Wat is my super power?

Posted on Oktober 9, 2017 by

Wel, my super power is beslis nie om te link nie, of te tag nie- ek weet ook nog steeds nie heeltemal wat die verskil tussen die twee is nie. My super power is net mooi alles behalwe rekenaarvaardigheid.

My rekenaarvaardigheid is eintlik omtrent net so goed soos my balvaardigheid. ( ‘n Woordjie waaroor my dogter se studentemanne baie gespot het….) Ek kan tot vandag toe nog nie ‘n bal vang nie en ook nie eintlik gooi nie. Die kombuis sug as ek instap en mors, en die naaimasjien kruip veilig in sy boks weg, bang ek sien hom raak.

Maar ek KAN inspring en doen as dit moet ( solank dit nou nie balvang is nie).  So het ek, akademiese wrak en al. al karre gestoot, wiele omgeruil, bome gesaag, spykers in mure gekap, ingewikkelde houtwerk gedoen, gebou, restourante bestuur, nagklubs en kroeë,  loodgieter gespeel, elektrisieën, mechanic, dokter, veearts, verpleegster, fisioterapeut, onderwyseres( ja, selfs liggaamsoefeninge onderwyseres en netbalafrigter!), arbeidsterapeut,  en veral huisbediende, wasvrou, kinderoppasser, ma, ouma, sielkundige, aktrise, kok, kunstenares, ramer, restoureerder, musikant, skrywer, haarkapper en wat nog. NOEM DIT EN EK DOEN DIT. Sommer digter ook, né!  (solank dit nie ‘balspeletjie is nie).

Die lewe gooi mens soms in die diepkant in. En dan moet jy swem of sink. EK SWEM. Miskien nie altyd ewe goed nie, maar tot dusver kon ek nog altyd swem. so miskien is dit my superpower. Ek “Keep on swimming!”

En gelukkig gebeur daar mos snaakse goed met my, en dit maak mos die lewe interessant. EK KAN VIR DIE LEWE LAG.  Julle kan natuurlik saam met my lag as julle hier klik.

Met so ‘n geskiedenis van krater wees, het ek gelukkig ook ietsie van my pa geërf:  EK VOEL VERE WAT ANDER VAN MY DINK.  As ek my moes verknies oor wat ander van my dink, sou ek lankal te gronde gegaan het. Solank ek vrede met myself het, ( en my hare, waarmee niemand ooit tevrede is nie), gee ek nie ‘n duit om vir ander so opinies oor my hare, klere, huis, gedrag, tuin, netheid ens nie. ( My arme buurvrou praat al maande nie met my nie, maar ek glo regtig ek is onskuldig, en as ek die storie vertel sal julle met my saamstem, so dit pla my niks. Ek groet haar vrolik as ek haar sien,  ek is mos nie kwaad nie en lag stilletjies as sy nie antwoord nie, en kry haar ‘n bietjie jammer. Siestog – om nou met so ‘n buurvrou soos ek opgeskeep te sit…)

So hier is dan die super duper ek

met die super duper power,

om nie te worry wat ander van my dink nie,

myself krater te maak,

daaroor te lag

en te survive,

met die hulp van Onse Vader, sonder Wie ek nie sou kon bly staan nie.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in Lê-Jou-Eier te geniet of om self ‘n eier te kom lê wat ons kan uitbroei en grootmaak, klik op die volgende InLinkz skakel:

Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22). 

Posted in Los opdrifsels | Tagged | 26 Kommentaar

Laat agter drie, maar: Liewer laat as nooit! Agteros kom mos ook in die kraal en hoe later hoe kwater of iets in diervoege.

Posted on Augustus 31, 2017 by

Ja , die see wag vir niemand   nie, en al is ek baie lief vir idiome, het ek hierdie idioomspeletjie gemis! Dus skryf ek hom sommer steeds, al kan ek hom nou nie eintlik link nie.  dus link ek hom sommer hier:  https://hesterleynel.wordpress.com/2017/08/30/le-jou-eier-enigste-haan-onder-die-henne/#like-14920

Ons het op skool idiome geleer dat dit by ons ore uitkom,  in so mate dat die idiome en gesegdes vandag nog sommer in my kop spring as ek ‘n storie vertel of lees. ( En dis mos ‘n goeie ding, of hoe?) Daarom het besonder baie van my bloggies idiome as name; daarom het ek ook jare gelede ‘n idioomspeletjie vir die bloggers  gemaak; en daarom het ek nou besluit om ‘n hele kategorie oop te maak met bloggies wat idiome as name het.

