Die Goue Vroue is ‘n groepie verbeeldingryke dames wat wonderlike avonture saam beleef in die kuberruim. Hulle het al met ‘n vlieënde tent om die wereld getoer, met ‘n luukse strykyster plesierboot die oseane verken, Jumanji in Afrika gespeel, deur die ruimte getoer, partytjie gehou saam met ABBA en nog baie ander avonture beleef. Hulle woon op hulle eie dorpie, Rebusfontein, waar dit altyd mooiweer is.
Nou gaan hulle partytjie hou op Rebus en wie weet wat gaan gebeur? Ons sal moet wag en sien!
Seegogga sit agteroor en verlustig haar in Hauser se lieflike tjello musiek – can’t help falling in love…
Sy sien hoe Camilla en Lorenzo dans, duidelik baie lief vir mekaar. So nou en dan vryf hy liefderik oor haar nog-plat magie en dan lag hulle gelukkig en soen mekaar inniglik.
Seegogga dink daaraan dat sy self verlief is – op Rebusfontein -op die samesyn van die Goue Vroue. Sy vat ingedagte nog ‘n slukkie van Frannie se lekker wyn en hap een van haar bacon wieletjies.
Toortsie kyk Seegogga met opgetrekte wenkbroue en ‘n vriendelike vermanende gesig aan, maar sê niks. Sy wéét Seegogga mag dit nie eet nie.
“Ek weet, Toorts, ek weet! Maar dis al wat ek kan maak. En dit kan nie flop nie… behalwe nou as mens dit verbrand, wat ek eenkeer gedoen het”
“Dis heerlik! Hoe maak mens dit? ” vra Aalsie.
” Wel, n mens koop ‘n rolletjie “puff pasty” ek bedoel blaardeeg, ‘n pakkie bacon en ‘n groot pak cheddarkaas en dan ontdooi jy die deeg, rol dit oop en sny dit middeldeur sodat jy 2 stukke blaardeeg het. Dan vat jy jou pakkie bacon en lê die repies bacon mooi langs mekaar op die deeg om die hele oppervlak mooi te bedek. Dan strooi jy baie gerasperde kaas daaroor en rol die deeg weer op. Nou vries jy daardie twee rollejies tot jy dit nodig het. Later, as dit lekker styf en koud is, vat jy die rolletjies en sny dit in skyfies, so 2cm dik en pak in bakplaatjie en bak teen so 220 grade tot reg. As jy krag het, kan jy dit halfpad deur die bakproses omdraai sodat die anderkant ook kan braai. Ooo hier kom hulle!”
Seegogga spring op en begin handeklap.
‘n Klomp mense met mooi klere stap die langs ons tafel verby en speel ‘n vrolike Strauss wals.
Die mooie dirigent praat oor die afgelope jaar, Covid wat verby is, die wonderlike vooruitsig van vakansie en rus. En Kersfees!
Die Goue vroue knik hulle koppe. Hulle was besig, besig! Hulle het wonderlike avonture beleef. Maar nou is dit rustyd, afskaaltyd, gesinstyd. Volgende jaar se avontuur lê en loer voor die deur. Maar dis volgende jaar, né
Dit was vir my’n wonderlike ervaring om deel te kon word van ‘n groepie bloggers wat begin saamskryf het aan ‘n gemeenskaplike verhaal.
Dit het spontaan gebeur deur mense wat mekaar meestal glad nie ken nie, en die resultate was skreeusnaaks – spesiaal vir die deelnemers, maar ook hopelik en waarskynlik vir almal wat saamgelees het. Kameel het die idee gegee, en Hester was so oulik om dit op inlinks te plaas.
Dis nou al geruime tyd dat ek die behoefte voel om al die links in een blog te plaas sodat mens maklik by die stories kan uitkom en jou nie dood hoef te soek na watter stories daar beskikbaar is nie.
Dit werk so: Elke storie het sy eie link. As ‘n mens daarop klik, sien jy al die hoofstukke van daardie storie in volgorde. Elke hoofstuk is deur ‘n ander blogger geskryf, en hy moes voortbou op…
Amper mis ek dit- die gelukwense van WordPress. Volgens hulle blog ek al 12 jaar lank. TWAALF!
Dit beteken dat dit in 2010 is wat wat Toortsie my inspireer het om my eie blog te begin.
En hoe het dit nie my lewe verander nie? Ek skryf nou al selfs kortverhale. Ek het heerlik saamgeskryf aan avontuurlustige waaghalsige vervolverhale saam met die Goue Vroue.
Ag daar het baie baie goed die afgelope 12 jaar gebeur en toe ek 10 jaar lank geblog het, het ek alles in detail beskryf. En WordPress het pligsgetrou alles in detail laat verdwyn, sodat al my harde werk daarmee heen was.
En aangesien hierdie ou tannie nou nog 2 jr ouer is, het ek net nie krag om alles oor te skryf nie. Ek is immers baie besig: Ek moet Blommetjie, die psycedelic koei, ‘n bietjie optouch! Ek moet my stories vir tydskrifte stuur. Ek gaan partytjie hou op Rebus!
Na 12 jaar hoef ek nie meer te stres oor my blog nie. Hy survive nog!
Die Goue Vroue is ‘n groepie verbeeldingryke dames wat wonderlike avonture saam beleef in die kuberruim. Hulle het al met ‘n vlieënde tent om die wereld getoer, met ‘n luukse strykyster plesierboot die oseane verken Jumanji in Afrika gespeel, deur die ruimte getoer, partytjie gehou saam met ABBA en nog baie ander avonture beleef. Hulle woon op hulle eie dorpie, Rebusfontein, waar dit altyd mooiweer is.
Nou gaan hulle partytjie hou op Rebus en wie weet wat gaan gebeur? Ons sal moet wag en sien!
Hierdie is die eerste hoofstuk. Om nog te lees, klik gerus hier:
Seegogga sloeg die trappies uit na haar bont stoepie toe. Sy vryf Blommetjie se bont kop in die verbygaan. Jy het ‘n bietjie optouch nodig, dink sy. Sy was lanklaas in haar lewe so moeg. Sy val byna letterlik in haar hangmat in.
Do you want to have a bird as a pet? Please first read this heartbreaking piece below written by someone who resques birds and put them up for adoption.
