by Spar” is. Hierdie is so ‘n storie…..
My oudste dogter en haar man was op hulle eerste besoek aan SA nadat hulle in Holland begin werk het.
My patriotiese dogter besluit om die winkels in Kaapstad in te vaar om ‘n paar somerrokkies te koop, want dis winter in Holland en verder “daar is niks mooi klere in Holland nie”,
Sy kom dus hier op ons klein dorpie aan met 4 piepklein peperduur Woolworths rokkies. Ek dink dit was R400 elk, ongeveer 12 jaar gelede.
Toe sy ons buurvrou oor die draad groet, gesels hulle lekker en buurvrou sê:” Ons gaan more Kaap toe, want Woolworths se uitverkoping begin mos môre. Jy weet, byna ál die klere is halfprys.”
My kind is dadelik in ‘n toestand. Sy het net 1 dag te vroeg gekoop!
Maar ‘n boer maak ‘n plan. Buurvrou sal die sak met die 4 rokkies neem, en gaan teruggee en dan weer 4 ander identiese rokkies koop teen 50% afslag.
So kom 3 vd 4 rokkies die volgende aand hier aan@ R200 ipv R400. Die 4de rokkie, die mooiste enetjie, ‘n mooi swart dingetjie met blink steentjies om die hals, se regte nommer was nie meer beskikbaar nie, dus bly hy maar R400.
‘n Week later is dit tyd om terug te keer Holland toe. Ek en sy sal eers 2 aande by haar sussie in Kaapstad oornag.
Vroeg die volgende oggend sak ek en die 2 dogters op Canal Walk toe. Hulle plan is mooi uitgewerk. As daar die regte grootte rokkie is, gee ons eenvoudig die duur rokkie terug en koop hom teen halfprys weer, maar as daar nie is nie, gee ons hom terug en wag tot hulle hom weer op die rak hang. Hoe moeilik kan dit dan nou wees?
Natuurlik is dit die ma wat die vuilwerk moet doen. Daar is ‘n lang ry by die betaaltoonbank, want dis Saterdag en uitverkoping.
Dis so ‘n oulike klein dametjie wat my help. Ek verduidelik dat my dogter besluit het om nie die rokkie te neem nie, en kry die geld terug. Die rokkie verdwyn by ‘n deur agter haar in.
Ons wag en wag en wag, maar geen swart rokkie word teruggehang op die reling nie.
Ten einde laaste moet die ma (in opdrag van die eregas en haar sussie) weer betaaltoonbank toe gaan. Ek moet nou maar die rokkie gaan terugvra en sê my kind het van plan verander en wil nou weer die rokkie hê. ( volprys of te nót).
Hierdie keer land ek by ‘n ander verkoopsdame. Sy gaan kyk agter, maar kry nie so ‘n rokkie nie.
” Dit moet hier wees, ons het dit netnou teruggee en niemand het dit op die reling teruggehang nie. Sal jy asb weer gaan kyk?” Hou ek vol.
Die dame verdwyn weer en kom terug met die rokkie, maar ‘n nommer 8.( my kind dra n nr 6, want dis ‘n groot maak).
Sy gaan pas aan. Los, effens te groot, maar gangbaar. By gebrek aan iets beter, sal sy dit maar koop, maar ek sien haar lippie hang. Toe sy wil betaal, sê die dame dat die rokkie R400 kos. Hy is nie deel van die uitverkoping items nie.
Net daar vloei die trane. Sy is bereid om so duur te betaal vir ‘n rokkie wat pas, maar nie vir een wat soos ‘n sak aan haar hang nie!
” Kom!” vat ek en sussie haar weerskante vas. “Nou gaan ons eers koffieshop toe”.
Ons gaan sit by die naaste koffiewinkel, bestel iets warms, en ons eregas snik soos sy huil.
“Hoekom is ek tog so suinig?” snik sy. “Ek is so simpel!” Sy huil, ons ons het al ons dae om haar te troos.
Versterk deur ons cuppachino’s, bied ons vir haar aan om weer terug te gaan. Daardie nr. 6 rokkie moet nog daar êrens wees.
Woolworths, hier kom ons weer!
Nee, geen ” little black number” op die rak nie. Ek besluit om weer te gaan vra, maar seker te maak dat ons weer by dieselfde vriendelike dametjie uitkom wat my die eerste keer gehelp het. In die proses moet ek ‘n hele paar mense in die ry agter my eers laat verbykom.
Uiteindelik is ons voor en by die regte klerk, R400 in die hand. Ek verduidelik weer van die swart rokkie, ‘n nommer 6, wat ons nou weer wil hê.
“Sekerlik” antwoord die meisietjie, wip na agter en kom weer terug- met die regte rokkie! Ja, ‘n nr 6! Sy lui hom weer op. “Ag, maar julle is gelukkig” sê sy. “hy is nou halfprys! Net R200 asb!”
Hiermee gee ek nou amptelik die praatstok aan vir Positief. Vertel ons, liewe Goue Vrou!
“
Dis nou jou beurt.
,
Dis nou jóú Beurt!
Die Goue Vroue is ‘n handjievol Suid-Afrikaanse vroue – oud en jonk – wat lief is vir skryf. Ons is geanker in die werklikheid, maar spoor mekaar met bloguitdagings aan om te fantaseer. “The Talking Stick” dien in hierdie geval as inspirasie tot wonderbaarlike stories…elke Goue Vrou kry haar beurt. Hierdie rondte pak ons in alfabetiese volgorde aan.
Dit werk so: as jy die praatstok vashou is dit jóú beurt! Jy praat en die ander moet luister sonder om jou in die rede te val. As jy klaar is met jou storie, gee jy die praatstok vir die volgende persoon aan. (Hierdie konsep is deur Stephen en Franklin Covey in hulle kursusse tot meer effektiwiteit benut om empatieke luister te bevorder).
Volg hierdie skakel as jy ons Goue Vroue se stories in volgorde wil lees:
https://fresh.inlinkz.com/party/fe16b378ba494670a41c59177986b352
Wel, julle wil weet en luister en of julle nou wil of nie, julle moet stilbly tot ek klaar is
Ek het eers gedink om n grappige storie te vertel. Toe dink ek ek moet liewer iets kontroversieel skryf- iets waaroor almal n eiertjie te lê het, en aangesien hierdie my blog is, en aangesien ek die praatstok vashou kan ek nou my stuiwer in die armbeurs gooi- in vrede. As julle verskil, kan julle lekker in die kommentaar redekawel, ek het my sê gesê.. En ek het ook ‘n lekker storieom te vertel, maar aangesien tyd beperk is, doen ek nou eers gou ‘n paar van my minder beskeie opinies.
Reg, natuurlik Covid. Blykbaar vermoed deskundiges nou sterk dat die virus wel mensgemaak is, en daar word nou navorsing daaroor gedoen by sommige universiteite.
Wat ookal die geval is, dit is duidelik dat hier n skrikbewind gevoer word deur telkemale die statistieke van die begin af aan te haal. Waarom word dit nie met ander dodelike siektes op daaglike basis gedoen nie? Ek dink aan siektes soos griep, malaria, ebola, masels, selfs vigs en kanker. Stel jou voor hulle sê daagliks dat daar die afgelope 2 jaar x hoeveelheid mense griep opgedoen het waarvan y mense reeds gesterf het. Belaglik? Waarom word die getal covid gevalle dan telkens van die begin af herhaal? Dit is niks ander as om vrees in te boesem nie.