Dit sal ‘n treurige dag  wees as kinders ontmoedig word om idiomatiese taal te gebruik! Natuurlik sal sommige idiome later vanself in onbruik verval, en nuwes sal geskep word, soos die taal ontwikkel.  Dis mos goed en reg. Dis nou maar wors!

Met stampe en stote het ek nou (hopelik) al my idioomstories in een kategorie gesit – daar is sowaar 26. Kom mens oor die hond kom jy mos ook oor sy stert. As julle hier op die kategorie klik, is daar stories te kus en te keur.  (Die seerowerstories het nou nie idoom as naam nie, maar die idioom is destyds daar by elke storie ingegooi, omdat dit destyds daar so in my kop gekom het.)

https://seegogga.com/category/idioomstories/

Ek hoop julle kry lus of kans om hier en daar een te lees, en as julle  ook daar by kommentaar ‘n stuiwer in die armbeurs gooi,  sal ek deur die dak spring!.

 

 

Posted in idioomstories, Los opdrifsels | Tagged , , | 15 Kommentaar

I believe I can fly 5 -en toe doen hy dit weer!

Posted on Augustus 28, 2017 by

Nouja, Bekkie het hom noual bewys as ‘n voëltjie wat weet hoe lekker dit is om buite in die sonnetjie te wees, maar darem ook veilig by sy ma in die huis. En hy hou baie daarvan om haar siel uit te trek!

So maak ek en my man ons Sondagoggend gereed vir kerk. En iewers tussen my tandeborselry en grimering aansit, word dit buitegewoon stil in die huis. Al die vernsters is toe behalwe die katte se venster, maar ek kry dadelik hond se gedagte. Ons soek en roep, maar meneertjie is skoonveld.

En uiteindelik antwoord hy – iewers van êrens ver oorkant die straat af.  Ek weet nou al ek moet net in die erf bly, en roep. Gewapen met ‘n grondboontjiebotterbroodjie,  loop ek dus in die tuin en vertel die hele wereld hoe heerlik  dit smaak. En Bekkie kom kyk, eers uit die hoogte van ons jakarandaboom agter in die erf.bekkie 11.jpg

( spot the bird: so ‘n kwart van bo af, en ‘n derde van links af  5 voor 12 vd middel af.) Hy was eers hoër, maar ek het eers later onthou vd kamera.

bekkie 12

Toe verwerdig hy hom om na ‘n nader boompie en laer te kom, want grondboontjiebotterbrood is mos baie lekker. Teen hierdie tyd het die kerk al lankal begin.

bekkie 1.jpg

Gewoonlik vlieg hy self kombuis toe, maar ek het buite gestaan en  toe hy sien hy kry nou genoeg aandag en die brood gaan lekkerder wees as die son, klim hy op my hand en sit stroopsoet terwyl ek kombuis toe stap waar hy toe sy beloninkie kry.

Agterna, net toe dit amper tyd is vir die kerk om uit te kom, sit en pronk hy in die eetkamer, baie in sy skik met homself dat hy ons so rondgejaag het.

bekkie 4

(en as julle wonder oor die skewe prente teen die muur, Bekkie hou daarvan om hulle rond te skuif as hy op hulle gaan land….)

Om van Bekkie se vroeere en groter avonture te lees, klik hier:

https://seegogga.com/2014/11/30/i-believe-i-can-fly/

En hier:

https://seegogga.com/2017/03/23/i-believe-i-can-fly-3-ofterwel-die-dag-toe-ek-op-worcester-se-sypaadjie-kampeer-het/

bekkie-2.jpg

Posted in Los opdrifsels, Voels en beginsels: I believe I can fly | Tagged , , | 14 Kommentaar

100 000!!!