Do you know that birds are the most re-homed pets on the planet?
Are you going to be part of this cruel practice – small cages, cut wings, wrong food, lifelong solitary confinement?
If not: are you prepared to have your books, picture frames, antique cupboard doors, your shirt collars and kitchen drawers destroyed? Are you prepared to wipe up birdpoop from your floor, mirrors, pictures and clothes?
Please, please read here before you get a bird for youself or your child.
Sjoe, ek het so lanklaas geblog. Dit beteken nie ek het lankaas geskryf nie, né. Eintlik was ek heel bedrywig!
As ek nie besig is om een of ander onhebbelikheid of wilde avontuur met die Goue Vroue te beleef nie, neem ek deel aan ‘n kortverhaal kompetisie. In die spesifieke kompetisie was daar 8 uitdunrondtes. Ek is dankbaar om te kan se dat ek deurgedring het tot die finale rondte, rondte 8, (wat uit 2 hoofstukke bestaan het. Rondte 8 en 9 is saam beoordeel, so ek tel dit as een rondte).
Ongelukkig het ek nou nie hierdie finale rondte gewen nie, maar nou het ek 8 stories om mee te werk. As julle my nie in tydskrite sien nie, gaan ek ‘n e-boek maak, maar erens gaan hierdie stories gepubliseer word. Daaroor is ek baie dankbaar.
Soms is ‘n mens te bang om te waag. Of te lui. Of albei. So was ek met hierdie kortverhaalkompetisie. Tot ek die dag voor die eerste sluitingsdatum besef het: As ek nie nou iets doen en deelneem nie, gaan ek dit nooit doen nie.
Ek het ingespring en begin werk ( want alles wat die moeite werd is, kos ‘n bietjie werk). ‘n Kwartier voor die sluitingstyd ( 12uur, middernag, van die spesifieke dag), is my storie toe in. Ek was heel verras toe ek deur is na die volgende rondte, en die volgende rondte, en die volgende rondte, ens.
In die proses het ek geleer, EK KAN. Ek moet sê, die avonture saam met die GOUE VROUE,het regtig so gehelp. Ek glo ek sal nou ‘n boek kan skryf as ek my hart daarop sit. Vroeër het ek nie geglo dat ek dit sal kan doen nie
So wat is die lessie?
Wie nie waag nie, wen nie.
Probeer is die beste geweer.
“Never give up! “
Aanhouer wen!
Glo in jouself!
Roer jou gat en doen iets!
Arbeid adel!
Carpe Diem!
Niks is onmoontlik nie!
Jy kan!
Ja, daar is seker nog lewenslesse,, maar hierdie is al waaraan ek nou so vinnig kon dink. Baie dankie aan die admin van Storieskrywers, en baie dankie Goue Vroue!
Die van julle wat graag’n Wilde avontuur van die Goue vroue wil lees, daar is twee gratis e-boeke om te LEES. Ons was al in baie avonture en was selfs in ‘n naelbyt avontuur in die buitenste ruimte, maar dit is tans nog nie in e-boek formaat beskikbaar nie.
Die Goue Vroue was weer op een van hulle vele wonderlike avonture – hierdie keer in die oerwoud in Afrika. Dit is ’n avontuur gevul met opwinding en gevaar. Adrenalienbelaai. Die dames het soms tuimelend bo-oor mekaar rondgeval, ander kere gillend vasgeklou vir lewe en dood! Op die ou end, soos nog altyd vantevore, het hulle die Jumanji-uitdaging met vlieënde vaandels geslaag.
’n Groepie Towerinne beland in ’n storieboekavontuur. Tydens die ontrafeling van die verhaal ontdek hulle elkeen hulle Goue Eienskap wat van hulle die Goue Vroue maak.
Om een af albei van hierdie boeke GRATIS af te laai en te te lees, klik hier: ( en expect the unexpected!)
Die Goue Vroue is ‘n paar besonder vroue wat allerhande wonderlike avonture saam beleef. Hulle het hulle eie dorpie, Rebusfontein, hier erens in Suid-Afrika. Daar word ontspan, Franjeliko gedrink en dis altyd mooiweer. Hulle het pas teruggekeer van ‘n rit op ‘n luukse seiljag af (waar hulle ‘n ongelooflike avontuur in die diepsee beleef het), en almal is op pad terug na Rebusfontein toe. Maar ‘n mens weet nooit wat volgende gaan gebeur nie, want waar die Goue Vroue is, gebeur altyd iets!
Seegogga is fluks op pad Kaap toe. Sy is opgewonde. Scrapy het laat weet sy moet haar in Kaapstad kom haal. Gelukkig net betyds, want Seegogga is eintlik op pad Rebus toe en nou gaan Scrapy ook saam!
Terwyl sy ry, dink Seegogga aan die afgelope tyd. Sy was nog veilig in haar hangmat besig om ‘n partytjie op Rebus te beplan en toe sy weer sien is sy op die oop see in Camilla en Lorenzo se strykyster luukse seiljag … Seegogga skud haar kop. Die boottrippie was so dramaties dat sy nou skoon vergeet het hoe dit gebeur het. Sy weet net dit was ‘n ongelooflike avontuur. Dat almal veilig aan wal gestap het, is ‘n wonderwerk. Dit was ook heerlik om die pragtige Camilla en die aantreklike Lorenzo weer te sien.
Seegogga skud haar kop. Dis verby! Sy moet nou verder dink aan die Rebus partytjie. Scrapy moet verwelkom word en wat is beter as ‘n lekker partytjie op Seegogga se stoep? Of dalk op die dorpsmeent? Sy dink dit moet ‘n bord en bottel party wees. Elk bring ‘n bord eetgoed wat hulle self gemaak het, miskien moet die resep ook sommer saamkom, en iets om te drink, en almal eet van almal se eetgoed. Toorts kan dalk sommer namens Seegogga ook eetgoed maak, dis mos nie Seegogga se sterkpunt nie.
Tannie Frannie kan dalk musikante reël. Una kan almal dalk met ‘n bootjie op die dam laat ry…. Of liewer nie. Dis dalk beter en veiliger op Seegogga se stoepie. Sy wonder of Kameel vir Lorenzo en Camilla gaan saambring en of hulle weer weg is met die seiljag?
