100 000!!!

Posted on Augustus 3, 2017 by

Nouja, Seegogga se bloggie gaan deesdae deur moeilike tye. Nie net is die Seegogga bietjie ouer, stadiger en luier met die skryf nie, nee! Sy het die sotlike ding gaan doen om te “upgrade!”

In plaas van wordpress.com, is sy nou seegogga.com. Dit lyk mos nou baie beter, al betaal sy so ‘n bietjie daarvoor. Maar wat gebeur? Seegogga se bloggie se leserstal verminder oornag met die helfte. Is dit omdat daar nie meer advertensies is nie? Is dit omdat Seegogga stadiger geword het, of minder interessant? Nee, volgens die stats is dit direk agv die upgrade, en die gevolglike geen advertensies nie. Ek wil so graag advertensies terughê, maar daarvoor het ek paypal nodig. Ek sukkel nog met lg.

En tog: Geruime tyd kyk ek al na die hoeveelheid besoeke, wat al nader aan 100000 klim, maar net nie daar uitkom nie. Vandag sien ek dit toe!!!: 100 045 besoeke!

Seegogga het arrive! Uiteindelik!

VLUU L210 / Samsung L210

| 26 Kommentaar

Kraterstorie 23: Die avonture van die verlore handsak

Posted on Julie 20, 2017 by

Toe ek  en  vriendin Ingrid jare gelede oorsee gaan toer het, het die lugredery ons tasse laat wegraak. Ons moes ‘n paar dae oorleef met net die klere aan ons lyf.( Ingrid 2 dae, en ek 30 dae). Toe Ingrid en haar vriendin, Dot, op Vrydag 26 Mei in die Oververg by my kom kuier het, was daar ‘n soortgelyke verrassing.

Ek en my man het met egte Overbergse gasryheid hulle na al die besienswaardighede in die omgewing geneem en Vrydagoggend het ons 3 vroue die Suidpunt gaan verken. Eers was Struisbaai en Agulhas aan die beurt. Daar is oral langs die see gestop, gesels, geëet en foto’s geneem, al die pad van Langezand, die swemstrand, die hawe, my 2 strandplekkies, Suidpunt Potpourie, die vuurtoring, die suidpunt van Afrika tot by die wrak.

Dit was met die terugtog dat Ingrid toe besef dat sy êrens langs die pad haar handsak neergesit en vergeet het. Die probleem is net dat sy nie kon onthou waar nie! Die hele toertjie is weer oorgedoen, oral is gevra, maar die handsak was skoonveld. Die polisie het ook geen raad gehad nie.

Binne-in die sak was nie net al haar kaarte, ID, kontant en selfoonlaaier nie, maar ook haar Peugot se regte sowel as duplikaatsleutels. Die enigste manier om ooit die motor weer oop en aan die gang te kry, sou wees om die motor op ‘n sleepwa Kaapstad toe te neem, ‘n sleutel van Frankryk af te bestel, en dit te herprogrameer – ‘n proses wat ten minste 17 dae sou duur( en duisende rande.)

Ingrid se broer, Pierre de Villiers van Hermanus, het hulle daardie aand op Bredasdorp kom haal, en daardie aand moes Ingrid-hulle in geleende nagklere slaap, want al hulle bagasie was toegesluit in die Peugeot!

Saterdagoggend, net-net voordat haar selfoon pap word, kry sy ‘n oproep van haar huisdokter op George. Haar handsak is by Hesterien Wessels in Hoofweg, Agulhas!

Ek en my man word in kennis gestel, en ons besluit om die handsak te gaan haal. Maar Ingrid het nie die adres nie. Haar foon is pap en niemand se selfoonlaaiers pas op haar splinternuwe foon nie!

My man gaan vra by Agulhas kafee, en hulle verwys hom na die munisipale kantoor by die kampeerterrrein. Almal is baie hulpvaardig, maar niemand ken vir Hesterien nie, en daar is ook nie so ‘n persoon wat eiendom in Hoofweg het nie. Dan maar verder soek. Suidpunt Potpourie se werkers word gevra.” Ja, sê die een dame,  ” sy is my suster”. Ons vind uit dat Hesterien by die Parkeraad se kantoortjie werk.

En daar vind ons toe vir Hesterien en die handsak!

Hesterien vertel dat ‘n Australiese toeris die handsak by die Suidpunt van Afrika gevind het, waar Ingrid dit naby die munumentjie op die klippe neergesit het. Hy het dit toe by die Parkeraad se kantoor kom ingee . In die handsak het die Hesterien die kaarte ontdek met Ingrid se naam, maar daar was geen kontaknommer nie. Daar was gelukkig ook ‘n doktersrekening van Ingrid se dokter op George. Hesterien  het toe maar die dokter se spreekkamer gebel, die dokter het vir Ingrid gebel en die res is geskiedenis.