Lockdown? Ag dis baie lekker dat my man by die huis kan wees en ek glo dit het die manier van werk( tuis voor die rekenaar ipv op kantoor) permanent verander, maar ek is ook gekant teen lockdown. Jy hoef maar net ‘n brood by die naaste winkel te gaan koop om te besef dat jy nie kiemvry kan lewe nie. En wat is dan die verskil tussen lockdown of nie as jy in elk geval moet winkel toe om daardie broodjie te koop? (Dalk kan tannie Frannie n afleweringsdiens begin?)
Dus glo ek wel aan “social distancing” en selfs maskers, maar glad nie aan grendeltyd, drank en sigaret verbodde( verbooie, verbiedens?) en aandklokreëls nie. Sorry Cyril.
Transgenderregte en menseregte. Dis’n moeilike enetjie, want elkeen het sy eie idees. Die ding is dat elke mens wél geregtig is op sy eie idees-solank hy dit nie op ander afdwing nie. Ek glo dat iemand nie kan help as hy nou wel transgender is nie, maar ek glo ook dat kinders onder 18 nie hormoonbehandeling behoort te kry om hom te help op pad na die geslag wat hy wil wees nie. Jammer, maar die lewe het sy beperkinge en as die natuur jou ‘n vrou gemaak het, en jy wil liewer n man wees, of andersom, moet jy volwasse wees sodat jy self so n drastiese stap kan neem. Die kwessie van seuns of mans in vrouebadkamers is dieselfde. Jy mag miskien transgender wees, maar voordat jy nie die geslagsveranderingoperasie gekry het nie, is jy die geslag wat die natuur jou geskape het en gaan jy na daardie badkamer/ kleedkamer toe en klaar – of jy nou ontuis daar voel of nie. Hoe moeilik kan dit dan nou wees?
Ongelykheid in die werksplek. Waarom hoor ek steeds dat vroue minder as mans verdien vir dieselfde werk, of swart minder as wit? Dis middeleeus!
Afrikaans en Engels. Ek glo hoe meer tale jy magtig is, hoe beter. Dit was ook vroeër jare ‘n ongeskrewe maatstaf van opvoeding en intelligensie.
Watter belaglike stelling is dit nie dat universitite en heelwat individue skielik nou glo Afrikaanse studente moet in Engels studeer omdat hulke beter oorsee sal vaar as die wat in Afrikaans studeer het? Hulle sal nie! Hulle is armer, want hulle breine het minder geoefen. Hulle is armer as hulle in die lande met Germaanse tale wil gaan werk. Hulle is armer in hulle eie taal. Hulle is armer in deursettingsvermoë, houding (attitude) en innoverende denke.
Die onderwysdepartement, en Stellenbosch, het mos hesluit Afrikaans is nie inheems nie. Maar, soos die een regter gevra het: As Afrikaans nie inheems aan Suid- Afrika is nie, aan watter land is dit dan inheems?
Ek glo die rektor van Stellenbosch moet afgedank word oor sy eensydige totaal onwetenskaplike sienings. ‘n Universiteit is ‘n wetenskaplike navorsingsentrum wat oop, moderne, ondersoekende denke moet bevorder. Duidelik val die rektor en sy bestuurspan nie in hierdie kategorie nie. Is dit n gebrek aan intelligensie, of word hulle daarvoor betaal? Hoe ookal, hulle skiet te kort en behoort afgedank te word.
Daar is die kwessie van ander inheemse tale. Liewe anderstaliges, studeer, ontwikkel julle taal tot akademiese taal en gaan word lektore. Dis n lang pad, maar die enigste een.
Daar is deesdae n beweging na veeltaligheid. Die dosent gee klas in sy eie taal en die studente antwoord weer in hulle eie taal. Dit klink wonderlik, maar ek is onseker hoe prakties dit kan wees. Dit is egter ‘n moontlike oplossing.
Goue Vroue en Rebusfontein.Ek glo die Goue Vroue het n wonderlike ondersteuningsraamwerk en gaan van krag tot krag. Ek glo elke persoon behoort ‘n Rebusfontein te hê waar hy lekker laf kan wees en sy verbeelding vrye teuels kan gee. En ek kry die wat so vreeslik in realiteit vasgevang is, jammer. Lank lewe die Goue Vroue!
Posted in blogspeletjie, die tale wat ons praat, goue vroue, Los opdrifsels
Tagged afrikaans, meertaligheid, taaldebat, transgender
24 Kommentaar
Boekbespreking: “The hundred-year old man who climbed out of the window and disappeared”, deur Jonas Jonasson.
Alan Carlsson, ‘n 100 jarige oom in ‘n ouetehuis, was nie lus om sy 100ste verjaardag wat die kwaai matrone vir hom gereël het, by te woon nie. Toe klim hy deur die venster en land met sy pis-slippers in die blombedding. En so begin die avontuur van ‘n leeftyd.
As jy wonder wat dan nou met iemand kan gebeur wat reeds 100 jaar oud is, lees gerus die snaakse absoluut buitengewone avonture van Alan en die mense wat hy deur die loop van sy avonture ontmoet het. Tussenin kry ‘n mens ook ‘n terugblik na Alan se vroeëre lewe en ook sommer die wereld se belangrike gebeure die afgelope 100 jaar.
Alan se ma het vir hom geleer dat die lewe gebeur soos hy gebeur en dinge is soos dit is. Hy het dus nooit eintlik vooruit beplan nie en nie geglo hy kan ‘n bydrae lewer tot die wereld nie. Tog lewer Alan ‘n baie belangrike bydrae om die wereldgeskiedenis te verander. Hy was die man wat toevallig op die verkeerde plek op die regte tyd was. Dit is fantasie in werklike wereldgebeure vevleg en die resultaat is skreeusnaaks.
Daar is reeds 8 miljoen eksemplare wereldwyd verkoop en die boek is al in 35 tale vertaal. Hierdie is ‘n heerlike tong-in-die-kies boek wat telkens verras met die onverwagte. In hierdie depressiewe covid tyd, is dit lekker om ‘n ligte boek te lees wat die lagspiere prikkel. Ek beveel dit sterk aan.
Matriek reünie terugblik.
In 2018 het ons matriekklas ons 50 jaar reünie gehou. Ek het destyds geskryf en foto’s gewys van die voorbereidings. Byna 3 jaar gelede. Om dit te sien, klik hier: reünie.
Dit was vir my en my man ‘n voorreg om dit te reël en nog ‘n groter voorreg om al ons ou klasmaats weer te sien. Ons was ‘n hegte groepie vriende in ‘n baie besondere skool met oa mnr Sam Pellissier as baie besondere onderwyser.
Al die werk was op die ou einde die moeite werd. Ou vrienskapsbande is weer hernu en nuwe vriendskapsbande is gesmee.
Vandag sit Piet Olén, een van ons klasmaats, hierdie video op ons groep
Hy het met liefde soveel moeite gedoen en tyd daaraan bestee. Ons waardeer dit opreg. Ek plaas die video hier. Ek weet nie of dit by almal sal byval vind nie, maar vir my is dit baie spesiaal. Die “kanon” wat my man gebou het, skiet ook hier!
“WELL DONE, PIET!”
Posted in Los opdrifsels, skoolstories
Tagged matriek, ou vriende, reunie, Suidpunt van Afrika
24 Kommentaar
S-pen kuns
‘n Jaar gelede het ek ‘n nuwe selfoon gekry. En net daar het my lewe so n bietjie verander. Ek het naamlik die s-pen ontdek.
Wow! Dis ‘n wonderlike dingetjie!