Miskien kan hulle ‘n “Onthou jy nog..” partytjie hou. Of dalk ‘n maskerbal. Of sal elkeen dalk weer sy eie gunsteling kuiergas saambring? Maar eintlik is dit mos Scrapy se verwelkoing, Miskien moet al die troeteldiere ook genooi word. Is Scrapy dan nie ‘n dieresielkundige nie? Sy wonder of dit nodig sal wees om Blommetjie …
Die volgende oomblik spring daar ‘n klop skakers in haar pad en dwing die motortjie tot stilstand.
“Jou kar of jou lewe!” brom die ou wat die rollie teen haar kop hou.
Seegogga laat haar nie maklik afskrik nie, want sy het mos al baie dinge saam met die Goue Vroue deurgemaak.
“Vat julle maar die ou karretjie’, hy‘s in elk geval nie veel werd nie.” Sy klim uit en maak of sy haar sleutel oorhandig, maar gooi dit agteruit in die koringland in. ( Nou hierdie is natuurlik Seegogga, né, nie Anna-Marie nie, want Anna-Marie se sleutels sou langs haar voete geval het, maar by Seegoggas is alles moontlik, hulle kan selfs sleutels ver agter hulle in koringlande gooi)
Die rowers skarrel almal agter die sleutels aan en Seegogga lê oop na plaaswerf aan die anderkant van die pad toe. ( nog iets wat Seegogga kan doen en Anna-Marie nie)
Seegogga lag in haar mou. Die rowers weet nie dat haar ou motortjie se pertrolppompliggie lankal reeds brand nie… En hulle weet nie dat die sjokolade in haar paneelkissie eintlik brooklax is nie…
Die boer op die plaas help graag, maar hy het nou ongelukkig net een voertuig wat hy haar kan leen : ‘n Geroeste ou lorrie met’n eienaardige prent van ‘n leeu aan die agterkant geverf.
Seegogga spring in. Sy besef dat daar nou nie tyd is om te wonder nie. Sy moet laat waai, of sy is dalk te laat vir Scrapy se skip. Sy sit voet in die hoek tot in die Kaapse dokke.
Dis byna 15 Julie, maar Scrapy se boot is vroeër as beplan. Die rit was vir ‘n wonder kalm, Triton en Athena is mos op wittebrood!
Dis heerlik om Scrapy weer te sien! Hulle maak die ou sirkuslorrie se agterste luik oop om Scrapy se bagasie in te laai…en…
Die Goue Vroue is ń groepie bloggers wat saam aan spesiale stories skryf. Indien jy mettertyd al die skrywes saam wil lees, en wil uitvind hoe die Goue Vroue beland waar hulle nou is, gaan loer in op die link:https://fresh.inlinkz.com/party/a844ec34c0574957a27ccdce16e2a94d
“Waar is die seekatte dan nou heen?” Appeltjie is met reg bekommerd.
‘Ek wonder wat wou hulle vir ons sê?” Vra Una.
“Hulle het iets gemompel van brand, Ek kon nie mooi uitmaak nie.” sê Seegogga. Sy stap na die relings om die kant van die seiljag.
“Haai julle, kom terug! Wat wou julle vir ons sê?” vra Seegogga in haar beste Seekats. Sy weet seekatte se gunsteling kos is krappe, maar dit help nie om nou bang te wees dat hulle haar sal opeet nie. Sy weet sy moet die goue vroue red.
Seegogga hang oor die reëlings, net om die laaste een te sien verdwyn.
“Ag julle,” roep sy verlig. “Dis nie seekatte nie, dis Architeuthis. Ek bedoeL: reuse inkvisse. Hulle vermoei hulle gelukkig nie met klein ou seegoggatjies soos ek nie.
“ Hulle hou van groot visse. Hulle het dalk gedink ons is ‘n spermwalvis, want spermwalvisse eet weer die inkvisse. En toe het hulle ons probeer aanval,” sê Lolla wat weer Dolfyns kan praat.
“Ek glo nie. Ek dink hulle wou ons waarsku!” roep Seegogga toe sy afkyk. “Kyk daar!”
Al die goue vroue hang oor die reling en kyk na die vreemde pienk gloed onder die skip. Lorenzo stap houtgerus nader om te kyk wat aangaan.
‘’Fire!” roep hy uit. “Our yacht she has de fire! She is burning!” Ouick-quick come help!” Hy storm ondertoe.
“Dra julle buffies soos maskers, mense, rook is baie skadelik vir die longe”, beveel VirgoC.
Seegogga onthou nou dat sy die strykyster boom aangeskakel het op “Linen”toe die skip ingesuig word. Hitte styg mos op. Dit het nie gewerk nie en sy het skoon daarvan vergeet.
Sy weet sy moet iets doen, en gou, maar die kontrole van die skippie lyk nou vir haar erger as haar periwinkle boksie. Watter knoppie moet sy druk om alles ongedaan te maak?
Gelukkig stap Toortsie net toe daar in. “Ek kom nog brandblussers soek.” Sy maak kasdeurtjies oop. Die goue vroue spuit om die beurt al die brandblussers wat hulle kry uit in die onderste ruim van die skip.
Seegogga vertel haar wat gebeur het en in Toortsie se kop broei ‘n ander plan. Sy druk ‘n paar knoppies en daar trek die skippie weg in ‘n duisligwekkende vaart. Toortsie het nou oorgeneem by die skipper, wat ook af is ondertoe om te help. Intussen het die wind opgesteek. Sy weet presies waarheen om te gaan. As die brandblussers nie werk nie, sal die Suidoos en Toortsie se knoppies saamwerk.
“O, dit voel amper soos Silwer se motorfiets!”, juig Frannie, wat bietjie boontoe gekom het om asem te skep. Camilla kom in met heerlike koue water as lafenis.
Almal werk mooi saam en net toe die brand onder beheer is, voel hoe hulle hoe die skip ruk en toe stilstand kom. Die goue vroue kom een vir een dek toe en staar grootoog na die spierwit toneel wat hulle begroet.
So ver hulle kan sien is daar net spierwit ys en sneeu.
“Ek het ons na die koudste plek toe gebring wat ek ken. Die Noordpool. Hopelik vries die vuur,” sê Toortsie trots.
Net toe kom Lorenzo boontoe. “The fire she died.” Hy sug moeg. Hy lyk soos ‘n Romeinse gladiator met die roet op sy kaal gespierde bors en boarms en op sy wange . Camilla omhels hom liefderik. Gou – gou is sy by met glasies franjeliko as troos en lafenis vir almal.
Ek dink ons het eerder witblits nodig, dink Seegogga. Sy begin al klaar koud kry.
“Het een van julle dalk vir my ‘n trui om te leen? Ek het net my kostuum hier,” sê Woordnoot.
“Ons ook! Wat gaan ons doen?” vra Christa, Ekmyself en Kameel gelyk.
“Ek het darem rooi Lipstiffie,” sê Sonell. “Asof die nou sal help.”
Dis een plek waar my broodjies dalk ook nie gaan werk nie, dink Frannnie en bibber.
Aalsie, ons sit in n baie koue panarie. En die tyd raak min om Triton te vind. HELP!!
Dit word skemer op Rebusfontein. Die voeltjies sing pragtige aandliedjies. Die Goue Vroue sit elkeen met ‘n glasie wyn op Seegogga se bont stoepie, en kyk hoe die son agter die bome sak. Op ‘n tafeltjie is die eetgoed wat almal gebring het. Daar is banting muffins, biltong, vrugte en neute, maar daar is sowaar ook kaaskoek en tiramisu. Eenkant staan ‘n botteltjie Franjeliko.
“Ek wens so ons kan weer partytjie hou,” sug Seegogga. “Ja, soos ons Abba partytjie!” Toortsie spring op en gooi ‘n paar passies terwyl sy “Dancing Queen “ neurie.
Die ander vroue lag heerlik saam. “Die snaakste was toe ou Pierce Broseman per ongeluk Virgo C se groenblare eksperimente geëet het, in plaas van die quacamole wat sy vir ons partytjie gemaak het. “Hy kon amper nie opstaan nie, so het hy gelag. Hy moes hom so aan die verhoog se traliewerk ophys!” Woordnoot eet nog ‘n stukkie Tiramisu.
‘En wat van Appeltjie? Sy was heeltyd aan sy sy, soos ‘n goeie ambassadeur betaam, maar ek sê julle,sy kon ook net nie ophou giggel nie!”
Die Goue Vroue giggel van vooraf. Una skink vir elkeen nog ‘n glasie, maar VirgoC verkies haar rooibostee.
Meteens lui daar ‘n telefoon. ‘n Telefoon op Rebusfontein? Dit kan mos nie wees nie? Die Goue vroue hou op met praat en kyk rond. Dis Seegogga se telefoon wat so lui!
“Goeie middag?” antwoord Seegogga. Skielik sit sy regop in haar hangmat.
“Ekskuus? ‘n Storie.”
Die stem aan die anderkant is welluidend en warm. Seegogga voel hoe die bloed vinniger deur haar are vloei.
“Ek is ongelukkig nie nou tuis nie. Waar? Op Rebusfontein. Ag jy sal tog nie verstaan nie.”
Die stem praat sag en rustig. “Ek sal probeer, regtig. Vertel my van Rebusfontein.
Seegogga vertel. Sy vertel van die groepie dames wat saam begin blogstories skryf het. Elkeen het sy eie blognaam.
Sy vertel hoe hulle in die blogwereld die perfekte misdaad gepleeg het toe hulle die verlore krugermiljoene ontdek en gesteel het. Sy vertel hoe hulle hulle slap gelag het vir mekaar se manewales en snaakse idees.
Die goue vroue beaam en luister saam.
“Dit klink vir my wonderlik! Vertel nog!”
Sy vertel hoe hulle uiteindelik hulle eie dorpie gekry het: Rebusfontein, en hoe hulle elkeen hulle eie huisie daar gekry het, hoe hulle met ‘n vlieënde tent om die wereld getoer het en hoe hulle Jumanji saam met Tarzan gespeel het. Dit was in die Covid-tyd.
“En ek kry toe mos ‘n pasgebore wildebeeskalfie” lag Trommeltjies.
“Ja, toe Trommeltjies op ‘n blouwildebees ry, kalf díe mos. En die krokodille vang die ma, nou maak Trommeltjies die kalfie groot, hier op Rebus. O-ja, En dan het Kameel mos ‘n bont koei – een met al die kleure van die reënboog…”
As hulle geld nodig gehad het, het tannie Frannie hulle gered met haar broodjies vol diamante en goud – deel van die Krugermiljjoene.
“Ons het al tweekeer deur Suid Afrika getoer – eers met ‘n giggelgroen bus en toe met so ‘n perspienk bus wat kon vlieg ook”. Seegogga giggel. “Die polisie dink ons is gevaarlike wesens van die buitenste ruimte.”
“Julle klink vir my na ‘n wonderlike groepie vroue. Is dit nou alles in julle verbeelding?”
“Wel-ja en nee. Niks is regtig nie , en Rebus is ‘n denkbeeldige dorpie. Maar vir ons is Rebus nogal baie werklik. Veral in die Covid tyd was dit ‘n lafenis om hier op Rebus te kom rus. Dis moeilik om te verduidelik. Maar hier is vrede, en humor en avontuur.”
“Dit klink na ‘n wonderlike plek. Vertel my nog van julle avonture?”
“Ons was al in ‘n haasgat af en het daar ‘n koninin gered en ons was buitenste ruimte toe ook. Dit was vreesaanjaend, want party van ons is gekaap. Maar end goed, alles goed.
“Onthou ek het op die maan gaan tango, né!” roep Frannie.
Ja, na ‘n tango op die maan saam met Silwer en sy motorfiets waarmee hy in die ruimte kon ry, het ons almal weer veilig op Rebus geland.”
“En nou gaan ons op ‘n reuse strykyster op die oseane vaar!” Una is sommer baie opgewonde. Die ander towerinne gesels ook lustig saam.
“Seegogga, het julle al ooit mooi stories gemaak oor telefoonoproepe?” Daar is ‘n tergklankie in die mooi stem.
“Nee, maar ek is seker ons sal kan! Gee net kans”. Seegogga frons. Dis nou ‘n vreemde versoek – en dit nogal van iemand wat nog nooit op Rebus was nie.
Seegogga skud haar kop. Dis al asof daar iets is wat sy moet onthou.
Die goue vroue lag en gesels, want op Rebus is daar niks wat jou ontstel nie, selfs nie eers ‘n telefoonoroep nie.
“Seeggogga, is jy nog daar?” Die mooi stem aan die anderkant is nog daar. Sy hou so van hom, maar sy wens hy wil weggaan.
“Ek bring vir jou ‘n bietjie koffie, my lief.”
Sy skrik. Koffie? Op Rebus? Sy luister steeds na die pragtige voeltjiegesang, maar sy sit nie op haar Rebushuisie se stoep nie, sy sit in haar sitkamer op Bredasorp. Voor haar staan haar man met ‘n koppie koffie in sy hande.
“Ek geniet jou Rebusstories, my lief, maar dis tyd dat jy jou storie skryf, Anna-Marie, daar is nog net ‘n dag oor. “
Sy wens so sy was nog op Rebus. Die goue vroue sou haar gou gehelp het. Sy weet sy moet ‘n storie skryf .Dis vir ‘n kompetisie. Die tema moet wees: Die stem aan die anderkant van die telefoon. En sy kan aan niks dink nie.
“Nee, dis nie waar nie”, né. Jy het ‘n klomp idees neergeskryf. “Haar man praat mooi met haar.
Sy dink aan die mamma wat jare laas van haar verlore dogter gehoor het, en toe bel die dogter een dag. Sy dink aan die afperser wat iemand bel en afpers. Daar is ook die persoon wat die nooddienste bel en dan sy storie vertel en hoe hulle hom help. Of dit kan iemand wees wat vir jou bel en vertel van die miljoen wat jy gewen het. Of dit kan ‘n verlore liefde wees wat weer jou opgespoor het….Haar dogter het vir haar gesê sy moet ‘n oproep van haar alter-ego kry. Die moontlikhede is eintlik eindeloos.
“Seegogga…Anna-Marie!’
Sy hoor sy mooi stem, sy geduld. Sy weet dat daar vir haar geen ander stem aan die anderkant van die telefoon kan wees nie. Dis net hy – haar man, haar geliefde. Hy is die stem aan die anderkant van die telefoon… aan die anderkant van haar lewe. . Nou en vir altyd.
Seegogga sit voet in die hoek. Sy moet op Rebusfontein uitkom!
Seegogga het ‘n rowwe paar weke agter die blad. Eers het sy ‘n groot funkie vir meer as 40 mense gereel – ‘n Italiaanse aand, kompleet met ‘n Italiaanse sanger, Spagetti en ander Italiaanse kosse, en kleredrag uit die 50erjare van die Mafia en Sophia Loren.
Toe kry sy Covid. En toe laat haar caterer haar in die steek, 2 weke voor die funksie. Seegogga ry sommer ‘n bietjie vinniger.
Gelukkig het die egte Italiaanse shefs haar toe uitgehelp. En gelukkig het sy op die laaste oomblik ‘n prag uitrusting gekry wat haar mammie jjare gelede gemaak het, en wat toe gelukkig nog pas. Mnr Krap het vir hom ‘n egte hout speelgoed tommygun gemaak, die sanger het mooi gesing, alles het heel goed uitgewerk
Maar toe tref die moegheid Seegogga. Sy wil net heeldag in haar seegrasbedjie opkrul ipv raam. En sy is agter met raam! Vir die VLV moet sy prentjie skilder en ‘n skinderbrief skryf – ‘n nare ou skinderbrief!
Seegogga weet daar is net een plek waar sy regtig kan rus. Rebusfontein!
Sy ry die dorpie binne. Daar is Blommie, die bont koei! Daar lê haar Rebushuisie in die sonnetjie. Die hangmat hang sowaar nog op haar bont stoepie. Dit voel vir Seegogga of sy jare laas hier was. Hoe het ons almal so besig geraak dat ons nie tyd gehad het om Rebus toe te gaan nie?” Wonder sy.”
Seegogga pak uit: vrugtekoek, fyn teekoppies, maar sy sit ook haar botteltjie rooiwyn, franjeliko, en ‘n pakkie donker sjokolade eenkant op ‘n tafeltjie neer. Haar Italiaanse aand foto’s sit sy ook daar naby neer.
Toe kyk sy rond. Waar is almal? Hoekom lyk die huisies so toe? Net toe sy begin bekommerd raak, sien sy iemand langs die dam stap. Maar dis mos Frannie!
Seegogga hardloop haar tegemoed. Frannie vertel hoe almal by hulle ook so siek was. Dis niks lekker nie. Sy lei Frannie terug na haar bont stoepie toe, en skink vir hulle ‘n koppie tee.
” En kyk wat het ek spesiaal vir jou gebring, Frannie!” Seegogga vou die tinfoelie oop: “‘n Heerlike vrugtekoek!”
“Ek wonder waar is almal heen” sug Frannie.
“Die lewe gebeur, Frannie, hy is besig!”
“Ja, maar….”
“Toemaar, Frannie, die Goue vroue sal weer kom , een vir een. En dan gaan ons reünie hou – of party! “
Frannie en Seegogga sit ‘n oomblikkie stil op die stoep in die sonnetjie. Die voeltjies kwetter rustig. Op die gras naby die dam wei ‘n blouwildebees kalfie en die bont koei. In die water dryf ‘n seekoei. Verder af jaag die honde mekaar van pure plesierigheid.
“Dis lekker om weer hier te wees!” sê Seegogga en Frannie byna gelyk.
Seegogga rol rond en draai in haar perlemoen bedjie. Haar seegraskombersie lê deurmekaar daar naby haar pootjies. Sy rasper, sy roer spagetti, gooi olyfolie by die bacon en woel en werskaf in haar gedagtes.
RSG het gister gesels oor herhalende gedagtes en hoe ‘n mens dit kan bekamp. Duidelik werk dit nie vir ‘n seegogga nie.
Sy wonder hoekom sy haar nie by haar lees gehou het nie. Seegogga kan teken! Sy kannie kosmakie!
Sy weet sy het ‘n baie oulike kosmaker gekry. Maar nou is Seegogga mos weer verkeerom, nes haar pa destyds.
Sy soek nie maklike bolognaise nie, sy soek carbonara! Sy soek nie ‘n prim en propper tuna kelkie nie, sy soek parmagiano melazane! Sy wil ook nie sjerrie hê nie, sy soek Zinzano!