Posted on Augustus 3, 2017 by

Nouja, Seegogga se bloggie gaan deesdae deur moeilike tye. Nie net is die Seegogga bietjie ouer, stadiger en luier met die skryf nie, nee! Sy het die sotlike ding gaan doen om te “upgrade!”

In plaas van wordpress.com, is sy nou seegogga.com. Dit lyk mos nou baie beter, al betaal sy so ‘n bietjie daarvoor. Maar wat gebeur? Seegogga se bloggie se leserstal verminder oornag met die helfte. Is dit omdat daar nie meer advertensies is nie? Is dit omdat Seegogga stadiger geword het, of minder interessant? Nee, volgens die stats is dit direk agv die upgrade, en die gevolglike geen advertensies nie. Ek wil so graag advertensies terughê, maar daarvoor het ek paypal nodig. Ek sukkel nog met lg.

En tog: Geruime tyd kyk ek al na die hoeveelheid besoeke, wat al nader aan 100000 klim, maar net nie daar uitkom nie. Vandag sien ek dit toe!!!: 100 045 besoeke!

Seegogga het arrive! Uiteindelik!

VLUU L210 / Samsung L210

| 26 Kommentaar

Kraterstorie 23: Die avonture van die verlore handsak

Posted on Julie 20, 2017 by

Toe ek  en  vriendin Ingrid jare gelede oorsee gaan toer het, het die lugredery ons tasse laat wegraak. Ons moes ‘n paar dae oorleef met net die klere aan ons lyf.( Ingrid 2 dae, en ek 30 dae). Toe Ingrid en haar vriendin, Dot, op Vrydag 26 Mei in die Oververg by my kom kuier het, was daar ‘n soortgelyke verrassing.

Ek en my man het met egte Overbergse gasryheid hulle na al die besienswaardighede in die omgewing geneem en Vrydagoggend het ons 3 vroue die Suidpunt gaan verken. Eers was Struisbaai en Agulhas aan die beurt. Daar is oral langs die see gestop, gesels, geëet en foto’s geneem, al die pad van Langezand, die swemstrand, die hawe, my 2 strandplekkies, Suidpunt Potpourie, die vuurtoring, die suidpunt van Afrika tot by die wrak.

Dit was met die terugtog dat Ingrid toe besef dat sy êrens langs die pad haar handsak neergesit en vergeet het. Die probleem is net dat sy nie kon onthou waar nie! Die hele toertjie is weer oorgedoen, oral is gevra, maar die handsak was skoonveld. Die polisie het ook geen raad gehad nie.

Binne-in die sak was nie net al haar kaarte, ID, kontant en selfoonlaaier nie, maar ook haar Peugot se regte sowel as duplikaatsleutels. Die enigste manier om ooit die motor weer oop en aan die gang te kry, sou wees om die motor op ‘n sleepwa Kaapstad toe te neem, ‘n sleutel van Frankryk af te bestel, en dit te herprogrameer – ‘n proses wat ten minste 17 dae sou duur( en duisende rande.)

Ingrid se broer, Pierre de Villiers van Hermanus, het hulle daardie aand op Bredasdorp kom haal, en daardie aand moes Ingrid-hulle in geleende nagklere slaap, want al hulle bagasie was toegesluit in die Peugeot!

Saterdagoggend, net-net voordat haar selfoon pap word, kry sy ‘n oproep van haar huisdokter op George. Haar handsak is by Hesterien Wessels in Hoofweg, Agulhas!

Ek en my man word in kennis gestel, en ons besluit om die handsak te gaan haal. Maar Ingrid het nie die adres nie. Haar foon is pap en niemand se selfoonlaaiers pas op haar splinternuwe foon nie!

My man gaan vra by Agulhas kafee, en hulle verwys hom na die munisipale kantoor by die kampeerterrrein. Almal is baie hulpvaardig, maar niemand ken vir Hesterien nie, en daar is ook nie so ‘n persoon wat eiendom in Hoofweg het nie. Dan maar verder soek. Suidpunt Potpourie se werkers word gevra.” Ja, sê die een dame,  ” sy is my suster”. Ons vind uit dat Hesterien by die Parkeraad se kantoortjie werk.

En daar vind ons toe vir Hesterien en die handsak!