Nie net kan hy, nes n gewone pen, vir jouself nota’s skryf nie, jy kan ook woorde op foto’s skryf, as jy sou wou, jy kan ook hierdie geskrewe woord in tikskrif verander. Jy kan met die fyne puntjie op die selfoon se lettertjies tik, nes ek nou hier doen, en dis makliker en gemakliker as met die duim.
Verder het die stokkie n klein byna onsigbare skakelaarjie in. Jy sit jou foontjie erens neer, gaan staan by jou vriende of troeteldiere, druk die skakelaartjie as jy gereed is, en siedaar! ‘n Pragfoto sonder dat iemand agter die kamera moet staan.
Maar die eintlike wonderlike ding is die nota’tjie wat die pennetjie kan skryf- in verskillende kleure in verkillende soorte penne en verskillende diktes.
En as jy nou ek is, toets jy mos die virtuele pennetjes uit. En speel. En so speel die Seegogga so n bietjie.
Dit sou seker by speel gebly het, maar toe kom daar mos ‘n kunsuitstalling by die Suidpunt en hulle soek soek geboue – dieselfde geboue wat ek geteken het toe ek met my s-pennetjie geteken het.
Sou ‘n mens dit kon afduk? Ja! Ongelooflik! Hierdie klein prentjies op my selfoontjie geteken verander in ‘n duidelike A-4 prent en ek glo hy sal nog grote ook kan gaan.
Ek is nog ‘n beginner en ken nie eers al die funksies van hierdie nota program nie, maar ek gaan oefen! En leer!
Die beste van alles is dat jy selfoon die heeltyd by my is. Sommer hier in my handsak. Ek kan speel net waar en wanneer ek wil: sonder ‘n tafel, verf, esel of enigiets. Netso! In die vergadering, koffiewinkel, spreekkamer, in ‘n motor, op die strand of in die bed – die wêreld is my oester.
Ek het nou intussen uitgevind dat n mens tekenprogramme op jou sel kan aflaai, maar die gewone note 10 light se notes program is tans oorgenoeg vir my.
Hier is ‘n paar prentjies. Ek is beslis nog n groentjie, maar die belangrikste is dat ek dit geniet!
The day after the night before
Ons is ‘n groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ‘n dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land.
Hierdie hoofstuk sluit by ‘n menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou.
Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maar feite is, Rebus is ONS s’n.
As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.Volg skakel https://fresh.inlinkz.com/party/7978d243e406473ca23727d75a9a2a46 om by die Inlinksblad te kom waar al die stories in hierdie reeks gelys word.
Seegogga lê en skommel in haar hangmat. Haar oë is toe. Sy neurie saggies “Thank you for the music…”
Nou en dan proes sy van die lag as sy een of ander snaakse insident onthou- hoe hulle in mekaar vasgedans het toe sy en Toortsie met die lyndans na links beweeg het en al die ander regs; hoe sy byna van Aalsie se verhoog afgeval het toe sy deurmekaar geraak het en gestruikel het op haar high polfaais; die goue vroue se oë toe hulle ontdek ou Pierce Broseman is sowaar ook daar. Sy hoor weer die kareoke stemme en die hartroerende duet van Una en Frannie.
Maar die heel snaakse was daardie gegiggel na die groen dip! Hoe meer ontsteld VirgoC raak, hoe meer lê ou Pierce en skaterlag. Hy en Appeltjie moes hulle naderhand met moeite aan die verhoog se pype ophys om weer staande te kom.
Hoe die arme man weer by sy helikoptertjie gekom het, weet sy nie, maar hy het plegtig verklaar dat hy by die lekkerste partytjie in sy lewe was in ‘n wonderwereld met die pragtigste vroue wat hy nog ooit gesien het. Volgens hom het hulle almal soos goud geskitter.
Seegogga giggel so in die hangmat dat sy amper ‘n bietjie van haar frangeliko uitstort.
Die son blink op die Rebusdam en Blommetjie, Kameel se psychedelic koei, wei tussen die kleurvolle blommetjies. Seegogga lê en dink hoe bevoorreg sy is om hier op haar hangmat te lê op haar bont stoep van haar eie Rebushuisie.
Sy dink aan Trommeltjies se mooi woorde vir almal. Sy wonder sommer oor die wonder van alles en watter avonture hulle nog gaan beleef.
Posted in feeverhale en ander stories, goue vroue, rhebusfontein
Tagged abba, goue vroue, party.seegogga.avontuur, Rebusfontein
30 Kommentaar
Seegogga en Abba
abba party
Ons is ‘n groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ‘n dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land.
Hierdie hoofstuk sluit by ‘n menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou.
Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maar feite is, Rebus is ONS s’n.
As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.Volg skakel https://fresh.inlinkz.com/party/7978d243e406473ca23727d75a9a2a46 om by die Inlinksblad te kom waar al die stories in hierdie reeks gelys word.
Ek staan voor die deur met my bootse, bell bottoms en lang gekrulde hare. Die musiek syfer deur die deurkosyne, dIe oop vensters en vul die aandlug.
Bekkie, my ringnek, slaap lankal , maar langs my staan Blommetjie, Kameel se bont koei en wieg op maat van dIe musiek. Ek en sy het n kleurvolle band opgebou, met groovy psychedelic kleure en ‘n spesiale verstandhouding van swaarkry tot lekkerkry maak.
Jebo, Yes! Ons is reg vir die ABBA Party! En hier maak tannie Frannie die deur oop! Una roep ons ‘n welkom toe, maar Toortsie voulez-vous vir ‘n vale.
Toe begin ons met erns oefen:
Die moeilikheid is net: die heupeswaai en ritme is mooi en self Blommetjie kry dit reg. Maar ai …..daardie steppies! Seegogga, wat almal moet afrig, raak skoon deurmekaar.
“Maar wat met ons met ons arms doen?’ Vra Una.
“Ek voel ook ons moet hulle swaai. Sulke slap feeble armpes is nie vir my nie.” Virgo C.
“”Kom ons probeer gou nog enetjie” Se Aalsie.
Ons probeer.
Hierdie een is beter. Dis selfs lekker – dis nou as ons al die steppies kan onthou.
Nee. Die Goue Vroue wil hulle eie reels volg -Rebusfontein reels. Linedancing doen dit nie vir ons nie.
Seegogga vat haar ABBA plaat en sit dit op haar platespeler.
Mnr Krap moet help met die video en hy wil net nie die stop knoppie druk nie! Hy is ook mal oor Abba.
“Kyk mense, Ek voel hierdie linedance ding is heeltemal te beprerkend vir my. Van nou af doen ons soos die musiek vir ons sê! Toortsie.
Die volgende oomblik trek ons ons asems in: Wie kom daar op die verhoog opgedans? Maar dis mos niemand anders nie? ABBA in lewende lywe!
En die Goue vroue haak uit!
Ons sing! Ons dans! Ons swaai en draai, soos net Rebusfonteiners kan . Want: Ons is die GOUE VROUE en ons KAN!
Maar wie loer daar by die deur? Kan dit dalk….?
Huise en herinneringe
https://seegoggaaccommodation.wordpress.com/2012/11/03/rus-n-bietjie-agulhas/Woordnoot pak in om te trek. Christa het die afgelope jaar of wat die wereld vol getrek. So ook Sonel. Inpak, uitpak, inpak, uitpak swaar bokse ronddra.
Toorts het so n jaar of so gelede 3x moes trek, Una het van die een kant van die dam na die anderkant getrek en tannie Frannie van land tot land.
Ek verplant nie maklik nie. Dis makliker om te bly waar jy is as om te trek. Tannie Frannie se mooi skrywe het my egter laat terugloop op my geheuepaadjies en ek kom agter dat ek ook nogal n hele paar maal getrek het.