‘n Dankbare Ingrid sê: “ My handbag was as I had left it: not a cent missing, even the 70 Aud still in the wallet. Isn’t this story just incredible? It is awesome in so many aspects and restored my faith in South African Society and Humanity.”

En ek lag al die pad. Arme Ingrid. As sy dit nie jare gelede besef het nie, besef sy dit seker nou: dat daar erens iets verkeerd sal gaan as sy saam met my rondtoer – iets… krateragtig, selfs al is ek rerig onskuldig.

Herstrien met die handsak

Hesterien met die verlore handsak

 

Posted in Die Overberg: my wereld., feeverhale en ander stories, kraters en ander skandes (humor), Los opdrifsels, Overberg, Seestories | Tagged , , , | 18 Kommentaar

I believe I can fly 4: the joy of flight

Posted on Julie 9, 2017 by

Like the joy of a boy going downhill on a bike, even more so is the joy of a bird racing on the wind. This does not mean that your pet bird wants to go away from you. It simply means that he(she) also wants to celebrate life the way he is intended to do.  To take this away from him, is not only to take away the magic of flight, but  to take away the whole essence of being a bird.

If you really love your bird, give him the opportunity to fly – in your home, in a very large cage, or even, ( if you trained him properly) outdoors. He will be so much happier, and so will you!

I hope you enjoy this poem of Henry Charles, Beeching, I found on Karin’s wonderful blog.

Going Down Hill on a Bicycle
A Boy’s Song

Henry Charles Beeching

With lifted feet, hands still,
I am poised, and down the hill
Dart, with heedful mind;
The air goes by in a wind.

Swifter and yet more swift,
Till the heart with a might lift
Makes the lungs laugh, the throat cry:
“O bird, see; bird, I can fly.

‘Is this, is this your joy?
O bird, then I, though a boy,
For a golden moment share
Your feathery life in air!’

Say, heart, is there aught like this
In a world that is full of bliss?
‘Tis more than skating, bound
Steel-shod to the level ground.

Speed slackens now, I float
Awhile in my airy boat;
Till, when the wheels scarce crawl,
My feet to the treadles fall.

Alas, that the longest hill
Must end in a vale, but still,
Who climbs with toil, wheresoe’er,
Shall find wings waiting there.

To read about Bekkie, my Indian Ringneck’s outdoor adventures,  please click here.  and here. It is in Afrikaans, my native tongue, but the translator should give you some idea what happened.

Since it was written, Bekkie flew out quite a couple of times again, but only into our own garden. He will sit high in the Jacaranda, will call me loudly to let me know that he is being very brave and adventurous and, yes, a bit naughty.  A little while later he will fly back into the safety of the kitchen, where he expects me to give him a treat and and a lot of attention.

And I love him for it.

 

Image result for parrots in flight pictures
Image result for flying parrots images
The photo’s above are from Google Images and not of Bekkie, my blue Indian ringneck.

Here is Bekkie sitting in a neighbour’s Jacaranda in the photo below.

IMG-20141202-WA0000

Bekkie bo in die bure se jakarandaboom

Posted in English blogs, gedigte en rympies (seestrome van verlange), Los opdrifsels, Voels en beginsels: I believe I can fly | Tagged , , , , , , , | 12 Kommentaar

Seisoene

Posted on Mei 4, 2017 by

so summer has come to an end:

autum leaves have fallen, mostly;

the air is getting  crispy

and you  – locked up in ice

Posted in branders van emosies: musiek vir die siel, English blogs, gedigte en rympies (seestrome van verlange), Los opdrifsels | Tagged , | 4 Kommentaar

Meesleurende Russies op ‘n Woensdagaand

Posted on April 19, 2017 by

So kry ek die eerste keer in ‘n lang ruk kans om bietjjie te surf – en ontdek hierdie ongelooflik mooi youtube musiek.  Gun julleself ‘n paar minute en laat julle meesleur! Jy sal verkwik en nuut anderkant uitkom!

 

Posted in branders van emosies: musiek vir die siel, Los opdrifsels | Tagged , , , | 9 Kommentaar

Vakansie by die see is meer

Posted on Maart 25, 2017 by

Dit word herfs en die paasnaweek lê voor. Dikwels verander die weer dramaties met paasnaweek, omdat dit altyd dan spring is. Hieroor wil ek graag met voornemende vakansiegangers gesels.

Die see is fassinerend en wonderlik. En die ideale vakansie is ‘n vakansie by die see. So glo  baie mense, en daarom loop ons stranddorpies elke Desember vakansie oor.

Maar wat maak dit dan so wonderlik? Ja, Somer, son, sand en see, sekerlik! Maar daar is soveel meer. Samesyn, ontspanning, speel, rus, pret, familiebande, herlaai, noem maar op. Daar is so baie.