Hesterien vertel dat ‘n Australiese toeris die handsak by die Suidpunt van Afrika gevind het, waar Ingrid dit naby die munumentjie op die klippe neergesit het. Hy het dit toe by die Parkeraad se kantoor kom ingee . In die handsak het die Hesterien die kaarte ontdek met Ingrid se naam, maar daar was geen kontaknommer nie. Daar was gelukkig ook ‘n doktersrekening van Ingrid se dokter op George. Hesterien  het toe maar die dokter se spreekkamer gebel, die dokter het vir Ingrid gebel en die res is geskiedenis.

‘n Dankbare Ingrid sê: “ My handbag was as I had left it: not a cent missing, even the 70 Aud still in the wallet. Isn’t this story just incredible? It is awesome in so many aspects and restored my faith in South African Society and Humanity.”

En ek lag al die pad. Arme Ingrid. As sy dit nie jare gelede besef het nie, besef sy dit seker nou: dat daar erens iets verkeerd sal gaan as sy saam met my rondtoer – iets… krateragtig, selfs al is ek rerig onskuldig.

Herstrien met die handsak

Hesterien met die verlore handsak

 

Posted in Die Overberg: my wereld., feeverhale en ander stories, kraters en ander skandes (humor), Los opdrifsels, Overberg, Seestories | Tagged , , , | 18 Kommentaar

I believe I can fly 4: the joy of flight

Posted on Julie 9, 2017 by

Like the joy of a boy going downhill on a bike, even more so is the joy of a bird racing on the wind. This does not mean that your pet bird wants to go away from you. It simply means that he(she) also wants to celebrate life the way he is intended to do.  To take this away from him, is not only to take away the magic of flight, but  to take away the whole essence of being a bird.

If you really love your bird, give him the opportunity to fly – in your home, in a very large cage, or even, ( if you trained him properly) outdoors. He will be so much happier, and so will you!

I hope you enjoy this poem of Henry Charles, Beeching, I found on Karin’s wonderful blog.

Going Down Hill on a Bicycle
A Boy’s Song

Henry Charles Beeching

With lifted feet, hands still,
I am poised, and down the hill
Dart, with heedful mind;
The air goes by in a wind.

Swifter and yet more swift,
Till the heart with a might lift
Makes the lungs laugh, the throat cry:
“O bird, see; bird, I can fly.

‘Is this, is this your joy?
O bird, then I, though a boy,
For a golden moment share
Your feathery life in air!’

Say, heart, is there aught like this
In a world that is full of bliss?
‘Tis more than skating, bound
Steel-shod to the level ground.

Speed slackens now, I float
Awhile in my airy boat;
Till, when the wheels scarce crawl,
My feet to the treadles fall.

Alas, that the longest hill
Must end in a vale, but still,
Who climbs with toil, wheresoe’er,
Shall find wings waiting there.

To read about Bekkie, my Indian Ringneck’s outdoor adventures,  please click here.  and here. It is in Afrikaans, my native tongue, but the translator should give you some idea what happened.

Since it was written, Bekkie flew out quite a couple of times again, but only into our own garden. He will sit high in the Jacaranda, will call me loudly to let me know that he is being very brave and adventurous and, yes, a bit naughty.  A little while later he will fly back into the safety of the kitchen, where he expects me to give him a treat and and a lot of attention.

And I love him for it.

 

Image result for parrots in flight pictures
Image result for flying parrots images
The photo’s above are from Google Images and not of Bekkie, my blue Indian ringneck.

Here is Bekkie sitting in a neighbour’s Jacaranda in the photo below.

IMG-20141202-WA0000

Bekkie bo in die bure se jakarandaboom

Posted in English blogs, gedigte en rympies (seestrome van verlange), Los opdrifsels, Voels en beginsels: I believe I can fly | Tagged , , , , , , , | 11 Kommentaar

Seisoene

Posted on Mei 4, 2017 by

so summer has come to an end:

autum leaves have fallen, mostly;

the air is getting  crispy

and you  – locked up in ice

Posted in branders van emosies: musiek vir die siel, English blogs, gedigte en rympies (seestrome van verlange), Los opdrifsels | Tagged , | 4 Kommentaar
%d bloggers like this: