Hier waar ek om byna middernag in my bed sit, wonder ek- waar is die tyd heen? Die jaar lê op sy rug, die raamwerk is afgehandel, die vakansiegangers in, maar steeds skarrel ek rond.
Dis tyd om op te hou jaag en stil te word. Ek hoop ek kry dit reg. Ek hoop júlle kry reg!
Mag julle almal ‘n wonderlike geseënde Kerstyd ervaar, en vol van God se seën en liefde.
Ons is ‘n groep vroue, die Goue Vroue. Elkeen van ons het ‘n stukkie goud in haar. Ons flans woorde bymekaar en maak stories, ons elkeen het ‘n huisie in Rebusfontein. Dit is ons realiteit, weg van realiteit. Jy kan kom saam skryf, of andersins saam met ons, ons avonture beleef. Volg hierdie verhaal van ons op die onderstaande skakel.
Die Goue vroue sit vroeg Sondagoggend in hulle pejakkies en koffie drink. Hulle is lekker uitgerus na die vorige dag se kapperjolle. Op die koffietafel lê die oggend se Rapport, maar niemand stel belang om dit te lees nie.
“ Neewat, hulle soek net sensasie en gee nie om om ou Steve swart te smeer om hulle verkope ‘n hupstootjie te gee nie,” sê Christa beslis.
“Ja-neewat. Hulle moet net vir Steve uitlos!” sê Seegogga en strek haar behaaglik uit.
“Maar is dit dan nie ons pers bus daar op die voorblad nie?” roep Aalsie en tel die koerant op. Sy lees hardop voor.
Wesens van die buitenste ruimte ontglip veiligheidspolisie
Suid-Afrika is die afgelope week ingeval deur wesens van die buitenste ruimte.
Na verskeie berigte ontvang is oor ‘n vreemde vlieënde voorwerp, het die veiligheidspolisie ondersoek ingestel en ‘n ruimtetuig opgespoor. Die insittendes is vasgetrek, maar het op vreemde wyse weer ontsnap. Hulle word as uiters gevaarlik beskou.
Op 20 November 2021 het die eerste berig ingekom van ‘n uiters vreemde pers voertuig op die pad naby Franschhoek.
Daar is aanvanklik nie onraad vermoed nie, maar toe begin die koerante berigte ontvang van ‘n soortgelyke vlieënde voorwerp in die Grabouw en Bredasdorp omgewing. Hier en daar is selfs foto’s deur lede van die publiek ingestuur.
Die veiligheidspolisie is ingelig en hulle het met fyn speurwerk vasgestel dat die voorwerp waarskynlik op ‘n afgeleë melkplaas in die Overberg geland het.
Die vreemde pers ruimtetuig wat die afgelope weel deur verskeie lede van die publiek waargeneem is
Met vernuftige taktiek is die uiters gevaarlike wesens uiteindelik in die Bredasdorp museum vasgetrek. Die manne is dit almal eens dat die wesens ‘n verblindend – goue glans om hulle het, en waarskynlik van die vrouelike geslag is. “Hulle is regte aliëns, met hipnotiese kragte,” het die bevelvoerder gesê.
“Hulle het vreesloos en selfs vrolik voorgekom: Byna onweersaanbaar aantreklik.Gelukkig kon ons dit weerstaan en het hulle gevange geneem voordat hulle hulle wapens kon uithaal. “
Die vlieënde piering is deursoek , en benewens grimering, wat sekerlik gebruik is om te kamoefleer, is daar ook ‘n ruimtepak met gevaarlike wapens ontdek.
Die goue wesens is vir ondervraging in Bredasdorp se tronk aangehou, maar voordat meer uitgevind kon word, het hulle ontsnap en soos mis voor die son verdwyn. Daarna was daar nog sigte in die Vrystaat en Gauteng in die omgewing van die Hennopsrivier.
Die vlieënde piering vertrek deur die lug, net nadat die ruimtewesens in hom opgeneem is.
Die veiligheidspolisie het ‘n sterk vermoede dat hulle gekom het om in Suid-Afrika te kom spioeneer.
Die publiek word gevra om op die uitkyk te wees vir ‘n pers langwerpige tuig, wat aan ‘n dubbeldekker kombi herinner. Moet onder geen omstandighede die ruimtewesens konfronteer nie, maar meld dit asseblief dadelik by enige polisiestasie aan of by sersant Gigaba by chiefgigaba@gmail.com
Die Goue Vroue lag lekker. Woorde soos “Gevaarlik”, “spioeneer”,” hipnotiese kragte” “verblindend” laat hulle glimlag. Maar dan versober die klompie.
‘Julle ons sal nie nou eers verder kan toer nie. Ons gaan sowaar in die tjoekie beland.” sê Positief.
“Krismis in die tjoekie.” Nee dit sal nie werk nie.” Appeltjie maak groot oë.
“My kinders kom Kersfees see toe, ” sê Toortsie.
“Ek dink ons moet eers ‘n bietjie laag lê,” sê Una “Julle weet, tot die stof bietjie gaan lê het. Ek stel voor ons stel die toer uit tot na Nuwe Jaar. Teen daardie tyd het almal al van die aliëns vergeet! Wat se julle?”
“Dan sal ek seker ook tyd kry om ons toer verder te lei, sê Tannie Frannie.
‘En dalk ek ook,” sê Jacky.
“Julleeee, dan is my man alweer terug Amerika toe. Maar dan moet ek inpak. Ek hoop ek kry kans om ook die toer te lei.” Sonell.
“Ek sal so graag verder wil toer na die vakansie , sê Trommeltjies. “ Dis so lekker saam met die Goue Vroue hier deur Suid-Afrika!
“Ek dink ook dis ‘n goeie idee” sê Seegogga. “Maar ek wonder tog ook of ons nie ons pers bus dalk moet camouflage as ons weer verder toer nie. Wat sê jy Aalsie?”
Trommeltjies haal ‘n bottel rooiwyn van die Franschhoek vallei uit en skink vir elke Goue Vrou ‘n glasie.
” Op die Goue Vroue toer! “
“Op wonderlike avonture!” beaam Kameel.
“Lank lewe die Goue vroue!” Woordnoot klink haar glasie met Una.
VirgoC bring n pakkie soutbeskuitjies en ‘n bakkie groen quacamole.”Ek het iets bygesit vir gesondheid”, sê sy .
Die Goue Vroue kloek opgewonde verder en vertel mekaar van hulle Kersfeesplanne. Hulle sien uit na volgende jaar. Hulle gaan die nuwe jaar begin met die tweede been van hulle toer!
Ons is ń groep vroue, die goue vroue, elkeen van ons het ń stukkie goud in haar. Ons flans woorde bymekaar en maak stories, ons elkeen het ń huisie in Rebusfontein. Dit is ons realiteit, weg van realiteit. Jy kan kom saam skryf, of andersins saam met ons, ons avonture beleef. Volg hierdie verhaal van ons op die onderstaande skakel.
“En die muis swem in die melkkan …” Die pers bus wip oor die sinkplaatpad en wieg om die draai, en kort kort wil-wil hy net vlieg van lekkerkry omdat die goue vroue so vrolik sing saam met die Baardskeerdersbos orkes.
Seegogga stamp haar rooi gumboots op maat van die musiek. Sy is so bly sy hoef nie die bulle ook te gemelk het nie. Hulle is nou op pad na die skeepswrakmuseum op Bredasdorp en daarna gaan hulle na Greyton en Genadendal toe.
Soos ‘n wafferse toergids, vertel Seegogga dat Genadendal nie net die oudste sendingstasie in Suid Afrika is nie, maar dat ons land se eerste onderwyskollege ook daar was, ons land se eerste drukpers, en ons land se eerste gedrukte speletjie. Sy deel vir elkeen ‘n afskrif van die speletjie uit, en die dames val dadelik in en begin speel en lag.