Baie mense het net een ding in hulle kop: Om te swem en te  “tan”. Ongelukkig speel die weer nie altyd saam nie. Dikwels waai die wind. Soms is dit koud, veral saans, En ja, dit kan selfs reën ook!

Veral binnelanders is dan erg onthuts. Hulle hele vakansie is bederf! Hulle gaan onvergenoegd huis toe en sê soms: “Daardie plek sien ons nooit weer nie!”

So het ek een naweek mense gehad wat die Vrydagmiddag ingeboek het. Die Saterdagoggend 6vm skakel sy: Die wind waai. Hulle gaan nou maar oppak en ry ,want ‘n mens kan nie so duur betaal en dan die hele naweek in die huis sit met hulle 2 seunsknders nie.

” Moenie in die huis sit nie!” was my antwoord. “Gaan stap buite en voel hoe die wind jou stoot! Of gaan lê op die wind! Gaan klim die vuurtoring! Gaan drink sjampanje op die Suidpunt van Afrika! Gaan kyk na die wrak! Gaan kyk na die reuse branders as die wind woes waai. Gaan kyk na die bootjies by die hawe en laat die kinders op die strand rondhardloop. Kinders is baie minder gepla oor die wind as grootmense. Gaan vang klipvissies! Gaan kyk hoe lyk die skeepswrakmuseum op Bredasdorp! En sommer ons kersfabriek ook. Dwaal rond in ons skulpwinkeltjies. Gaan kyk na die grot by Waenhuiskrans. Gaan proe wyn op ons wynroete!”.

Ek dink ek het dalk bietjie te sterk oorgekom. Die arme vrou het nie eintlik geantwoord nie. Maar weet julle, hulle het toe die hele naweek gebly – en laat weet dat hulle dit geniet het ook!

Daar is soveel meer wat jy ook binneshuis kan doen – goed waarvoor jy nooit tyd kry nie. Bou ‘n puzzle, speel kaart, geniet dit om net jou kinders te gesels en te speel. En ja, ‘n mens kan ook swem in die reën!  Jy gaan nie natter reën as wat jy is nie en die water voel dikwels warmer op sulke dae.

Die see is wonderlik en die wit sand heerlik om op te lê en sonbrand en dis heerlik om op die strand te stap,  maar ‘n seevakansie is baie meer  as net dit.

Ons hier by die see het al geleer om vrede te maak met die wind en die 4 seisoene wat ons soms op een dag het. Die kitesurfers wens die wind wil waai, en die ouens wat snorkel en duik steur hulle glad nie aan temperatuur of wind nie.

En ons waardeer elke dag die voorreg om hier te kan woon .

17545551_10155087654226866_3565784521830281464_o

20160322_095114

VLUU L210 / Samsung L210

.

20160102_195150

Posted in Die Overberg: my wereld., Overberg, Seestories | Tagged , , , , , | 19 Kommentaar

I believe I can fly 3 ( ofterwel: Die dag toe ek op Worcester se sypaadjie kampeer het)

Posted on Maart 23, 2017 by

20160708_155611Einde verlede jaar het ek en my man ons kleinkind gaan oppas op Worcester, en natuurlik is Bekkie, my blou ringnekkie saam in sy reishokkie. Hy geniet die ryery altyd vreeslik en lewer kommentaar op alles.

Vroeg die volgende oggend is dit heerlik buite en my man besluit om Bekkie se hokkie met ‘n toutjie aan die prieel vas te maak sodat Bekkie die buitelug kan geniet sonder  dat my dogter se twee katte hom kan bykom.

Disaster! Nie lank nadat ons die huis binne is nie, hoor ons ‘n slag. Ek storm uit en ja: toutjie het gebreek en daar lê Bekkie se hokkie uitmekaar gespat op die grond en voëltjie is skoonveld.

Ek het met die jare al geleer om nie ontsteld te raak as Bekkie uitvlieg nie, maar dit was nog altyd by sy eie huis, waar hy die omgewing baie goed ken.(Lees hier van sy vorige eskapades) Maar Bekkie ken glad nie vir Worcester nie!!!

“Bekkie, waar’s die blou voëltjie?”  roep ek, en probeer my uiterste bes om my stem kalm en vriendelik te hou. Hy mag nie weet hoe benoud ek is nie!

“Wat maak jy? Vlieg? Mamma se babatjie!” koer ek benoud.

Daar roep hy! Erns van oorkant die straat af!

Ek vlieg om die huis by die voordeur uit en gaan op die sypaadjie praat.”Kom kyk hier!” roep ek entoesiasties. In my hand het ek die groot stuk sjokolade wat ek vir my man gekoop het. “Mmm, lekker! Nam nam nam!”

Bekkie antwoord ewe entoesiasties. Daar sien ek hom! Hoog in die takke van die hoogste boom op die sypaadjie oorkant die pad, sit hy.  Maar Bekkie wend geen poging aan om die heerlike sjokolade hier onder te kom proe nie.