My paaie het van platteland tot die stadste stad in Suid-Afrika, tot platteland geloop. Ek glo mos dat elke plek sy eie goeie goed het. Die stad se teaters en winkels en anything goes. Daar raak jy kosmopolities en gewoond aan die beste sowel as die slegte. Niks skok jou nie en dis leef en laat leef. Die platteland het weer sy natuurskoon en gratis ontspanning en rustigheid. Daar is behoudenheid en omgee. Dienste is uitstekend en jy kan daar alles kry wat jy wil he, mbv ‘n koerier of ‘n geleentheid of ‘n winkel wat omgee. En goeie vriende!
Eers was daar my geboortehuis op Bredasdorp langs tannie Emily en oom Pietertjie. Ek onthou so goed hoe ek en my ma eendag afgestap het winkel toe om vir my ‘n bed te gaan koop. Dit was tyd vir die cot om te verdwyn.
Toe trek ons af na na ‘n ander huis, reg langs Sandra en Linda Neethling in. Dit was ‘n laaang erf en as jy onder in die erf staan, kon jy nie die huis bo sien nie, want die bome het dit verberg. Audrey Blignault , wie se ouers so 2 huise van ons af gewoon het, skryf hoe haar boetie se bokkie eenkeer vir meer as n week lank weggeraak het in hulle erf. Hulle kon hom nerens kry nie. En toe, eendag, verskyn hy weer! ( Audrey Blignault: Die Krismisbokkie uit: Die plesierboom, Nasionale boekhandel beperk.) Kan julle verstaan hoekom ek as 4-jarige, bang was ek verdwaal in die erf?
Vandat ek 5 was, tot ek begin skoolhou het, was my ouershuis op Sasolburg- wonderlike wonderlike jare op n klein dorpie met hoë tegnologie, lieflike mense en ‘n buitengewone progressiewe skool, hoofsaaklik agv mnr Sam Pellissier, wat enig in sy soort was.
Na ‘n draai in ‘n koshuis op Tukkies en Kimberley, land ek toe in Johannesburg vir die eerste keer in my eie woonstel. Wonderlik!
Dit my eerste regtige trek en my arme pa het met sy bakkie vir my n yskas, planke vir kassies en watnog met sy bakkie daar aangebring. Japie-my-skapie het vir my n bed geleen. ‘n Pragtige driekwart yster- en koperbed met ‘n ystertjie erens wat soms tik op jou hart se klop. Uiteindelik het Japie kopgegee en vir my die bed present gegee. Grietjie, ‘n meisie wat haar trourok in haar tas gepak het en oorsee met haar geliefde gaan trou het, se meubels is toe sommer by my gestoor. Baie gerieflik vir albei van ons! Later het ek darem toe ‘n eie ou sitkamerstelletjie by vriende van vriende gekoop vir R50. Goeie ou jare met goeie ou vriende in goeie ou Johies.
Dit was n pragtige groot ou woonstel met selfs n balkon, n outydse wonderlike gasstofie met sentrale gas, vir slegs R40 per maand. Selfs in daardie tyd was dit belaglik goedkoop.
Daar het ek 5jr lank heerlik gebly en die huur het nooit opgegaan nie, want daar was nog nie ‘n ding soos inflasie nie. Daar het ek my groot liefdesdramas beleef en ook uiteindelik my trouman ontmoet.
My 4 trekke in die 1 jr op Stellenbosch is n storie op sy eie- van kolekamer tot slegs 2 weke lank in ‘n woonstel saam met ‘n onuithoudbare BCom student en n ander een van slaai geleef het( 2groot koppe kropslaai vir elke ete), tot ‘n buitekamer( hier moes ek eers die opslaan lessenaar afklap sodat ek die yskas se deur kon oopmaak, sodat ek dan weer die badkamer se deur kon oopmaak om te kan in!) en uiteindelik die sitkamer van ‘n 1slaapkamer woonstel saam met Christine.
Toe volg een jaar as getroudes in n pragige gerestoureerde skakelhuisie in Brixton. In daardie jaar is ons eerste babatjie gebore. Toe ek uit die hospitaal kom, staan daar sowaar ‘n nuwe tweedehandse sitkamerstel, kompleet met Saunderson linne oorgetrek. My man en ma het ons ou stelletjie by die tweedehandse winkel gaan omruil vir hierdie pragstuk en moes net iets soos R50 bybetaal! Ek het vandag nog die stel, welliswaar al ‘n paar keer weer oorgetrek.
Die volgende 6 jaar was ons in Valhalla en by al my dierbare ou Varsity vriendinne. Daar is ons ander twee kindertjies gebore. Dit was goeie gelukkige jare! Daar het ons gebly totdat ons 32 gelede weer teruggetrek het na my geboortedorp, Bredasdorp.
Terug by die begin.
En hier gaan ons seker bly.
( Dis nou behalwe die tye wat ek in my Rebushuisie bly, ne!)
SA's My Octopus Teacher takes home the Oscar: 'A huge privilege to represent this place I love'
Jippie! Ek het mos gesê lank gelede toe hierdie pragtige Suid Afrikaanse dokkie net op Netflix kom, dat ek hoop hy kry die Oskar wat hy verdien.
https://seegogga.com/2020/09/10/watch-my-octopus-teacher-trailer-cphdox-2020-on-youtube/
Die van julle wat dit nog nie gesien het nie, kan gerus op Netflix gaan kyk na MY OCTOPUS TEACHER. En alles speel af hier aan die voet van Tafelberg.
Baie, baie , BAIE geluk aan almal betrokke by die maak van hierdie uitsonderlike film.
die kern
Seegogga bekyk die gat in die boek. Mmm, dit lyk sowaar of iemand haar lipstiffie in hierdie gat weggesteek het! ‘n Lipstiffie sal mos net mooi in hierdie gat pas – en Seegogga se lipstiffie is juis weg – die einste lipstiffie wat haar dogter vir haar met ‘n vriendin spesiaal uit Holland laat kom het.
Appeltjie gee vir Seegogga die boek aan. ‘n Boek met ‘n gat in. Ja, ‘n hele gat wat dwarsdeur ‘n hele paar bladsye gaan.
Diep in die hart van hierdie geel bladsye vesonke lê die geheim opgesluit.
Nie eens onsigbare ink of kodifisering verbloem die geheimenisse nie. Elke vrou het haar ontblote geheim versigtig uit hierdie boek verwyder…uitgesny!
Met net mooi genoeg provokasie sal elke vrou dalk, ja dalk tóg! een vir een hulle bladsye terugskryf sodat die leser kan agterkom HOE en WAT en HOEKOM elkeen in haar eie reg geluk gevind het.
Lees die Goue Vroue se oplossings vir hulle diep geheime hier op
https://fresh.inlinkz.com/p/567e0dbec3284abbacab09e8d73f276e
Of is dit dalk die gat in haar lewe wat sy in die einste Holland weer teruggeskryf het, wat nou weer uitgeval het?
Seegogga dink terug oor haar lewe: Die gate, die hoogtes, die opdraendes , die droogtes en die oases. As ‘n mens 70 + is, en jy is ‘n seegogga, is daar baie hiervan.
LIFE GOES ON …deur Anna-Marie Groenewald
Certain stages in life are pain
long stretched droughts without rain
barren earth beneath the rock
only the bones of an animal
a withered flower
the memories of a lost love.
And yearning, yearning
one dwells in the past learning
not too easily
to accept
and try again.
But a wound is left to stay
the animal will not dart away
the flower will not bloom again
with the same vigor.