Gaan hulle genoeg eiervrug kry,? Gaan hulle roereier eet of carbonara? Pecorino of parmesan? Baie knoffel of min knoffel? Gaan hulle in individuele bakkies bak of familie bakke? Waarmee gaan almal eet? En op wat? Wie gaan die goed opdra? Wie af? Wie? Wat? Wanneer? Hoe laat?
Seegogga se kop draai. Sy kan snags nie slaap nie, sy kan bedags nie raam nie, eintlik kan sy niks doen nie, behalwe om geld uit te gee.
Gister het sy glad ‘n nuwe yskas gekoop… én n nuwe stoof! ( Toegegee, dis omdat haar yskas in die begin vd jaar al gebreek het en die stoof jare gelede al eintlik vervang moes word, maar nogtans!)
Nou lê sy en tik op haar periwinkleskulpies, iets wat sy baie lanklaas gedoen het. En dis lekker!
Seegogga besluit dat haar gaste maar dit moet vat soos hulle dit kry. Sy hoop net nie hulle bly sit soos verlepte hoenders heel aand by die tafel nie. Sy hoop hulle spring op en gaan gesels met mekaar en gaan dans en gaan mal.
Sy hoop… maar hier kom mnr. Krap aan met ‘n warm bruin oggendsappie.
Seegogga vou haar perriwinkle boksie toe. Sy sal later verder wonder.
Hier waar ek om byna middernag in my bed sit, wonder ek- waar is die tyd heen? Die jaar lê op sy rug, die raamwerk is afgehandel, die vakansiegangers in, maar steeds skarrel ek rond.
Dis tyd om op te hou jaag en stil te word. Ek hoop ek kry dit reg. Ek hoop júlle kry reg!
Mag julle almal ‘n wonderlike geseënde Kerstyd ervaar, en vol van God se seën en liefde.
Ons is ‘n groep vroue, die Goue Vroue. Elkeen van ons het ‘n stukkie goud in haar. Ons flans woorde bymekaar en maak stories, ons elkeen het ‘n huisie in Rebusfontein. Dit is ons realiteit, weg van realiteit. Jy kan kom saam skryf, of andersins saam met ons, ons avonture beleef. Volg hierdie verhaal van ons op die onderstaande skakel.
Die Goue vroue sit vroeg Sondagoggend in hulle pejakkies en koffie drink. Hulle is lekker uitgerus na die vorige dag se kapperjolle. Op die koffietafel lê die oggend se Rapport, maar niemand stel belang om dit te lees nie.
“ Neewat, hulle soek net sensasie en gee nie om om ou Steve swart te smeer om hulle verkope ‘n hupstootjie te gee nie,” sê Christa beslis.
“Ja-neewat. Hulle moet net vir Steve uitlos!” sê Seegogga en strek haar behaaglik uit.
“Maar is dit dan nie ons pers bus daar op die voorblad nie?” roep Aalsie en tel die koerant op. Sy lees hardop voor.
Wesens van die buitenste ruimte ontglip veiligheidspolisie
Suid-Afrika is die afgelope week ingeval deur wesens van die buitenste ruimte.
Na verskeie berigte ontvang is oor ‘n vreemde vlieënde voorwerp, het die veiligheidspolisie ondersoek ingestel en ‘n ruimtetuig opgespoor. Die insittendes is vasgetrek, maar het op vreemde wyse weer ontsnap. Hulle word as uiters gevaarlik beskou.
Op 20 November 2021 het die eerste berig ingekom van ‘n uiters vreemde pers voertuig op die pad naby Franschhoek.
Daar is aanvanklik nie onraad vermoed nie, maar toe begin die koerante berigte ontvang van ‘n soortgelyke vlieënde voorwerp in die Grabouw en Bredasdorp omgewing. Hier en daar is selfs foto’s deur lede van die publiek ingestuur.
Die veiligheidspolisie is ingelig en hulle het met fyn speurwerk vasgestel dat die voorwerp waarskynlik op ‘n afgeleë melkplaas in die Overberg geland het.
Die vreemde pers ruimtetuig wat die afgelope weel deur verskeie lede van die publiek waargeneem is
Met vernuftige taktiek is die uiters gevaarlike wesens uiteindelik in die Bredasdorp museum vasgetrek. Die manne is dit almal eens dat die wesens ‘n verblindend – goue glans om hulle het, en waarskynlik van die vrouelike geslag is. “Hulle is regte aliëns, met hipnotiese kragte,” het die bevelvoerder gesê.
“Hulle het vreesloos en selfs vrolik voorgekom: Byna onweersaanbaar aantreklik.Gelukkig kon ons dit weerstaan en het hulle gevange geneem voordat hulle hulle wapens kon uithaal. “
Die vlieënde piering is deursoek , en benewens grimering, wat sekerlik gebruik is om te kamoefleer, is daar ook ‘n ruimtepak met gevaarlike wapens ontdek.
Die goue wesens is vir ondervraging in Bredasdorp se tronk aangehou, maar voordat meer uitgevind kon word, het hulle ontsnap en soos mis voor die son verdwyn. Daarna was daar nog sigte in die Vrystaat en Gauteng in die omgewing van die Hennopsrivier.
Die vlieënde piering vertrek deur die lug, net nadat die ruimtewesens in hom opgeneem is.
Die veiligheidspolisie het ‘n sterk vermoede dat hulle gekom het om in Suid-Afrika te kom spioeneer.
Die publiek word gevra om op die uitkyk te wees vir ‘n pers langwerpige tuig, wat aan ‘n dubbeldekker kombi herinner. Moet onder geen omstandighede die ruimtewesens konfronteer nie, maar meld dit asseblief dadelik by enige polisiestasie aan of by sersant Gigaba by chiefgigaba@gmail.com
Die Goue Vroue lag lekker. Woorde soos “Gevaarlik”, “spioeneer”,” hipnotiese kragte” “verblindend” laat hulle glimlag. Maar dan versober die klompie.
‘Julle ons sal nie nou eers verder kan toer nie. Ons gaan sowaar in die tjoekie beland.” sê Positief.
“Krismis in die tjoekie.” Nee dit sal nie werk nie.” Appeltjie maak groot oë.