Hulle sien nie die swart vangwa wat uit ‘n plaaspad uit draai en agter die bus ry nie.
“Op Kuilsrivier drink ik bier, vooruit 4” VirgoC kraai soos sy lag.
“’Verduidelik vir my ook?” vra Una . VirgoC verduidelik dat jy 4 blokkies vorentoe moet gaan, maar dat daar net 2 blokkies is. As jy dus bier drink, verloor jy en klaar, want as jy 2 vorentoe gaan en weer 2 terug, kom jy weer op Kuilsrivier uit. En jy mag nie net 2 blokkies vorentoe gaan en wen nie, want die opdrag is duideik dat jy 4 skuiwe moet maak.
‘Dit bewys net wat ek weet: Drink is sleg, mense, sleg”
“Ja, die sendingstasie het ook so gedink,” sê Seegogga. Hier is vir julle elkeen nog ‘n pamfletjie wat deur daardie selfde drukpers gedruk is. Sy deel nog papiertjies uit.
Una sug.
“Maar hier is nou eers die enigste skeepwrakmuseum in Suid-Afrika. Kom klim uit dames!” jaag Seegogga hulle aan.
Die Goue vroue staan in vervoering in die skemerige uitstallokaal en staar na die vuurtoring wat op die rotsagtige strand staan. Hulle hoor die stormagtige branders ruis en en die eensame fluit van die seevoël.
‘Die begraafplaas van die skepe,” fluister Toortie.
Aalsie vertel die storie van die Queen of the Thames, wat ook onsinkbaar verklaar is, nes die Titanic, en nes die Titanic ook rykes op gehad het. Die skip het egter op die rotse geloop omdat hulle ‘n vuur op die strand aangesien het vir die Agulhas vuurtoring se lig. .
“Dis hoekom vuurtoringligte daarna begin draai het – om dit te onderskei van veldvure,” verduidelik Seegogga.
Appeltjie vertel van die Meermin slaweskip wat deur die slawe oorgeneem is en toe deur die regte matrose op Struisbaai sand laat strand het.
By die Birkenhead uitstalling begin Seegogga net die harseer verhaal van hiedie beroemde skip vertel, toe ‘n groep mans in swart klere skielik die saal instorm.
“Staan doodstil of ons skiet! Hands up or we shoot” sê hulle dreigend en pluk hulle rollies uit.
Oorbluf steek die meeste hulle hande op , maar Kameel, die vriendelike vroutjie, sê met ‘n oorredende glimlag dat sy weet dat hulle net hulle werk doen en dat die goue vroue onskadelik is.
“Ons is van die veiligheidspolisie en vermoed julle is aliëns. Julle het onwettig die land binnegekom. Julle word in hegtenis geneem vir ondervraging.”
“Volstrek nie! Ons is die Goue Vroue. Julle sal eers moet bewyse lewer, voor ons saam met julle gaan, Boetie,” sê San met haar rustige stem.
Die polise huiwer nie. ‘En wat van die pers gedoente wat lewensgroot hier buite staan? Ons het verskeie oproepe ontvang van mense wat gesien het hoe daardie ding hier oor die see vlieg! Party mense het selfs selfoonfoto’s gestuur!”
“Ons het hom sopas deursoek – en dít in hom gevind:” Die konstabel hou sy vonds triomfantlik uit – ‘n silwer en goue ruimtepak wat Woordnoot saamgebring het vir die wis en die onwis.
Trommeltjies bars uit van die lag, maar hou gou op toe die konstabel dreigend nader staan. Hier en daar hoor mens nog onderdrukte proesgeluide.
Frannie wil nog in haar mandjie grawe vir ‘n spesiale broodjie, maar die manne sien dit as ‘n bedreiging. Soos blits boei hulle elke goue vrou en wing hulle die museum uit –en agter in die vangwa in.
“Ek kan verduidelik…”sê Jacky toe sy in die vangwa klim. Heimlik wonder sy hoe sy dit gaan regkry, want sy is nog baie nuut op Rebusfontein, maar dalk kan sy haar goud so verdien.
“Jy kan dit more in die hof doen. Maar nou word julle vir veiligheid eers opgesluit.” Onverbiddellik.
“Julle veiligheid of ons s’n,” wonder Christa saggies.
Die vangwa vertrek. “Julleee! Het julle opgelet hoe bang die ouens is? “ Sonell giggel.
“Aliëns!” Die goue vroue lag heerlik agter in die vangwa.
“Maar hoe gaan ons dit nou mooi verduidelik?” vra Christa: “ Die goue skynsel, die vlieënde bus, die ruimtepak; HOE GAAN ONS OOIT UIT HIERDIE PANARIE UITKOM?”
Dis kunsuitstalling by Marina Blight se gallery. Om die teetafel in die agtertuin sit ‘n groepie van so 7 of meer pragtige dames. Elkeen is keurig en vrolik aangetrek en ja, middeljarig. Dit gons soos hulle gesels. Of liewer: Die Goue Vroue gesels en die VLV en ander dames luister geїnteresseerd.
“Daar is ‘n klomp troeteldiere, hoor, selfs ‘n seekoeitjie!”
“Ons het ook mos Jumani gespeel,” vertel Toortsie met oorgawe.
“Ja, en onthou ek het mos nog ‘n blouwildebeeskalfie!” Trommetjies.
“Sy het op die blouwildebees gery en toe kalf sy – die blouwildebees, nie sy nie,” verduidelik Seegogga.
“En Seegogga het ons mos gered deur ‘n ketting met ons buffies te maak en toe swaai ons daarmee oor ‘n groot afgrond.” Trommeltjies vat-vat aan Seegogga se buffie ter verduideliking.
“En ons het ook saam met Tarzan deur die bome geswaai, né.”
“Erens is daar altyd ‘n baie aantreklike hunk, betrokke,” mymer Toortsie.
“Ek het so gelag vir tannie Frannie! Sy sit toe mos en verdwyn en verskyn die heeltyd,” lag Aalsie.”Nes ‘n flikkerlig, toe ons daar in die buitenste ruimte was.”
“Ek het die ruimtepakke ontwerp en ‘n verdwyn-verskyn knoppie ingesit vir ingeval, maar toe weet Frannie nie hoe dit werk nie en druk dit die heeltyd,” beaam Seegogga.
“Maar toe, toe gaan tango sy mos op die maan!”
“Saam met Silwer op sy motorfiets!” almal lag van verwondering.
“En nou was ons op die mooiste troue van Camilla en Lorenzo by Lake Como in Italië.”
‘En ons het almal dieselfde rooi rok aangehad, die een na die ander !”
Aalsie vertel hoe ons in die tronk was in die 18de eeu en hoe hulle die Goue Vroue se hare afgeskeer het en hoe ons toe nie tyd gekry het om trou-uitrustings te koop nie.
“Maar wat van die verskillende groottes?” kry een van die ander dames ‘n woord is.
“ Nee, die rok het het vir almal gepas. One size fits all!”
Eddie, Marina se aantreklike man – ‘n lewensafrigter en terapeut, sluit by ons aan.
Ons gesels oor die waarde van ons saamwees avonture, oor Rebusfontein en die wonderlike onderskraging wat die Goue Vroue vir mekaar bied. Ons vertel hoe Una op die maan gaan sit as sy ongelukkig voel en hoe ons dan ook daarheen gaan om haar te ondersteun.
Ons vertel hoe ABBA by ons kom optree het en hoe Pierce Brosman per ongeluk van die groen blare ingekry het.
“En moenie ons bont koei vergeet nie!” Aalsie. “Hoe het dit nou weer gebeur?”
“Ek het mos met ‘n klomp verfblikkies die trappies opgestap terwyl Blommetjie daar langs my stoep gewei het. En toe haak my voet aan die boonste trappies vas…. Nou het ons ‘n bont koei en ek het ‘n bont stoep vol koeispore. Ek het net met die kwassie die verf bietjie rigting bygegee.”
Iemand vertel hoe ons met ‘n vlieënde tent die wêreld platgetoer het en hoe ons vroeër jare deur Suid-Afrika gereis het met die giggelgroen bus. Trommeltjies dink dat dit ‘n goeie idee sal wees as die Goue Vroue weer op ‘n toer deur Suid Afrika gaan.
Die oggend is om. Trommeltjies gee vir elke goue vrou ‘n pragtige hangertjie en oorbelle wat sy self gemaak het. Die patroontjies daarop is pragtig kleurvol, vry en ongebonde, nes die Goue Vroue is.
Op die oog af was dit ‘n gewone groepie dames wat ‘n gewone oggenteetjie saam geniet het en oor gewone goed gesels het.
Maar dit was nie!
En ek dink elkeen wat om daardie tafel gesit het, sal dit beaam!
Die Goue Vroue sit almal gesellig in die sonnetjie op Seegogga se stoepie. Elkeen het ‘n glasie Franjeliko wat Woordnoot vir ons geskink het.
Woordnoot ril. ‘Dis heerlik hier in die sonnetjie! Julle weet nie hoe koud dit was by daardie yswurms nie. Ek wil nooit weer so koud kry nie.”
“Gelukkig is ons nou weer veilig hier op Rebusfontein, ” lag Christa.
“Besef julle hoe helend Rebus vir ons geestesgesondheid is?” vra Seegogga nadenkend.
Virgo skuif dadelik nader. Sy weet hoe belangrik die gees en die liggaam op mekaar inwerk om gesondheid te bevorder.
“Ek het nou die dag toevallig met ‘n lewensafrigter gesels,” gaan Seegogga voort, “ en hom vertel van Rebusfontein en hoe ontsteld ons almal was toe hy amper weggesanitiseer (gesataniseer?!) was.
Die man het my toe verduidelik dat Rebusfontein eintlik baie meer as net ‘n denkbeeldige dorpie is. Dit het alles te doen met houding – ”attitude”. Die goue vroue en ons avonture spreek ons kreatiewe waardes aan – ons doen iets in die ruimte, ons “experiental values”, ons waag dinge, al is dit in die verbeelding. Die skryfwereld is ‘n goeie ruimte om in te gaan en ons skep iets wat vir ons doel gee en wat ons ook iets positief laat skenk vir ander – ons mede – Goue Vroue. Ons skep ‘n positiewe ruimte en dit gee vir ons betekenis, want ons lewe nie net vir onsself nie, maar ook vir ander.
Ons ontwikkel dus ‘n positiewe waardestelsel deur ‘n kreatiewe waardestelsel te skep. Ag, nee, nou het ek my heeltemal deurmekaar gepraat. Ek dink ek het alles verkeerd gesê. Al wat ek weet, is dat hy gedink het dat dit ‘n goeie ding is – ons kuiers hier op Rebusfontein. En in die tyd van inperking en persoonlike krissese, help hierdie kuiers op Rebus beslis baie.”
Trommeltjies knik haar kop instemmend.
‘Julle vriendskap beteken vir my so baie,“ sê Ekmyself.
“En vir my.” Kameel se oë blink.
“Op Rebusfontein!” Una lig haar glasie. “Op REBUS!’ ego ons almal.
“Wie is die ou?” Vra Toortsie.
“Eddie Blight van Bredasdorp. Ek gaan sy link hieronder sit.”
“Maar ek wonder wat hy sal dink van ons planne om te gaan troue hou in Italië? Ek kan dalk nog ‘n broodjie saamneem vir sekuriteit.” Frannie sit haar onskuldige glimlaggie op.
“Besef hy dat ons eers gaan shop in Parys?” Una.
“En skoene in Milaan!” Sonel swaai haar mooi enkels in en uit en kyk liefderik na haar voete.
‘En terwyl ons nou Europa doen – ek wil my fietsie in Holland gaan ry – dis mos plat daar!” Toortsie se ogies blink.
Seegogga dink hoe sy eenkeer in Holland met ‘n groot 28 wiel fiets in ‘n boom vasgery het – ‘n regte my-fok-marelise – storie en hoe haar dogter vir haar moes lag, want dit was so snaaks, maar sy bly tjoepstil.
“Die lae lande!” Ora word ook nou sommer baie opgewonde, al weet sy nog nie van die katastrofes wat gebeur as die goue vroue eers aan die gang is nie.
“En ek wil nog altyd tobogan in Switzerland. Ons sal daar moet draai!” roep Appeltjie opgewonde. “O-ja, en dan my fyn rokkie van Venesiese kant. Venesië, is mos in Italië, dan nie?”
‘Ag ek wil mos Amerika toe” sug Sonel, maar ai, dis wyd!”
“Julle moet nou nie te opgewonde raak nie. Wie sê Camilla en Lorenso wil ooit trou?” Keer Kameel.
“Hulle het nie eintlik veel van ‘n keuse nie. Ons gaan – en reël dan sommer vir hulle alles. Die Goue Vroue wil toer!” Trommeltjies is nou sommer baie opgewonde.
“En Shop! Ek bedoel inkopies doen!” beaam San.
En Tango!” Una en Positief begin ‘n paar tango passies uithaal en Toortsie wals lustig saam.
“That’s Amore!”
“Ek sal hulle trou!” sê Sonel begeesterd.
“Frannie sit met blink oë en dink aan Silwer . Dalk kan hulle twee na die troue met die Harlie ‘n bietjie deur Italië toer.
“Ek sal ons vervoer reël, sê Aalsie. Waar is daardie tent? Of sal ons vir Elon Musk nader? Wag laat ek dink.”
Virgo sit doodstil. “Hulle dink aan alles behalwe kos”, dink sy. Eintlik wil ek net terug – Suid-Afrika toe. Maar as ek nou ‘n bietjie van my groen quacamole saamstuur…”
Die Goue vroue lag en gesels opgewonde. Europa, hier kom ons!
Net toe lui die telefoon hard en duidelik.
Wie op aarde kan tog Rebusfontein toe bel? Dit kan net ‘n Rebusfonteiner wees –en ons is dan almal hier. Almal behalwe Camilla.
Ons is ‘n groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ‘n dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land. Hierdie hoofstuk sluit by ‘n menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou. Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maar feite is, Rebus is ONS s’n. As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.
Die Goue Vroue gaan die Ruimte ontgin! Maar nie net die Goue Vroue nie, enige een wat graag deel wil wees van hierdie ervaring, mag saamskryf! Laat weet net vir een van ons en ons sal jou graag verwelkom. Nuwe mense bring altyd nuwe idees, nuwe entoesiasme, nuwe gees. Ons skryf in geen spesifieke volgorde nie, maar soos wat elkeen van ons aandui dat sy graag volgende wil skryf. Vier dae word toegelaat voor ‘n volgende persoon haar storie plaas sodat almal genoeg tyd het om dit te kan lees. Dit sal goed wees as ons stories by mekaar kan aansluit. Komaan dames, kom ons kyk wat die ruimte ons bied. The sky is NOT the limit! Veral nie vir die Goue Vroue nie!Volg die storie deur op HIERDIE SKAKEL te kliek.
Seegogga, Frannie, Ekmyself en Kameel probeer om Woordnoot op die waentjie te kry sonder m aan haar te vat.
“Hou moed, Maatjie, hou moed,” sê Seegogga met haar kommunikasieknoppie in haar oor.
“shhhhhhhhhhh shhhhhhhhhhtttttt”
“Druk jou defrost knoppie op jou linkerarm!” Woordnoot beweeg nie.
Seegogga besef nou dat sy nooit vir die Goue Vroue gewys het waarvoor al die knoppies op hulle ruimtepakke is nie. Daar is die telepatieknoppie by die oor, die temperatuurreguleerdeer op die linkerarm, die knoppie vir verdwyn en verskyn, en die knoppie vir kos en energie , ook op die linkerarm.
Die lazergeweer is vasgegespe aan die goue lyfgordel en die knoppie op die gespe gooi beskermende strale om jou sodat niks jou kan tref nie. Die goue stewels is om oor water, ys of vuur te kan hardloop. Die selfoonagtige dingetjie op die regterarm is ‘n kommunikasiemiddel om boodskappe aarde toe te stuur, tale in gewone Afrikaans te vertaal en kennis in te win soos mens met Google doen. Die antennas op die kopskerm het GPS in en bepaal allerlei posisies, weersveranderinge, en temperatuur.
Maar dit help niks as die Goue Vroue dit nie weet nie!
“Druk gou die middelste knoppie op julle linkerarms” roep sy uit. Self doen sy dit ook en voel ‘n genadige hitte deur haar lyf versprei.
Die Goue Vroue , wat almal noual halfpad verkluim was, kry weer pienk wange – Almal behalwe Woordnoot.
Seegogga besef dat Woordnoot nie kan beweeg nie.”Gou, Sonell, gaan haal jou haardroër! Una, warm water asb! Julle ander, haal gou af julle buffies!”
Sonell begin om Woordnoot te blaas met die haardroër en Una spoel warm water oor haar. Almal wat plek kry, vryf die ys van Woordnoot af met hulle buffies. Met hulle temperatuurreguleerders is dit nou nie meer ‘n problem om aan Woordnoot te raak nie. Terwyl die vroue verwoed werk om Woordnoot te ontdooi, beweeg die sneeuwurms stadig maar seker al nader. Seegogga pluk haar lazerwapen uit. As een te naby kom, gaan sy hom skiet, sowaar!
In die proses sien niemand die geruislose grys ruimtetuig wat bokant hulle koppe hang nie.
“Terug GVVP toe!” Skree Appeltjie en San. ” Kom ! Daardie yswurms kom nou al vinniger nader!”
‘’GVVP?” wonder Trommeltjie.
“Ja die Goue Vroue Vuurpyl, man!”Appeltjie is haastig en bekommerd.
Hulle probeer, maar Woordnoot kan nog nie lekker beweeg nie, en die waentjie waarop hulle haar getel het, het intussen aan die ys vasgevries.
Die vroue beur en trek, maar hulle vorder stadig. “Kom ons los die waentjie en dra vir Woordnoot!” Una en Toortsie sit daad by die woord en tel Woordnoot op.
Appeltjie en Aalsie is eerste by die GVVP , maar kan nie in nie, want Sonell sit met die kontrole in haar sak en sy is dringend besig met die haardroër.
“Gee, ek sal oorneem, Sonell, maak ons tuig oop!” Christa se stem raak al dringender, want die sneeuwurms is byna by haar. Sy verbeel haar sy sien aaklige lang tande op en af beweeg in die sneeukoppe.
Die vroue klim in om vir Woordnoot , Una en Toortsie op te help. Die volgende oomblik skyn ‘n verblindende wit lig af op die 3 wat nog in die sneeu naderkom.
Die Goue Vroue kyk verbysterd hoe die Toortsie, Una en Woordnoot gillend opstyg en deur ‘n luik van ‘n grys vlieënde piering verdwyn. Die piering kantel skeef en trek geruisloos, maar teen duisligwekkende spoed weg, so 20 grade na links , reguit skuins links van ‘n groot Black Hole.
Ons is ‘n groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ‘n dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land. Hierdie hoofstuk sluit by ‘n menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou. Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maar feite is, Rebus is ONS s’n. As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.
Die Goue Vroue gaan die Ruimte ontgin! Maar nie net die Goue Vroue nie, enige een wat graag deel wil wees van hierdie ervaring, mag saamskryf! Laat weet net vir een van ons en ons sal jou graag verwelkom. Nuwe mense bring altyd nuwe idees, nuwe entoesiasme, nuwe gees. Ons skryf in geen spesifieke volgorde nie, maar soos wat elkeen van ons aandui dat sy graag volgende wil skryf. Vier dae word toegelaat voor ‘n volgende persoon haar storie plaas sodat almal genoeg tyd het om dit te kan lees. Dit sal goed wees as ons stories by mekaar kan aansluit. Komaan dames, kom ons kyk wat die ruimte ons bied. The sky is NOT the limit! Veral nie vir die Goue Vroue nie!Volg die storie deur op HIERDIE SKAKEL te kliek.
Toortsie nooi my mos toe saam ruimte toe! En toe ek sê dat ek gou ruimteklere gaan koop, kry ek die opdrag dat ek sommer vir haar ook ‘n silwer ruimtepak moet koop.
En toe gaan ek shop.
Ek gaan na die modernste winkels toe waaraan ek kan dink, maar die winkelassistente kyk my almal aan of ek kens is. Nee, hulle hou nie so-iets aan nie. Is dit dalk vir ‘n maskerbal of ‘n kinderpartytjie? Dan kan ek dit by n propwinkel gaan soek. By een winkel hoor ek hoe die verkoopsdames giggel toe ek omdraai. Duidelik dink hulle ek het ‘n skroef los.
Op pad na ‘n ander inkopiesentrum, sien ek ‘n klein deurtjie langs ‘n woonhuis. Daar is ‘n kennisgewing:
“Alle naaldwerk. Your wish is our command.”
Ek stop. Agter die toonbank sit ‘n klein grys vroutjie. Ek wou eers terugdraai, maar die manier wat sy glimlag, laat my stilstaan.
” Laat ek raai- jy soek ‘n ruimtepak of 2?”
Hoe op aarde het sy geweet?
“Ek het net die regte ding vir jou”.
Sy buk af en in ‘n silwer trommel haal sy ‘n syagtige silwer ruimtepak uit. ” One size fits all” sê sy en wys hoe die ruimtemateriaal rek en krimp soos jy daaraan trek.
Dis pragtig!
“Hoeveel van hierdie pakke het u?”
Net soveel soos jy nodig het!” glimlag sy tevrede. “Ek het gewonder wanneer julle eendag gaan kom”
“Maar hoe het u geweet?” kan ek nie help om te vra nie.
“Die uile, Faye en die feetjies, en ‘n bont koei en die man op die maan het al almal my vertel dat dit net ‘n kwessie van tyd is voor julle dit gaan nodig kry”.
Sy vertel dit asof dit die alledaagste ding is om te sê. Ek sien nou vir die eerste keer dat haar hare nie grys is nie, maar silwer. En dis of daar ‘n lig uit haar hele gesiggie straal.
Sy vou die ruimtepakke liefderik op en pak 14 in die sak. “Kom maar terug as julle nog benodig, nè! Geniet die reis en sê asb groete vir maanman en my ander vriende!”
Elkeen kry haar beurt om die dobbelsteen te gooi wat hulle in ‘n nuwe ondervinding bring. Voor almal nie die dobbelsteen gegooi het en hulle die eindpunt bereik en JUMANJI! skree nie, kan hulle nie teruggaan Rebusfontein toe nie. Intussen storm elkeen van die diere waarmee hulle te doen kry, met ‘n verwoestende spoed Rebusfontein toe en skep daar chaos.
Jumanji, ‘n spel vir die wat soek om te vind, ‘n manier om hulle wêreld te verlaat. Jy rol die steen om jou teken te skuif. Dubbels kry nog ‘n beurt. Die eerste speler om die einde te bereik wen. Aan die ander kant: Avontuurlustiges, pasop. Moenie begin tensy jy beplan om klaar te maak nie. Die opwindende gevolge van die speletjie sal eers verdwyn wanneer ‘n speler Jumanji bereik en die naam uitroep.
Seegogga hou die dobbelstene vas. Sy is heeltemal verbouereerd.
Waar is die Jumanji bord? Hoeveel moet sy gooi m die einde te bereik? Sy tel 9.
6 en 3. Sy gooi bewerig. 2 en 5.
NEE! Sy gryp die dobbelsteentjies voor dit behoorlik val en gooi weer. 4 en 5.
Ag nee… of wag – 4 en 5 is mos 9?
JA! Yes!
Die son stroom in ‘n geel straal deur die bome en voor hulle sien hulle – die deur!
Die Goue Vroue juig uitgelate. Maar toe hulle na die deur toe storm, verander die juigkrete in gille.
Voor hulle is ‘n diep afgrond.
“Ek het gedink dis te maklik”, fluister Seegogga. Sy moet nou vinnig ‘n plan maak. Daar is min dinge so destruktief soos bobbejane.
Seegogga is nie atleties aangelê nie en sy het nog nooit vergespring nie, maar onnosel is sy darem ook nie.
“Julle ouens, gee gou vir my julle buffies terug.”
“Nooit: sê Toortsie. “Ek gebruik dit as ek gaan stap.”
“Myne is effens uitgerek van al die probeer”, se Woordnoot huiwerig.
“My legwarmers? Gaan ek nie vries nie?”vra Appeltjie.
Uiteindelik kry Seegogga die vroue bedaar.
“Kyk, as ons nou die buffies so deur mekaar ryg, en lussies maak, dan vorm dit mos ‘n ketting van buffies. Sien julle? Nou sit ons net een van tannie Frannie se broodjies of blink klippies in die voorste enetjie en gooi ons slingervel na daardie boom daar naby die deur toe.
Wie sien kans?”
Toorts duik agter die ander weg. Seegogga wens sy kan ook so verdwyn, maar sy staan met die geel en wit buffietou in haar hande. Sy hoop net iemand kan daardie boom se tak raakgooi.
Uiteindelik tree Christa vorentoe. Sy gooi –mis.
“Ons moet dit net regkry, julle, ander gaan ons nooit hier uitkom nie!”
Uiteindelik, nadat byna almal probeer het, gryp VirgoC die tou. Met ‘n kragtige gooi tref sy die tak en die voorste buffie haak aan hom vas. Sy trek die buffieketting om te toets. Ja, hy is stewig.
“Maar is dit sterk genoeg vir ons?”bekommer San haar.
“Ek verseker julle die Goue Vroue buffies is onbreekbaar”, bemoedig Seegogga.
Sy voeg daad by die woord en haak Appeltjie aan die laaste buffie vas.
“Nou swaai jy soos Tarzan na daardie boom toe, Appeltjie, en”dan gooi jy die ketting weer terug.
“O ek wou nog altyd gebungy-jump het”, juig Trommeltjies.
Seegogga en Toorts hou Appeltjie vas, trek haar effens terug en stoot haar dan vorentoe.
“AA-HIA-HIA-HIA –HIAH” gil Appeltjie en land sierlik aan die anderkant.
Een vir een swaai die goue vroue en Seegogga is laaste.
“Ooo, nes Tarzan!” gil sy . Net toe breek die tak.
Tarzaaannnnnnn! Gil Seegogga en sy voel hoe sy val en val en val…..
Meteens gryp ‘n paar sterk arms haar vas. Dis sowaar einste Tarzan aan ‘n bobbejaantou wat haar opraap en veilig aan die anderkant besorg.
Die goue vroue oe en a en Seegogga is nie seker of hulle dankbaar of jaloers is nie. Die man is MOOI!
Almal staan by die toe deur in die gras.
“Tarzan!” Skree Seegogga en Appeltjie.
“Nee, julle moet ‘Jumanji’ skree,” betig Una en Toortsie.
“Jumanji!” Skree die goue vroue uit volle bors, maar Seegogga en Appeltjie klou weerskante styf aan Tarzan se gespierde arms vas.
‘’n Ritmiese trommelklank kom aangesweef en toe swaai die deur oop: REBUSFONTEIN!
‘Kom saam asb Tarzan, kom help ons!” fluister Seegogga.
Tarzan, superhero wat hy is, tree deur die deur. Voor hulle lê die pragtige wonderdorpie in die laatmiddagson.
Onder die bome slaap die hyenas snorkend.
Op die gras wei die blouwildebeeste, volstruise, ‘n paar zebras, Blommetjie en selfs ‘n paar renosters in vrede. ‘n Entjie verder pluk die olifante takkies van die bome af.
Die Rebusdam lê blou en blink, met dosyne pienk flaminke wat eenbeen staan en slaap in die vlak watertjies. Op die wal lê ‘n krokodil oopbek en droom. In die bome deursoek die bobbejane vreedsaam mekaar se hare.
Alles is die voorbeeld van rustigheid. ‘n Paradys. Nerens is ‘n dinosaurus te bespeur nie.
Tarzan kyk tevrede rond.”Ek het gewonder waar my diere is, sê hy. Toe gee hy sy spesiale Tarzan kreet, gryp ‘n tak en swaai tot op ‘n olifant se rug. Soos een man volg al die diere vir hom deur die deur , terug na die oerwoud toe. Dis net die flaminke wat ‘n paar pienk sirkels in die lug maak, voordat hulle ook wegvlieg.
“Rebus lyk eintlik leeg sonder al die diere,” merk Sonell op, maar dan kom Danie en al die ander troeteldiere aangehardloop.
Die goue vroue plop uitgeput maar gelukkig op Seegogga se stoepie neer. Almal het weer hulle buffies aan.
“Het jy nog van daardie wyn, Seegogga?” vra Una. Sy en Trommeltjies streel oor die blouwildebeeskalfie se lyfie. Hy sal seker later teruggaan – as hy groter is. Positief sit en speel met haar armband van olifanthaar.
Seegogga kry glasies en Toorts gaan haal ook gou ‘n tiramisu wat sy in die yskas gehad het.
Frannie vryf haar kat, Lelik. “Hy is mooier as daardie Luiperd,” dink sy.
Christa rol op die gras rond met haar 3 hondkinders.
Om een of ander rede sit Virgo C met ‘n blink kroodilvel handsak wat sy liefderik streel.
Aalsie lê en dink oor die dieretaal wat sy so maklik kon baasraak. Sy moet ‘n boek daaroor skryf, dink sy.
Appeltjies kyk na haar pragtige foto’s. “Maar die mooise foto van almal, is die een van Tarzan,” dink sy en roep vir Seegogga om te kom kyk. San en Sonell het elkeen ‘n pienk flaminkveer – San in haar hoed en Sonell in haar hare. Woordnoot troetel ‘n yslike volstruiseier.
Una kyk op: ” Kyk julle! Daar kom Kameel en Ekmyself ook aangestap!”
“Die Goue Vroue is weer tuis en veilig op Rebusfontein.
“Ek wonder wat gaan ons volgende doen” sug Tannie Frannie gelukkig.
Nie lank nadat almal gewoond geraak het aan sms-taal nie, verskyn daar toe ‘n nuwe ding: touchscreentaal!
Skielik moet jy met jou grote duim nie knoppies afdruk nie, nee. Jy raak net aan die lettertjie en hy verskyn daar. Jy weet nie eers jy het hom geraak nie. Ewe onskuldig dink jy jy het die regte enetjie langsaan geraak. En jy druk “send”
En dan kry jou vriende sulke griekse boodskappe. Of ongesensorde…
Bv. Ek soen jou mire nadat ek by die piskantoor was. My liewe digter, donder jou os rk verliee. Jy mask my hart vok.
Of, nadat jy n halfuur gesukkel het (en dieselfde verkeerde letter 3× agter mekaar verkeerd getik het), kry jy dalk die regte boodskap uit:
Ek sien jou more nadat ek by die poskantoor was. My liewe dogter, sonder jou is ek verlore. Jy maak my hart vol.
Edit, edit, edit! I rest my case.
Liewe leser, Het jy dalk interessante voorbeelde van touchcreentaal? Laat waai en plaas dit asb hieronder sodat ons saam met jou kan lag.
Ek wil eintlik die foto’tjie vd goue vroue wys voordat Seegogga met baie groot moeite die Goue Vroue weer terug op haar rug gekry het. Oordosering? Toorts se tert? Ontsteltenis? Swewend van wat?
Dis nou weer my Beurt! Die Goue Vroue is ‘n handjievol Suid-Afrikaanse vroue – oud en jonk – wat lief is vir skryf. Ons is geanker in die werklikheid, maar spoor mekaar met bloguitdagings aan om te fantaseer. “The Talking Stick” dien in hierdie geval as inspirasie tot wonderbaarlike stories…elke Goue Vrou kry haar beurt. Hierdie rondte pak ons in alfabetiese volgorde aan.
Dit werk so: as jy die praatstok vashou is dit jóú beurt! Jy praat en die ander moet luister sonder om jou in die rede te val. As jy klaar is met jou storie, gee jy die praatstok vir die volgende persoon aan. (Hierdie konsep is deur Stephen en Franklin Covey in hulle kursusse tot meer effektiwiteit benut om empatieke luister te bevorder).
Seegogga werk baie hard, en net toe sy dink sy is klaar, hoor sy die krete. Die Rebusfonteiners gil en roep. Toortsie vat sommer ‘n sluk van Seegogga se wyn. Die volgende oomblik spoel die golwe oor die Goue Vroue en almal moet sink of swem. Una is ontsteld oor ontrouheid, Woordnoot val flou , Toortsie kan nie swem nie, en daar is konsternasie op die stasie.
Gou gou het sy al die goue vroue wat sy kon kry, op haar breë harde dop gelaai en swem sy na veiligheid.
Sy het mos nie verniet vir almal buffies gegee nie, dink sy. Sy het selfs vir hulle gedemonstreer hoe om dit te gebruik..
Maar sy besef nou dat sy nooit vir hulle vertel het dat ‘n mens dit kan gebruik om trane af te vee, seerplekke te verbind en as natlappie op die voorhoof te gebruik teen ontsteltenis nie. En ja, jy kan dit selfs as muilband gebruik om te keer dat verkeerde woorde uit daardie mooi mondjies kom!
Seegogga swem sterk tot op die wal. My aarde, maar hier is hulle mos op die kant van die Rebusfontein dam . Dit was glad nie so diep en gevaarlik soos hulle gedink het nie.
Sy klim uit op die wal en laat die brose goue vroue versigtig afklim. Sy hoop almal is hier.
“Kyk mense, ons is weer hier en veilig. Kyk, daar staan julle huisies in die sonnetjie. En kyk, daar staan tannie Frannie en wag vir ons!”
Dis nou jóú Beurt! Die Goue Vroue is ‘n handjievol Suid-Afrikaanse vroue – oud en jonk – wat lief is vir skryf. Ons is geanker in die werklikheid, maar spoor mekaar met bloguitdagings aan om te fantaseer. “The Talking Stick” dien in hierdie geval as inspirasie tot wonderbaarlike stories…elke Goue Vrou kry haar beurt. Hierdie rondte pak ons in alfabetiese volgorde aan.
Dit werk so: as jy die praatstok vashou is dit jóú beurt! Jy praat en die ander moet luister sonder om jou in die rede te val. As jy klaar is met jou storie, gee jy die praatstok vir die volgende persoon aan. (Hierdie konsep is deur Stephen en Franklin Covey in hulle kursusse tot meer effektiwiteit benut om empatieke luister te bevorder).
Every woman needs a little black dress”- Coco Chanel .’n Kraterstorie
Die LBD na al die jare.
As ‘n mens nie ryk is nie, draai jy jou sente om. Jy koop jou swemkostuums in die herfs, as die winkels uitverkopings het. Jy koop 2 bottels koffie as daar ‘n “special by Spar” is. Hierdie is so ‘n storie…..
My oudste dogter en haar man was op hulle eerste besoek aan SA nadat hulle in Holland begin werk het.
My patriotiese dogter besluit om die winkels in Kaapstad in te vaar om ‘n paar somerrokkies te koop, want dis winter in Holland en verder “daar is niks mooi klere in Holland nie”,
Sy kom dus hier op ons klein dorpie aan met 4 piepklein peperduur Woolworths rokkies. Ek dink dit was R400 elk, ongeveer 12 jaar gelede.
Toe sy ons buurvrou oor die draad groet, gesels hulle lekker en buurvrou sê:” Ons gaan more Kaap toe, want Woolworths se uitverkoping begin mos môre. Jy weet, byna ál die klere is halfprys.”
My kind is dadelik in ‘n toestand. Sy het net 1 dag te vroeg gekoop!
Maar ‘n boer maak ‘n plan. Buurvrou sal die sak met die 4 rokkies neem, en gaan teruggee en dan weer 4 ander identiese rokkies koop teen 50% afslag.
So kom 3 vd 4 rokkies die volgende aand hier aan@ R200 ipv R400. Die 4de rokkie, die mooiste enetjie, ‘n mooi swart dingetjie met blink steentjies om die hals, se regte nommer was nie meer beskikbaar nie, dus bly hy maar R400.
‘n Week later is dit tyd om terug te keer Holland toe. Ek en sy sal eers 2 aande by haar sussie in Kaapstad oornag.
Vroeg die volgende oggend sak ek en die 2 dogters op Canal Walk toe. Hulle plan is mooi uitgewerk. As daar die regte grootte rokkie is, gee ons eenvoudig die duur rokkie terug en koop hom teen halfprys weer, maar as daar nie is nie, gee ons hom terug en wag tot hulle hom weer op die rak hang. Hoe moeilik kan dit dan nou wees?
Natuurlik is dit die ma wat die vuilwerk moet doen. Daar is ‘n lang ry by die betaaltoonbank, want dis Saterdag en uitverkoping.
Dis so ‘n oulike klein dametjie wat my help. Ek verduidelik dat my dogter besluit het om nie die rokkie te neem nie, en kry die geld terug. Die rokkie verdwyn by ‘n deur agter haar in.
Ons wag en wag en wag, maar geen swart rokkie word teruggehang op die reling nie.
Ten einde laaste moet die ma (in opdrag van die eregas en haar sussie) weer betaaltoonbank toe gaan. Ek moet nou maar die rokkie gaan terugvra en sê my kind het van plan verander en wil nou weer die rokkie hê. ( volprys of te nót).
Hierdie keer land ek by ‘n ander verkoopsdame. Sy gaan kyk agter, maar kry nie so ‘n rokkie nie.
” Dit moet hier wees, ons het dit netnou teruggee en niemand het dit op die reling teruggehang nie. Sal jy asb weer gaan kyk?” Hou ek vol.
Die dame verdwyn weer en kom terug met die rokkie, maar ‘n nommer 8.( my kind dra n nr 6, want dis ‘n groot maak).
Sy gaan pas aan. Los, effens te groot, maar gangbaar. By gebrek aan iets beter, sal sy dit maar koop, maar ek sien haar lippie hang. Toe sy wil betaal, sê die dame dat die rokkie R400 kos. Hy is nie deel van die uitverkoping items nie.
Net daar vloei die trane. Sy is bereid om so duur te betaal vir ‘n rokkie wat pas, maar nie vir een wat soos ‘n sak aan haar hang nie!
” Kom!” vat ek en sussie haar weerskante vas. “Nou gaan ons eers koffieshop toe”.
Ons gaan sit by die naaste koffiewinkel, bestel iets warms, en ons eregas snik soos sy huil.
“Hoekom is ek tog so suinig?” snik sy. “Ek is so simpel!” Sy huil, ons ons het al ons dae om haar te troos.
Versterk deur ons cuppachino’s, bied ons vir haar aan om weer terug te gaan. Daardie nr. 6 rokkie moet nog daar êrens wees.
Woolworths, hier kom ons weer!
Nee, geen ” little black number” op die rak nie. Ek besluit om weer te gaan vra, maar seker te maak dat ons weer by dieselfde vriendelike dametjie uitkom wat my die eerste keer gehelp het. In die proses moet ek ‘n hele paar mense in die ry agter my eers laat verbykom.
Uiteindelik is ons voor en by die regte klerk, R400 in die hand. Ek verduidelik weer van die swart rokkie, ‘n nommer 6, wat ons nou weer wil hê.
“Sekerlik” antwoord die meisietjie, wip na agter en kom weer terug- met die regte rokkie! Ja, ‘n nr 6! Sy lui hom weer op. “Ag, maar julle is gelukkig” sê sy. “hy is nou halfprys! Net R200 asb!”
Hiermee gee ek nou amptelik die praatstok aan vir Positief. Vertel ons, liewe Goue Vrou!
Dis nou jóú Beurt! Die Goue Vroue is ‘n handjievol Suid-Afrikaanse vroue – oud en jonk – wat lief is vir skryf. Ons is geanker in die werklikheid, maar spoor mekaar met bloguitdagings aan om te fantaseer. “The Talking Stick” dien in hierdie geval as inspirasie tot wonderbaarlike stories…elke Goue Vrou kry haar beurt. Hierdie rondte pak ons in alfabetiese volgorde aan.
Dit werk so: as jy die praatstok vashou is dit jóú beurt! Jy praat en die ander moet luister sonder om jou in die rede te val. As jy klaar is met jou storie, gee jy die praatstok vir die volgende persoon aan. (Hierdie konsep is deur Stephen en Franklin Covey in hulle kursusse tot meer effektiwiteit benut om empatieke luister te bevorder).
Wel, julle wil weet en luister en of julle nou wil of nie, julle moet stilbly tot ek klaar is
Ek het eers gedink om n grappige storie te vertel. Toe dink ek ek moet liewer iets kontroversieel skryf- iets waaroor almal n eiertjie te lê het, en aangesien hierdie my blog is, en aangesien ek die praatstok vashou kan ek nou my stuiwer in die armbeurs gooi- in vrede. As julle verskil, kan julle lekker in die kommentaar redekawel, ek het my sê gesê.. En ek het ook ‘n lekker storieom te vertel, maar aangesien tyd beperk is, doen ek nou eers gou ‘n paar van my minder beskeie opinies.
Reg, natuurlik Covid. Blykbaar vermoed deskundiges nou sterk dat die virus wel mensgemaak is, en daar word nou navorsing daaroor gedoen by sommige universiteite.
Wat ookal die geval is, dit is duidelik dat hier n skrikbewind gevoer word deur telkemale die statistieke van die begin af aan te haal. Waarom word dit nie met ander dodelike siektes op daaglike basis gedoen nie? Ek dink aan siektes soos griep, malaria, ebola, masels, selfs vigs en kanker. Stel jou voor hulle sê daagliks dat daar die afgelope 2 jaar x hoeveelheid mense griep opgedoen het waarvan y mense reeds gesterf het. Belaglik? Waarom word die getal covid gevalle dan telkens van die begin af herhaal? Dit is niks ander as om vrees in te boesem nie.
Lockdown? Ag dis baie lekker dat my man by die huis kan wees en ek glo dit het die manier van werk( tuis voor die rekenaar ipv op kantoor) permanent verander, maar ek is ook gekant teen lockdown. Jy hoef maar net ‘n brood by die naaste winkel te gaan koop om te besef dat jy nie kiemvry kan lewe nie. En wat is dan die verskil tussen lockdown of nie as jy in elk geval moet winkel toe om daardie broodjie te koop? (Dalk kan tannie Frannie n afleweringsdiens begin?)
Dus glo ek wel aan “social distancing” en selfs maskers, maar glad nie aan grendeltyd, drank en sigaret verbodde( verbooie, verbiedens?) en aandklokreëls nie. Sorry Cyril.
Transgenderregte en menseregte. Dis’n moeilike enetjie, want elkeen het sy eie idees. Die ding is dat elke mens wél geregtig is op sy eie idees-solank hy dit nie op ander afdwing nie. Ek glo dat iemand nie kan help as hy nou wel transgender is nie, maar ek glo ook dat kinders onder 18 nie hormoonbehandeling behoort te kry om hom te help op pad na die geslag wat hy wil wees nie. Jammer, maar die lewe het sy beperkinge en as die natuur jou ‘n vrou gemaak het, en jy wil liewer n man wees, of andersom, moet jy volwasse wees sodat jy self so n drastiese stap kan neem. Die kwessie van seuns of mans in vrouebadkamers is dieselfde. Jy mag miskien transgender wees, maar voordat jy nie die geslagsveranderingoperasie gekry het nie, is jy die geslag wat die natuur jou geskape het en gaan jy na daardie badkamer/ kleedkamer toe en klaar – of jy nou ontuis daar voel of nie. Hoe moeilik kan dit dan nou wees?
Ongelykheid in die werksplek. Waarom hoor ek steeds dat vroue minder as mans verdien vir dieselfde werk, of swart minder as wit? Dis middeleeus!
Afrikaans en Engels. Ek glo hoe meer tale jy magtig is, hoe beter. Dit was ook vroeër jare ‘n ongeskrewe maatstaf van opvoeding en intelligensie.
Watter belaglike stelling is dit nie dat universitite en heelwat individue skielik nou glo Afrikaanse studente moet in Engels studeer omdat hulke beter oorsee sal vaar as die wat in Afrikaans studeer het? Hulle sal nie! Hulle is armer, want hulle breine het minder geoefen. Hulle is armer as hulle in die lande met Germaanse tale wil gaan werk. Hulle is armer in hulle eie taal. Hulle is armer in deursettingsvermoë, houding (attitude) en innoverende denke.
Die onderwysdepartement, en Stellenbosch, het mos hesluit Afrikaans is nie inheems nie. Maar, soos die een regter gevra het: As Afrikaans nie inheems aan Suid- Afrika is nie, aan watter land is dit dan inheems?
Ek glo die rektor van Stellenbosch moet afgedank word oor sy eensydige totaal onwetenskaplike sienings. ‘n Universiteit is ‘n wetenskaplike navorsingsentrum wat oop, moderne, ondersoekende denke moet bevorder. Duidelik val die rektor en sy bestuurspan nie in hierdie kategorie nie. Is dit n gebrek aan intelligensie, of word hulle daarvoor betaal? Hoe ookal, hulle skiet te kort en behoort afgedank te word.
Daar is die kwessie van ander inheemse tale. Liewe anderstaliges, studeer, ontwikkel julle taal tot akademiese taal en gaan word lektore. Dis n lang pad, maar die enigste een.