Still, life goes on
it rains again
the flowers bloom
the animals roam
until the next drought
the next stage
the next pain.
Seegogga dink aan 9 jaar in haar jongmenslewe. Daar was die groot hartseer, wat sy mos uitgeskryf het hier op Seegogga se Bloggie. Die boek is weer heel. Die duik is opgevul en Seegogga vryf soms tevrede oor die mooi gladde papier. Dit was alles die moeite werd. Die gat het verander in een van haar mooi herinneringe. Daar is 9 stukkies en net te veel om hier te vertel, daarom gee sy ‘n link vir die wat wil lees, want dis wel lank gelede, maar dit was tog ‘n belangrike hoofstuk van die boek.
Daarna was daar ‘n hele paar ander dramas, wat darem hopelik nou uitfaseer het. Hoe geweldig dramaties kan die lewe soms wees?
Seegogga het deur die jare ‘n paar goed geleer. Sy het geleer dat sy super duper powers het. Dis die goed wat maak dat sy die gat in die boek kan volmaak, die seer kan afskud – al het sy nog nie eers haar verlore lipstiffie teruggekry nie.
Dit is juis hierdie bloggie, hierdie saamskryf met die GOUE VROUE wat haar laat besef het dat sy sterker is as wat sy vermoed het.
Toe nog ‘n groot drama kom, en Rebusfontein sommer so onder hulle weg gesanatiseer word, en die stigter van Rebusfontein dit sommer vir almal wil wegvat, hier in die middel van die wereld se swaar tyd, juis toe almal eintlik ‘n Rebusfontein nodig gehad het, dat Seegogga se superduper powers inskop.
Sy het van die VVVTT afgeklim en vinnig gou Rebusfontein toe laat waai om haar huisie weer op te bou en te herstel. Daar was die wat haar gekruisig het, daar was die wat saamgestaan het. Seegogga self wonder soms of sy die regte ding gedoen het en of sy nie eers dieper moes dink en fyner moes uitpluis nie. Maar sy was nog altyd impulsief en het dikwels gedoen en later gewonder. So dis nou gedoen. En gelukkig is daar wonderlike vroue – die Goue Vroue, wat ook almal hulle huisies weer kom regmaak en kom verf het. Ons almal het nou weer ons veilige huisie in ons veilig dorpie, daar waar ons kan lag en speel, waar die son skyn, die glasies klink, die voëltjies sing en die blommetjies blom.
Seegogga sit rustig agteroor, einste op die stoep van haar Rebushuisie. Die stoep is gesellig bont nadat sy en Blommie, Kameel se vriendelike koei, dit ‘n bietjie versier het – onbepland, ja, maar pragtig. Haar bladsye is heel – miskien ‘n kreukel hier en daar, maar die diep gate is gevul.
Dit laat haar nou mos dink aan haar lipstiffie – wat verhoed haar om dit te bestel – aanlyn van Holland af? Sy gaan dit nou dadelik probeer!
Sy vryf liefderik oor die gat wat nou mooi toe is. “Ons almal het die vermoë om die seer in ons lewe te verwerk en heel te maak”, dink sy. “Met ons Vader se hulp is alles moontlik.”
Sy wens dit vir al haar goeie vriendinne, die Goue Vroue van Rebusfontein, toe. “Saam sal ons mekaar ondersteun en onderskraag totdat almal met vrede oor hulle boeke se baie blaaie kan vryf en sê : Dis heel! Dis herstel!”
seegogga maak die boek tevrede toe en gaan gee dit vir Toortsie.
As ek weer kon
Hierdie is ‘n dialoog tussen ‘n ouma en ‘n keinkind wat ek vir die VLV moes skryf. My dialoog was nie een van die 3 bestes nie, maar ek dink tog ek wil dit hier plaas vir die GOUE VROUE!
Dialoog tussen ouma en 9-jarige kleinseun: As ek weer kon
KLEINKIND: Yis, ouma, ek wens so ek kan vlieg!
OUMA: Ja, Daniël? En hoekom wil jy vlieg?
KLEINKIND: Sommer Ouma. Ek wetie. Ek dink dit sal lekker wees!
OUMA: Mmm…Die grendeltyd maak mens moeg, né, Daniël! En dan kan jy sommer so sjoep-sjoep na ander lande toe gaan, of saam met die voëls op die wolke ry….
KLEINKIND: Jaaa! Yis, Ouma, dit sal darem cool wees. Ek het nooit eers daaraan gedink nie!
OUMA: Nou waaraan het jy dan gedink?
KLEINKIND: Ek het eintlik aan ‘n vliegtuig gedink. Of ‘n Jet. As ek nou ‘n pilot kon wees van ‘n jet!
OUMA: Mmm… Miskien word jy nog eendag een! Dit laat my nou dink aan Elon Musk.
KLEINKIND: Wat?
OUMA: Elon Musk is mos nou die rykste man in die wêreld. Hy het ook so gedroom soos jy, maar hy dink toe mos aan ‘n vuurpyl.
KLEINKIND: ‘n Vuurpyl?
OUMA: Ja. En weet jy, toe ontwikkel hy een! Hy wil nou mense daarmee laat rondry. Maan toe en so. Wil jy maan toe gaan?
KLEINKIND: Sjoe! Ek weet darem nie. Sal ouma daarvan hou om te gaan?
OUMA: (trots) Ek was al daar!
KLEINKIND: Aag ouma! No ways!
OUMA: Sowaar! Elon het vir my en die Goue Vroue op Rebusfontein kom oplaai en met ons so ‘n draai om die maan gery.
KLEINKIND: (skepties) Ouma speel nou seker.
OUMA: Sowaar, Daniël! Een van ons, Scrapy van Nieu Zeeland, ken hom mos, en toe reël sy dit. Maar die béste ding waarin ek nog gevlieg het, is in ‘n tent.
KLEINKIND: Aaag, ouma, ‘n tent kan nie eers vlieg nie! Ouma praat nou sommer nonsens.
OUMA: Jy sal verbaas wees. Ek en die Goue Vroue van Rebusfontein het met ‘n vlieënde tent reg om die wêreld gevlieg.
KLEINKIND: Ouma, ek verstaan niks wat ouma sê nie. Wie is die Goue Vroue en wat is Rebusfontein?
OUMA: Die Goue Vroue is ‘n groepie tannies wat saam stories skryf. En ons woon op ‘n dorpie met die naam van Rebusfontein.
KLEINKIND: Maar Ouma, Ouma woon mos op Bredasdorp?
OUMA: Ja dis reg. Maar ek woon ook op Rebusfontein. Rebusfontein is nie ‘n regte dorp nie. Dis ‘n dorpie in ons verbeelding. Ons gaan gereeld soontoe en daar beleef ons wonderlike avonture.
KLEINKIND: O. Soos in ‘n storie, nie rêrig-pêrig nie?
OUMA: (lag) Ja. In ‘n mens se verbeelding is enigiets mos moontlik, né, Daniël?
KLEINKIND: Ouma bedoel nou soos ‘n tent wat kan vlieg?
OUMA: Ja! Of ‘n spieël wat kan praat. Weet jy, ons het eendag selfs in ‘n gat in die grond ingerol na ‘n ander wêreld toe – ‘n haasgat.
KLEINKIND: (lag) Aaag ouma, ouma is te groot vir ‘n haasgat – maar ouma bedoel seker ook speel-speel.
OUMA: (lag) Eintlik regtig! In ons verbeeldingstorie! En daar onder is ‘n wonderwêreld en ons het die koningin gehelp!