Brood. Bekkie is mos baie lief vir brood. My man, kleinkind op die arm, bring pligsgetrou ‘n sny brood, lekker dik met botter. Bekkie gesels opgewonde saam oor die brood en vlieg na die volgende boom – steeds ewe hoog, en daar sit hy. Ek kry duidelik die indruk dat hy nou oor sy skrik is, en die avontuur daar bo in die boom begin geniet. Hy pik-pik aan die stam, stap, bietjie heen en weer, en maak hom tuis op ‘n lekker dik kort stomp tak reg onder ‘n ander dik tak – dus uit die oog van moontlike valke, en heeltemal te hoog vir katte of mense. En daar sit hy. Brood, sjokolade, neute? Neewat, hy geniet dit nou eers daar bo. Hy is in elk geval nie vreeslik honger nie. Boonop raak dit tyd vir sy siesta.

Intussen het my man ‘n koffietafeltjie  en stoel vir my aangedra. Ek kamp uit op die bure oor die pad se sypaadjie en alle verbygangers staar my aan. Die bure kom almal uitvind wat aangaan. Een gawe man dra ‘n leer aan – ‘n lang, lang leer. Ek waag my lewe tot heel  heel bo , maar die leer is, helaas, nie lank genoeg nie. Bekkie klim ewe nuuskierig af tot naby my hand, maar loop dan weer terug – nog nie gereed om sy vryheid prys te gee nie. Ek kry die nare idee dat hy nogal al die aandag baie geniet en weet dat hy die hef in die hand het.

Dan maar weer na my uitkampplek onder die boom. (Gelukkig tog dat my kinders nie daar was om hulle ma se se eskapades te aanskou en hulle dood te skaam nie.) Ek verorber sjokolade, neute, brood,  vrugte en wat nog, en hoewel Bekkie saamstem dat dit heerlik lyk, sit hy lekker op sy nuwe plek, dankie. Ek moet maar nog ‘n bietjie soebat. My arme man moet heeldag alleen die kleinkind oppas  (gelukkig is hy baie lief vir babatjies) Verder dra hy aan: eetgoed, tee, water, selfoon, skryfgoed, sonhoed….

Dit raak 5- 5.30 nm: Aandete tyd vir voëltjies en babatjies. Ek stap terug oor die straat na my dogter se huis toe. Daar staan ‘n kophoogte boompie op die sypaadjie.”Kom, Bekkie, op, op , op” roep ek hoopvol. En Bekkie kom! En vlieg verby my tot in die bure langsaan se erf en weg, waar ek nie kan bykom nie.

Daar is geen genade meer nie. Babatjie moet kos kry. Teen ‘n geweldige spoed word kossies uit yskas gepluk, in mikrogolf gedruk, buitentoe gehardloop om voeltjie te roep, weer binnetoe om kossie uit te haal, tafel weer buite op stoep gedek, voeltjie geroep. Ons  gaan maar aandete buite eet, net daar waar die hokkie afgeval het.  Teen hierdie tyd het Bekkie oor die erf gevlieg na die bure aan die ander kant. Daar sit die blou voëltjie  tussen die pienk rankplant in die buurman se heining en laat weet luidkeels dat dit nou etenstyd is. Maar ek moet nou die kleinkind voer. Bekkie kan nou net homself red.

Ek gesels en dis “nam-nam” vir die kleinkind, , “lekker-lekker” vir my man, “mm-mm” vir my  en vir die blou voëltjie. En hy besluit dat dit darem nou hoog tyd is dat hy kry wat hom toekom. Met ‘n swierige boog land Bekkie by ons op die tafel. Mak soos ‘n lammetjie klim hy op my hand, en eet entoesiasties die kossies wat ons vir hom aanbied.

End goed, alles goed. Bekkie het sy avontuur geniet, soet gaan slaap, ouma en oupa het taamlik uitgeput ontspan, en die bure het seker lekker gegrinnik oor die mal vroumens  op die sypaadjie wat die heel dag lank onsinnige goed met ‘n blou voëltjie bo in ‘n boom gepraat het.

Om meer te lees oor die etiek daarvan om vlerke te knip, lees hier:

https://seegogga.com/2017/02/09/i-believe-i-can-fly-nr-2-n-saak-van-beginsel/

Om meer te lees oor die vreugde van vlieg, klik asb hier.

Om meer te lees oor Bekkie se jongste  avontuur en die foto’s te sien, klik hier:

https://seegogga.com/2017/08/28/i-believe-i-can-fly-en-toe-doen-hy-dit-weer/

Posted in kraters en ander skandes (humor), Los opdrifsels, Voels en beginsels: I believe I can fly | Tagged , , , , , | 35 Kommentaar