“My kinders kom Kersfees see toe, ” sê Toortsie.
“Ek dink ons moet eers ‘n bietjie laag lê,” sê Una “Julle weet, tot die stof bietjie gaan lê het. Ek stel voor ons stel die toer uit tot na Nuwe Jaar. Teen daardie tyd het almal al van die aliëns vergeet! Wat se julle?”
“Dan sal ek seker ook tyd kry om ons toer verder te lei, sê Tannie Frannie.
‘En dalk ek ook,” sê Jacky.
“Julleeee, dan is my man alweer terug Amerika toe. Maar dan moet ek inpak. Ek hoop ek kry kans om ook die toer te lei.” Sonell.
“Ek sal so graag verder wil toer na die vakansie , sê Trommeltjies. “ Dis so lekker saam met die Goue Vroue hier deur Suid-Afrika!
“Ek dink ook dis ‘n goeie idee” sê Seegogga. “Maar ek wonder tog ook of ons nie ons pers bus dalk moet camouflage as ons weer verder toer nie. Wat sê jy Aalsie?”
Trommeltjies haal ‘n bottel rooiwyn van die Franschhoek vallei uit en skink vir elke Goue Vrou ‘n glasie.
” Op die Goue Vroue toer! “
“Op wonderlike avonture!” beaam Kameel.
“Lank lewe die Goue vroue!” Woordnoot klink haar glasie met Una.
VirgoC bring n pakkie soutbeskuitjies en ‘n bakkie groen quacamole.”Ek het iets bygesit vir gesondheid”, sê sy .
Die Goue Vroue kloek opgewonde verder en vertel mekaar van hulle Kersfeesplanne. Hulle sien uit na volgende jaar. Hulle gaan die nuwe jaar begin met die tweede been van hulle toer!
Ons is ń groep vroue, die goue vroue, elkeen van ons het ń stukkie goud in haar. Ons flans woorde bymekaar en maak stories, ons elkeen het ń huisie in Rebusfontein. Dit is ons realiteit, weg van realiteit. Jy kan kom saam skryf, of andersins saam met ons, ons avonture beleef. Volg hierdie verhaal van ons op die onderstaande skakel.
“En die muis swem in die melkkan …” Die pers bus wip oor die sinkplaatpad en wieg om die draai, en kort kort wil-wil hy net vlieg van lekkerkry omdat die goue vroue so vrolik sing saam met die Baardskeerdersbos orkes.
Seegogga stamp haar rooi gumboots op maat van die musiek. Sy is so bly sy hoef nie die bulle ook te gemelk het nie. Hulle is nou op pad na die skeepswrakmuseum op Bredasdorp en daarna gaan hulle na Greyton en Genadendal toe.
Soos ‘n wafferse toergids, vertel Seegogga dat Genadendal nie net die oudste sendingstasie in Suid Afrika is nie, maar dat ons land se eerste onderwyskollege ook daar was, ons land se eerste drukpers, en ons land se eerste gedrukte speletjie. Sy deel vir elkeen ‘n afskrif van die speletjie uit, en die dames val dadelik in en begin speel en lag.
Hulle sien nie die swart vangwa wat uit ‘n plaaspad uit draai en agter die bus ry nie.
“Op Kuilsrivier drink ik bier, vooruit 4” VirgoC kraai soos sy lag.
“’Verduidelik vir my ook?” vra Una . VirgoC verduidelik dat jy 4 blokkies vorentoe moet gaan, maar dat daar net 2 blokkies is. As jy dus bier drink, verloor jy en klaar, want as jy 2 vorentoe gaan en weer 2 terug, kom jy weer op Kuilsrivier uit. En jy mag nie net 2 blokkies vorentoe gaan en wen nie, want die opdrag is duideik dat jy 4 skuiwe moet maak.
‘Dit bewys net wat ek weet: Drink is sleg, mense, sleg”
“Ja, die sendingstasie het ook so gedink,” sê Seegogga. Hier is vir julle elkeen nog ‘n pamfletjie wat deur daardie selfde drukpers gedruk is. Sy deel nog papiertjies uit.
Una sug.
“Maar hier is nou eers die enigste skeepwrakmuseum in Suid-Afrika. Kom klim uit dames!” jaag Seegogga hulle aan.
Die Goue vroue staan in vervoering in die skemerige uitstallokaal en staar na die vuurtoring wat op die rotsagtige strand staan. Hulle hoor die stormagtige branders ruis en en die eensame fluit van die seevoël.
‘Die begraafplaas van die skepe,” fluister Toortie.
Aalsie vertel die storie van die Queen of the Thames, wat ook onsinkbaar verklaar is, nes die Titanic, en nes die Titanic ook rykes op gehad het. Die skip het egter op die rotse geloop omdat hulle ‘n vuur op die strand aangesien het vir die Agulhas vuurtoring se lig. .
“Dis hoekom vuurtoringligte daarna begin draai het – om dit te onderskei van veldvure,” verduidelik Seegogga.
Appeltjie vertel van die Meermin slaweskip wat deur die slawe oorgeneem is en toe deur die regte matrose op Struisbaai sand laat strand het.
By die Birkenhead uitstalling begin Seegogga net die harseer verhaal van hiedie beroemde skip vertel, toe ‘n groep mans in swart klere skielik die saal instorm.
“Staan doodstil of ons skiet! Hands up or we shoot” sê hulle dreigend en pluk hulle rollies uit.
Oorbluf steek die meeste hulle hande op , maar Kameel, die vriendelike vroutjie, sê met ‘n oorredende glimlag dat sy weet dat hulle net hulle werk doen en dat die goue vroue onskadelik is.
“Ons is van die veiligheidspolisie en vermoed julle is aliëns. Julle het onwettig die land binnegekom. Julle word in hegtenis geneem vir ondervraging.”
“Volstrek nie! Ons is die Goue Vroue. Julle sal eers moet bewyse lewer, voor ons saam met julle gaan, Boetie,” sê San met haar rustige stem.
Die polise huiwer nie. ‘En wat van die pers gedoente wat lewensgroot hier buite staan? Ons het verskeie oproepe ontvang van mense wat gesien het hoe daardie ding hier oor die see vlieg! Party mense het selfs selfoonfoto’s gestuur!”