KLEINKIND: Weird… Maar ouma, dit klink mos soos Jan en die Boontjierank!
OUMA: Wel eintik meer soos Alice in Wonderland, né. Maar ons Goue Vroue het sommer ons eie storie geskryf oor ons eie wonderwêreld.
KLEINKIND: Jis dis soo cool ouma! As ek weer kon kies sou ek ook met ‘n towertent wou vlieg!
OUMA: Ja dit is! En jy kάn weer kies, Daniël! En dis net so lekker om op ‘n verbeeldingdorp te woon, waar alles net so is soos jy dit wil hê. As ek weer kon, sou ek dit net alles baie vroeër gedoen het – toe ek nog so oud soos jy was!
KLEINKIND: Jis, Ouma, ek dink Ouma is baie cool, maar as ek my maats vertel, gaan hul dink Ouma is lekker koekoes.
OUMA: (lag) Hulle kan mos maar so dink, wat! Maar ek en jy weet mos beter. Ken jy Walt Disney?
KLEINKIND: Dis mos hy wat al daardie cool tekenprente gemaak het, né ouma?
OUMA: Ja. Dis net hy. Nou: Walt Disney wou tekenprente maak en almal het gedink hy is mal in sy kop. Maar hy het gesê: ”The only limitation is the limitation of your own imagination.” Met ander woorde, jy kan jou enigiets verbeel. Die enigste ding wat jou terughou, is die beperkings van jou eie verbeelding. Verstaan jy dit?
KLEINKIND: E…Ek dink so ouma. Dit beteken jy moet probeer om jou verbeelding so veel as moontlik en so way out as moontlik te gebruik?
OUMA: Ja, presies netso . Dis nou as jy eendag ‘n uitvinder wil word – of ‘n skrywer. Of ‘n beroemde ingenieur… Of sommer net om die lewe vir jouself interessanter te maak hier in die grendeltyd.
KLEINKIND: Sjoe ouma – ‘n uitvinder?
OUMA: Ja. ‘n Uitvinder dink mos aan goeters waaraan ander mense nog nooit gedink het nie, en dan probeer hy dit waar maak. Soos die ou wat gesien het die ketel se deksel rittel as die water kook. Toe dink hy as die stoom die deksel kan oplig, kan die stoom dalk gebruik word om iets vorentoe te laat gaan. Toe maak hulle die eerste treine.
KLEINKIND: (opgewonde) Jis, Ouma, as ek weer kan, gaan ek ook probeer om wayout goed te dink! Ouma moet vannaand vir my die storie van die haasgat en die trein vertel. Maar nou gaan ek en my boetie eers vlieg!
OUMA: Regso jong! Vlieg? Met ‘n jet?
KLEINKIND: Ja dit ook. Maar eintlik het ek gedink…soos…net soos…
OUMA: Ja?
KLEINKIND: Net soos Ouma en daai Goue Vroue. Ouma sê mos ek kan weer dink.
OUMA: Ja! En as ek weer kon vlieg, sou ek saam met jou gevlieg het.
KLEINKIND: Maar Ouma kan mos! Kom Ouma. Pieter! Kom hier!
Ouma, mens kan mos met ‘n pophuis ook vlieg, né?
OUMA: Ja beslis.
KLEINKIND: Kom klim in, Ouma.
OUMA: (steun) Waarheen gaan ons, Daniël?
KLEINKIND: Ons gaan mos Ysland toe!
OUMA: Hoekom Ysland?
KLEINKIND: Mos na Kersvader toe, Ouma. Hy woon mos daar!
OUMA: (lag) O, Natuurlik! Niks is onmoontlik nie, nê!
KLEINKIND: Nee Ouma, rêrig!
Posted in goue vroue, Los opdrifsels, rhebusfontein
Tagged goue vroue, Rebusfontein, Verbeelding, vlieg
9 Kommentaar
Derde briefie aan ‘n bloggie
Liewe Bloggie
Ek het lanklaas vir jou geskryf, maar kan jy glo dat ek al meer as 10 jaar lank verlief is op jou?
Liewe Bloggie al voel dit vir jou dalk of ek jou afskeep, wil ek hê jy moet weet: daar gaan nie ‘n dag verby wat ek nie aan jou dink nie. Ek soek jou op, loer of ander mense jou ook raaksien, lees ou inskrywings deur, droom oor nuwe inskrywings, droom oor JOU!
Die dag toe jy my lewe binnegestap het, het ‘n nuwe wêreld vir my oopgegaan. Die son het met nuwe glans begin skyn en my hart het begin huppel. Ek het nooit geweet jy sal so ‘n ingrypende effek op my lewe hê nie.
Ag Bloggie, jy weet self van al die avonture wat ons twee saam al beleef het – die boekie wat ons geskryf het, die publikasie in die gr 7 leesboek, die ontmoeting met die Towerinne en die Goue Vroue en ons oplos van die biblioteek se raaisels, die giggelgroen bustoere, die toere met die vliënde tent, Rebusfontein… daar is so baie – te veel om op te noem.
Ek en jy stap al ‘n lang pad saam – ‘n pad van liefde. Jy het my gehelp deur my swaar tye en saam met my gelag oor my gelukkige tye – en ook al die snaakse tye!
Kan jy glo dat hierdie bloginskrywing die eerste een is wat ek op my selfoon doen? Ja ek sit hier in Suidpunt Potpourri met my cafe latte in die een hand en die selfoon in die ander. Ek voel ek wil dit doen, want ek wil so graag vir jou sê : My liefste, liefste ou Bloggie, ek is baie lief vir jou!
Mag ons twee nog ver paaie saamstap.
Jou Seegogga
Kuns-kookklas op Rebusfontein (oftewel hoe Blommetyjie en Seegogga se stoepie bont geraak het).
Ons is ñ groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ñ dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land.
Hierdie hoofstuk sluit by ñ menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou.
Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maar feite is, Rebus is ONS s’n.
As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.
Volg hierdie skakel om by die Inlinks te kom waar al die stories in die regte volgorde verskyn: https://fresh.inlinkz.com/p/e510564f63d7492b9d9a4654518443af
Gaan soek ook by die link as julle meer van hierdie betrokke bloggers se werke wil lees!
So pak ek toe mos my karretjie. Ek gaan Rebus toe! Ek gaan op my stoepie van my Rebushuisie kuier en net lekker goed doen: musiek luister, skilder, gesels met my hartsviendinne, ontspan, lag, rus…. weg van al die werk, probleme en Corona af- salig!
By Rebusfontein gekom, pak ek lustig af .
Waar is almal? Lyk my ek is eerste hier. Sjoe, ek het nie geweet ek het so baie goed nie- vrugtekoek, frangeliko, tee, kwaste, lino, en verf- dis net botteltjies en blikke en blikke.
Soos ‘n wafferse akrobaat balanseer ek die een verfblik op die ander en die boonste blikkie druk ek so met my ken vas om versigtig die 2 trappies na my stoepie op te klim.
Net toe is daar n onaardse lawaai en iets stamp my dat ek daar trek- ek eenkant toe en die verfblikke anderkant toe . Dis ‘n hele swetterjoel hondjies en katte, ‘n lemur, ‘n klein seekoeitjie en wat nog en wat nog wat mekaar rondjaag en my uit die aarde gehardloop het. Ek sit plat op my sitvlak , verfspatsels op my klere en gesig, maar voor my staan die vreemdste gedierte – pienk, blou rooi en geel. Dis Blommetjiie, Kameel se koei wat , net so niksvermoedend soos ek, vreedsaam net langs my stoepie staan en wei het en nou ‘n instant make-over gekry het.
Blommie gee n bulk en tol in die rondte, hol skoon bo-oor my stoep, gly op die nat verf wat besluit het om ook die stoep te versier, en land summier op haar maag. Dit was tegelyk verskriklik en ook verskriklik snaaks.
Daar rol Blommie en ek rond- ek op die gras en sy op die verf en ons lê (letterlik) soos ons lag. Dis toe ek die tuinslang gryp om haar af te spuit, dat ek die mooi kleurvolle patrone sien.
Waarom nie?
Ek gryp die kwassies om hier en daar ,’n bietjie definisie te gee. Blommie is ewe beïndruk en staan mooi stil. Toe ek klaar is, help sy my weer om my stoep te verf- bont en lekker met sulke koeispoor patrone op.
Een vir een kom sê die blogmaats hallo. Toorts kom aan met n rooi kok-kêpsie, ‘n paar houtlepels, ‘n pot of twee en ‘n groot bottel room.. Frannie bring sowaar ‘n sneeuman wat sy op koeltekolletjie op die stoep staanmaak. Sy het ook mandjie met heerlike broodjies en ‘n bottel wyn..
Hier kom Appeltjie- nie met appels ne, maar vetplantjies- bont en mooi. Aalsie kom sing-sing aangewals- sy was beslis nie in daardie rehabilitasietent toe dit nog ‘n reabilitasietent was nie! Sy en Una het albei ook n bottel wyn onder die arm. Maar kyk net Una se outfit! Ek bedoel kleertjies – (of gebrek daaraan). Sy het darem haar pienk lilo wat sy as bedekking kan gebruik….
” Kom nader, kom nader! Dis so lekker om julle weer te sien!” Ek moet net keer of hulle bevoel die patrone op Blommetjie se skof. Woordnoot en Positief bring n lang ding wat baie na vuvuzela lyk- ‘n outydse gehoorstuk, spog hulle – “om beter te hoor, my kind. Hiermee kan ‘n mens die stilte hoor fluister!”
Trommetjies kom “tjie- tjie” aangeloop met iemand wat ek glad nie ken nie. “Hierdie is nou San”, stel sy haar bekend. Sy glimkag breed en maak haar dadelik tuis.
Net toe hoor ons n onaardse gedreun- ‘n jet! Nee, ‘n vuurpyl! Met n swierige boog vlieg hy verby en toe pop daar ‘n paar valskerms ook. Saggies daal hy af aande toe. Scrapy vee haar haartjies netjies terug en klim soos n statige dame uit- net om ook deur al die diere ondersterstebo gehardloop te word. Hulle is so bly om haar te sien. Gelukkig het sy geen verfblikke by haar nie.
“Kom sit maats, ek bring tee en vrugtekoek,” se ek dapper, maar Aalsie en Una sit elkeen ‘n bottel wyn en glasies neer. Frannie haal sjarmant ‘n botteltjie Franjeliko uit.
“Nee, nee dames”, roep Virgo-C van ver af. ‘Drink nou eers julle vitamines! En waaaar is julle maskers?”
Die arme vrou werk so hard, sy het skoon vergeet dat Corona Mona mos verwyder is deur die Towerinne. Hier is nie eers een Covid kiemietjie op Rebusfontein nie.
Toe sien ons hoe Christa, laptop onder die arm, aangestryk kom. Sy het gou eers erens ‘n lesing gaan gee.
“Baie welkom aan almal hier! The more the merrier!’
“Hoe meer siele hoe meer vreugde” se Christa en Frannie gelyk.
“Ons gaan n kookklas he!”Toortsie.
” En ek sien so uit, want ek wat Seegogga is, hou van bie knibbel!” se ek. Dadelik is almal honger.
Net toe kom die tjerrie op die koek -die pragtige Sonel met haar rooi lippies en ‘n boek wat sy self geskryf het!
“En ons gaan skryf” Sonel.
“En ‘n kalender maak!” Una.
“En rus!”
“En pret he!”
“En wyn drink”
“Of Franjeliko!”
“En tee met vrugtekoek!”
“En avonture!”
“En party”
Die goue vroue is weer tuis,
elkeen weer in sy Rebushuis!
Die son skyn
die swaar verdwyn
en ons hoor weer die vrede suis.
(Net vir ingeval julle wonder: Ek het hier aan my linkerkant die stoep vergroot om plek te maak vir lekker kuier op die stoep, naby die dam voor Seegogga se Rebushuisie.. Maar ek het nog nie ‘n prentjie nie – sal later opsit).
Lees voortEmmerskoplysie 5
Liewe leser, hierdie hoofstuk vorm deel van ‘n bloguitdaging waarin die Goue Vroue van Rebusfontein uitgedaag word om ‘n vervolgverhaal te skryf waarin ons items op mekaar se emmerskoplysies uitleef. Soos gewoonlik, is een of meer van die res van ons karakters in die vervolgverhaal. Elke hoofstuk word afgesluit met ‘n emmerskoplysie en ‘n spesifieke vrou word uitgedaag om die verhaal verder te vertel …
Jy kan dus ten minste 13 hoofstukke verwag. Die res van die verhale kan hier gelees word, onthou om gereeld terug te kom om nuwes te lees. Dit is ‘n werk in wording …
https://fresh.inlinkz.com/p/901334e664234152a8107aad817a73bb.
Seegogga glipgly die berg af. Dit was heerlik om onder die waterval te staan. Sy is mos mal oor water.
Sy kyk na Alsie se emmerskoplysie. Dis nogal baie dieselfde as haar eie.
Musiek met lirieke komponeer: Seegogga het dit al gedoen! En nou le die liedjie in die laai en wag om ontdek te word, want mooi sing is nie seegogga se sterkpunt nie. Mmm…Miskien moet Aalsie eendag die liedjie sing….
Kinderboek skryf! Ja Seegogga het al! Maar sy wil weer! Miskien kan hulle saam ‘n boek maak? ‘n Boek met wonderlike stories! En as hulle genoeg stories kry, maak elkeen sy eie boek!
Naaldwerk is nie seegogga se forte nie, maar sy sal die prentjies teken.
en dan: Italie besoek!
“Aalsie,Dames , ons het weer daardie silwer blitz nodig. Ek hoop julle goud skitter. Ons gaan teater toe!”
Seegogga kan haar opgewondenheid skaars beteul.
“Ons gaan Italie toe op die goedkoop manier, ne! jippie! ” gil sy – “Milano! La Scala !”
Die Silwer Blitz stop eers vlugtig in Firenze. “Ek moes net eers gou ou Michelangelo se beelde vir julle kom wys. Kyk nou maar vir ou Dawid. Lyk hy nie vir julle soos Lorenzo nie?” Die towerinne oe en aa. “Ek hou egter die meeste van die beelde wat so vasgevang is in die rowwe klip.” Maar daar is nie baie tyd nie. Milano wag.
“La Scala! Die beroemdste operahuis in die wereld! Dit was een van my emmerskop goed!” vertel Seegogga. ”Luister nou goed. Ek het vir ons staanplek kaartjies gekoop.. Dis goedkoop en word nie vooraf bespreek nie. Maar ek waarsku julle : Veg vir julle regte of….”
Die Goue vroue hoor nie die res nie, want die hek het oopgemaak en soos ‘n trop wilde beeste storm al die mense die trappe op tot bo. Die goue vroue is nie links nie en storm saam. Hulle sien sommer as hulle nie vinnig roer nie, gaan hulle nie plek kry nie.