Daar is deesdae n beweging na veeltaligheid. Die dosent gee klas in sy eie taal en die studente antwoord weer in hulle eie taal. Dit klink wonderlik, maar ek is onseker hoe prakties dit kan wees. Dit is egter ‘n moontlike oplossing.
Goue Vroue en Rebusfontein.Ek glo die Goue Vroue het n wonderlike ondersteuningsraamwerk en gaan van krag tot krag. Ek glo elke persoon behoort ‘n Rebusfontein te hê waar hy lekker laf kan wees en sy verbeelding vrye teuels kan gee. En ek kry die wat so vreeslik in realiteit vasgevang is, jammer. Lank lewe die Goue Vroue!
Alan Carlsson, ‘n 100 jarige oom in ‘n ouetehuis, was nie lus om sy 100ste verjaardag wat die kwaai matrone vir hom gereël het, by te woon nie. Toe klim hy deur die venster en land met sy pis-slippers in die blombedding. En so begin die avontuur van ‘n leeftyd.
As jy wonder wat dan nou met iemand kan gebeur wat reeds 100 jaar oud is, lees gerus die snaakse absoluut buitengewone avonture van Alan en die mense wat hy deur die loop van sy avonture ontmoet het. Tussenin kry ‘n mens ook ‘n terugblik na Alan se vroeëre lewe en ook sommer die wereld se belangrike gebeure die afgelope 100 jaar.
Alan se ma het vir hom geleer dat die lewe gebeur soos hy gebeur en dinge is soos dit is. Hy het dus nooit eintlik vooruit beplan nie en nie geglo hy kan ‘n bydrae lewer tot die wereld nie. Tog lewer Alan ‘n baie belangrike bydrae om die wereldgeskiedenis te verander. Hy was die man wat toevallig op die verkeerde plek op die regte tyd was. Dit is fantasie in werklike wereldgebeure vevleg en die resultaat is skreeusnaaks.
Daar is reeds 8 miljoen eksemplare wereldwyd verkoop en die boek is al in 35 tale vertaal. Hierdie is ‘n heerlike tong-in-die-kies boek wat telkens verras met die onverwagte. In hierdie depressiewe covid tyd, is dit lekker om ‘n ligte boek te lees wat die lagspiere prikkel. Ek beveel dit sterk aan.
In 2018 het ons matriekklas ons 50 jaar reünie gehou. Ek het destyds geskryf en foto’s gewys van die voorbereidings. Byna 3 jaar gelede. Om dit te sien, klik hier: reünie.
Dit was vir my en my man ‘n voorreg om dit te reël en nog ‘n groter voorreg om al ons ou klasmaats weer te sien. Ons was ‘n hegte groepie vriende in ‘n baie besondere skool met oa mnr Sam Pellissier as baie besondere onderwyser.
Al die werk was op die ou einde die moeite werd. Ou vrienskapsbande is weer hernu en nuwe vriendskapsbande is gesmee.
Vandag sit Piet Olén, een van ons klasmaats, hierdie video op ons groep
Hy het met liefde soveel moeite gedoen en tyd daaraan bestee. Ons waardeer dit opreg. Ek plaas die video hier. Ek weet nie of dit by almal sal byval vind nie, maar vir my is dit baie spesiaal. Die “kanon” wat my man gebou het, skiet ook hier!
‘n Jaar gelede het ek ‘n nuwe selfoon gekry. En net daar het my lewe so n bietjie verander. Ek het naamlik die s-pen ontdek.
Wow! Dis ‘n wonderlike dingetjie!
Nie net kan hy, nes n gewone pen, vir jouself nota’s skryf nie, jy kan ook woorde op foto’s skryf, as jy sou wou, jy kan ook hierdie geskrewe woord in tikskrif verander. Jy kan met die fyne puntjie op die selfoon se lettertjies tik, nes ek nou hier doen, en dis makliker en gemakliker as met die duim.
Verder het die stokkie n klein byna onsigbare skakelaarjie in. Jy sit jou foontjie erens neer, gaan staan by jou vriende of troeteldiere, druk die skakelaartjie as jy gereed is, en siedaar! ‘n Pragfoto sonder dat iemand agter die kamera moet staan.
Maar die eintlike wonderlike ding is die nota’tjie wat die pennetjie kan skryf- in verskillende kleure in verkillende soorte penne en verskillende diktes.
En as jy nou ek is, toets jy mos die virtuele pennetjes uit. En speel. En so speel die Seegogga so n bietjie.
Dit sou seker by speel gebly het, maar toe kom daar mos ‘n kunsuitstalling by die Suidpunt en hulle soek soek geboue – dieselfde geboue wat ek geteken het toe ek met my s-pennetjie geteken het.
Sou ‘n mens dit kon afduk? Ja! Ongelooflik! Hierdie klein prentjies op my selfoontjie geteken verander in ‘n duidelike A-4 prent en ek glo hy sal nog grote ook kan gaan.
Ek is nog ‘n beginner en ken nie eers al die funksies van hierdie nota program nie, maar ek gaan oefen! En leer!
Die beste van alles is dat jy selfoon die heeltyd by my is. Sommer hier in my handsak. Ek kan speel net waar en wanneer ek wil: sonder ‘n tafel, verf, esel of enigiets. Netso! In die vergadering, koffiewinkel, spreekkamer, in ‘n motor, op die strand of in die bed – die wêreld is my oester.
Ek het nou intussen uitgevind dat n mens tekenprogramme op jou sel kan aflaai, maar die gewone note 10 light se notes program is tans oorgenoeg vir my.
Hier is ‘n paar prentjies. Ek is beslis nog n groentjie, maar die belangrikste is dat ek dit geniet!
Ons is ‘n groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ‘n dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land. Hierdie hoofstuk sluit by ‘n menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou. Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maarfeite is, Rebus is ONS s’n. As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.Volg skakel https://fresh.inlinkz.com/party/7978d243e406473ca23727d75a9a2a46 om by die Inlinksblad te kom waar al die stories in hierdie reeks gelys word.
Seegogga lê en skommel in haar hangmat. Haar oë is toe. Sy neurie saggies “Thank you for the music…”
Nou en dan proes sy van die lag as sy een of ander snaakse insident onthou- hoe hulle in mekaar vasgedans het toe sy en Toortsie met die lyndans na links beweeg het en al die ander regs; hoe sy byna van Aalsie se verhoog afgeval het toe sy deurmekaar geraak het en gestruikel het op haar high polfaais; die goue vroue se oë toe hulle ontdek ou Pierce Broseman is sowaar ook daar. Sy hoor weer die kareoke stemme en die hartroerende duet van Una en Frannie.
Maar die heel snaakse was daardie gegiggel na die groen dip! Hoe meer ontsteld VirgoC raak, hoe meer lê ou Pierce en skaterlag. Hy en Appeltjie moes hulle naderhand met moeite aan die verhoog se pype ophys om weer staande te kom.
Hoe die arme man weer by sy helikoptertjie gekom het, weet sy nie, maar hy het plegtig verklaar dat hy by die lekkerste partytjie in sy lewe was in ‘n wonderwereld met die pragtigste vroue wat hy nog ooit gesien het. Volgens hom het hulle almal soos goud geskitter.
Seegogga giggel so in die hangmat dat sy amper ‘n bietjie van haar frangeliko uitstort.
Die son blink op die Rebusdam en Blommetjie, Kameel se psychedelic koei, wei tussen die kleurvolle blommetjies. Seegogga lê en dink hoe bevoorreg sy is om hier op haar hangmat te lê op haar bont stoep van haar eie Rebushuisie.
Sy dink aan Trommeltjies se mooi woorde vir almal. Sy wonder sommer oor die wonder van alles en watter avonture hulle nog gaan beleef.
Seegogga se Bloggie 
Jy moet ingeteken wees om kommentaar te lewer.