Heel bo is daar sterk dwarspype waaraan mens kan vashou. Hulle kry lekker plek, maar dis nie lank nie of iemand stoot Aalsie so hard weg dat sy byna weer by die trap afval. Seegogga is nie links nie en le haar goue knypers in. Sy staan wydsbeen, en knyp links en regs almal wat haar en Aalsie se plek wil afvat. Die Italianers druk, maar die goue vroue het nou agtergekom dat hulle hulle stukkie pyp met ‘n ystergreep moet vashou. Elmboe het handige afskrikmiddels geword. En ‘n goue vrou laat haar nie afskrik nie!
Die Opera begin – La Boheme van Puccini. Die Goue Vroue word meegevoer deur die pragtige musiek die uitstekende choreografie. Maar wat se geluide hoor hulle?
Terwyl die uitstekende sangers sing, is daar mense wat hande klap, nog voor die areas klaar is! Daar is hier en daar iemand wat “boe!” skree. Daar is hier en daar iemand wat “bravo” skree. Daar is ‘n gedurige ge-shhh en ‘n gesis soos die een die ander probeer stilmaak. Die gehoor is alles behalwe stil, soos dit in ‘n Opera betaam! En tussendeur word die goue vroue die heeltyd weggedruk en moet hulle die heeltyd terugdruk om hulle staanplekkie ( en uitsig!) te behou. ‘n Mens kan nie help om te lag nie. Dis pret! Maar die einde van die opera, waar die arme Mimi sterf, het almal in trane. Dis soo hartseer en soo goed gedoen!
Na die vertoning is die towerinne effens uitgeput, terug na die silwer blitz.
”WOW Seegogga, Italie is nie vir sissies nie, ne!” Se Aalsie moeg, maar gelukkig. En wat is daarop jou lysie wat nie op myne is nie?”
“Wel, ek wou nog altyd Kilimanjaro klim, maar het nou besef dat ek liewer moet afkom aarde toe. Ek wil nog eendag van Waenhuiskrans tot op Struisbaai loop -seelangs en een nag in die duine slaap. Toortsie moet nog vir my vertel.
En ek wil daar wees as die olifante deur daardie restourant hier iewers in Afrika loop. Ja! En Gorongosa!
Ek wil nog leer kitaar speel en agapantus op my muur se pilaartjies verf !
En eendag wil ek nog ‘n boek skryf!”
“Ja? Waaroor? ” vra Christa.
Seegogga strek haar behaaglik uit. Sy dink daaraan dat sy al baie goed op haar emmerskoplysie gedoen het, en dat sekere goed, soos Kilimanjaro, nie meer belangrik is nie., want daar het ‘n paar ander goed bygekom.
“Oor ons!” se sy tevrede.
Nouja, Frannie, hoe lyk dit? Gaan jy ons ‘n bietjie meer vertel?
Posted in goue vroue
Tagged "skoon" liefdesverhaal, afrikaans, avontuur, goue vroue, Italie, La Scala EMMERSKOPLYS
43 Kommentaar
Kersvader word gehelp
Die jongerige nagemaakte Kersvader haal ‘n vergeelde foto’tjie uit sy sake n wys dit vir die GOUE VROUE.
‘n Mooierige meisietjie met lang blonde hare en ‘n outydse somerrokkie loer skaam na die kamera. “Dit is my Maria”, sê hy sag. “Ek is Josias. Maria se pa was nie tevrede dat sy op my, ‘n ou wat na matriek gaan werk het, verlief was nie. Hy was ydel en het geglo dat sy dogter met iemand met meer sosiale aansien moes trou – iemand soos ‘n dokter of ‘n advokaat of ‘n ding. Dis was deels omdat hyself finansiele probleme gehad het en gehoop het ‘n ryk skoonseun sou die problem oplos.
Ag as ek maar na Maria gaan soek het!
Hy het haar net oornag in die motor geboender en na Kaapstad lughawe geneem. Daar het hy haar op die vliegtuig gelaai – al die pad woestyn toe. Jy sien, ‘n ryk oliemagnaat het ‘n oog vir ‘n mooi meisie gehad, en Maria se pa het vir hom ‘n foto gestuur……
Ai, my arme Maria! Die oliemagnaat was goed vir haar en het haar oorlaai met geskenke en juwele, maar Maria se hart was mos by my.”
Hy laat sak sy kop in sy hande. “Sy verdien nie my liefde nie. En nou kan ek haar nie eers red nie! Wat kan ek tog doen?”
‘Dis verskriklik, Josias! “Die goue vroue kloek en koer.
‘Wag nou eers Josias, WAAR in die woestyn?” Vra VirgoC prakties.
“Arabië. “Hy sug.
Ek het ‘n niggie in Arabië!” Seegogga spring opgewonde op en af – “Sy is die butler by ‘n koningsgesin! Ek whatsup haar sommer nou dadelik.”
Arabië in ongelooflik groot, né!” sê VirgoC, maar sy gryp ook na haar sel. Die twee tik en stuur stemboodskappe en Google, en nie lank nie, toe is Maria gevind. Nie in Arabië nie, maar in Sasolburg! Sy en haar oliemagnaat is in Suid Afrika op besoek aan Sasol wat mos olie uit steenkool vervaardig en wat ook die groot olierafinadery daar het. Op 31 Des vlieg hulle terug . Maria wil nie saam terug nie, maar as sy nie betyds gered word nie…..
Die Goue vroue wonder oor die regsaspekte. Maria is sekerlik die wettige vrou van die oliemagnaat? Nee, verseker Josias hulle. Hulle het nooit wettige kontrakte opgestel nie. Maar hy het 3 wagte wat Maria “beskerm” sodat sy nie dalk ”verdwyn “ nie. En Maria is steeds ‘n Suid-Afrikaanse burger!
Nou gons die Goue vroue se koppe behoorlik Maria moet vinnig gevind word. Sasol is darem nie so ver nie. Maar dies wagte moet skadeloos gestel word. Maria moet gered word. En sy moet vining van die aarde af verdwyn sodat die oliemagnaat haar nie vind nie. En Kersvader moet dringend sy slee terugkry!
“Coerier guy!” Roep Toortsie.
“Of Kersvader!” Sê. Woordnoo!”
“TOORTSIE SE Tiramisu!” Roep Seegogga.
“Kameel se rooi stiletto’s” roep Una.
Die goue vroue se koppe werk oortyd. Daar is een dag oor voor Kersfees. Almal wil graag by hulle gesinne wees. Maria moet gered word. NOU!!!
Hierdie hoofstuk vorm deel van die Towerinne/Goue Vroue se avonture. Ons is die hoofkarakters in ons eie vervolgverhale (natuurlik) en ons fantasie stories is vir ander ondenkbaar, ondoenbaar en onverklaarbaar. As jy die verhaal wil volg, moet jy op die onderstaande skakel kliek om die hoofstukke te lees. Na myne sal daar gereeld nuwe hoofstukke bygevoeg word. Totdat ‘n ander fantasie ons aandag vereis. Dan begin ‘n nuwe vervolgverhaal, ek bedoel avontuur.Lees die ander bloggers se bydraes by ons InLinkz-skakel https://fresh.inlinkz.com/party/1109950914194acc97921a784266b3ec
I believe I can fly nr 11
Hieronder is n prentverhaal deur Jenny-Jinya . Klik op die eerste prentjie om die hele storie van begin tot einde te sien.
Hoe voel jy oor hierdie storie?
Voëltjies is nie gemaak om troeteldiere te wees nie.
Dink asb tweekeer voor jy n voëltjie as troeteldier koop. Neem aan, red en voed mense op.
Seegogga se Bloggie 
Jy moet ingeteken wees om kommentaar te lewer.