“Ons het hom sopas deursoek – en dít in hom gevind:” Die konstabel hou sy vonds triomfantlik uit – ‘n silwer en goue ruimtepak wat Woordnoot saamgebring het vir die wis en die onwis.
Trommeltjies bars uit van die lag, maar hou gou op toe die konstabel dreigend nader staan. Hier en daar hoor mens nog onderdrukte proesgeluide.
Frannie wil nog in haar mandjie grawe vir ‘n spesiale broodjie, maar die manne sien dit as ‘n bedreiging. Soos blits boei hulle elke goue vrou en wing hulle die museum uit –en agter in die vangwa in.
“Ek kan verduidelik…”sê Jacky toe sy in die vangwa klim. Heimlik wonder sy hoe sy dit gaan regkry, want sy is nog baie nuut op Rebusfontein, maar dalk kan sy haar goud so verdien.
“Jy kan dit more in die hof doen. Maar nou word julle vir veiligheid eers opgesluit.” Onverbiddellik.
“Julle veiligheid of ons s’n,” wonder Christa saggies.
Die vangwa vertrek. “Julleee! Het julle opgelet hoe bang die ouens is? “ Sonell giggel.
“Aliëns!” Die goue vroue lag heerlik agter in die vangwa.
“Maar hoe gaan ons dit nou mooi verduidelik?” vra Christa: “ Die goue skynsel, die vlieënde bus, die ruimtepak; HOE GAAN ONS OOIT UIT HIERDIE PANARIE UITKOM?”
Dis kunsuitstalling by Marina Blight se gallery. Om die teetafel in die agtertuin sit ‘n groepie van so 7 of meer pragtige dames. Elkeen is keurig en vrolik aangetrek en ja, middeljarig. Dit gons soos hulle gesels. Of liewer: Die Goue Vroue gesels en die VLV en ander dames luister geїnteresseerd.
“Daar is ‘n klomp troeteldiere, hoor, selfs ‘n seekoeitjie!”
“Ons het ook mos Jumani gespeel,” vertel Toortsie met oorgawe.
“Ja, en onthou ek het mos nog ‘n blouwildebeeskalfie!” Trommetjies.
“Sy het op die blouwildebees gery en toe kalf sy – die blouwildebees, nie sy nie,” verduidelik Seegogga.
“En Seegogga het ons mos gered deur ‘n ketting met ons buffies te maak en toe swaai ons daarmee oor ‘n groot afgrond.” Trommeltjies vat-vat aan Seegogga se buffie ter verduideliking.
“En ons het ook saam met Tarzan deur die bome geswaai, né.”
“Erens is daar altyd ‘n baie aantreklike hunk, betrokke,” mymer Toortsie.
“Ek het so gelag vir tannie Frannie! Sy sit toe mos en verdwyn en verskyn die heeltyd,” lag Aalsie.”Nes ‘n flikkerlig, toe ons daar in die buitenste ruimte was.”
“Ek het die ruimtepakke ontwerp en ‘n verdwyn-verskyn knoppie ingesit vir ingeval, maar toe weet Frannie nie hoe dit werk nie en druk dit die heeltyd,” beaam Seegogga.
“Maar toe, toe gaan tango sy mos op die maan!”
“Saam met Silwer op sy motorfiets!” almal lag van verwondering.
“En nou was ons op die mooiste troue van Camilla en Lorenzo by Lake Como in Italië.”
‘En ons het almal dieselfde rooi rok aangehad, die een na die ander !”
Aalsie vertel hoe ons in die tronk was in die 18de eeu en hoe hulle die Goue Vroue se hare afgeskeer het en hoe ons toe nie tyd gekry het om trou-uitrustings te koop nie.
“Maar wat van die verskillende groottes?” kry een van die ander dames ‘n woord is.
“ Nee, die rok het het vir almal gepas. One size fits all!”
Eddie, Marina se aantreklike man – ‘n lewensafrigter en terapeut, sluit by ons aan.
Ons gesels oor die waarde van ons saamwees avonture, oor Rebusfontein en die wonderlike onderskraging wat die Goue Vroue vir mekaar bied. Ons vertel hoe Una op die maan gaan sit as sy ongelukkig voel en hoe ons dan ook daarheen gaan om haar te ondersteun.
Ons vertel hoe ABBA by ons kom optree het en hoe Pierce Brosman per ongeluk van die groen blare ingekry het.
“En moenie ons bont koei vergeet nie!” Aalsie. “Hoe het dit nou weer gebeur?”
“Ek het mos met ‘n klomp verfblikkies die trappies opgestap terwyl Blommetjie daar langs my stoep gewei het. En toe haak my voet aan die boonste trappies vas…. Nou het ons ‘n bont koei en ek het ‘n bont stoep vol koeispore. Ek het net met die kwassie die verf bietjie rigting bygegee.”
Iemand vertel hoe ons met ‘n vlieënde tent die wêreld platgetoer het en hoe ons vroeër jare deur Suid-Afrika gereis het met die giggelgroen bus. Trommeltjies dink dat dit ‘n goeie idee sal wees as die Goue Vroue weer op ‘n toer deur Suid Afrika gaan.
Die oggend is om. Trommeltjies gee vir elke goue vrou ‘n pragtige hangertjie en oorbelle wat sy self gemaak het. Die patroontjies daarop is pragtig kleurvol, vry en ongebonde, nes die Goue Vroue is.
Op die oog af was dit ‘n gewone groepie dames wat ‘n gewone oggenteetjie saam geniet het en oor gewone goed gesels het.
Maar dit was nie!
En ek dink elkeen wat om daardie tafel gesit het, sal dit beaam!
Die Goue Vroue sit almal gesellig in die sonnetjie op Seegogga se stoepie. Elkeen het ‘n glasie Franjeliko wat Woordnoot vir ons geskink het.
Woordnoot ril. ‘Dis heerlik hier in die sonnetjie! Julle weet nie hoe koud dit was by daardie yswurms nie. Ek wil nooit weer so koud kry nie.”
“Gelukkig is ons nou weer veilig hier op Rebusfontein, ” lag Christa.
“Besef julle hoe helend Rebus vir ons geestesgesondheid is?” vra Seegogga nadenkend.
Virgo skuif dadelik nader. Sy weet hoe belangrik die gees en die liggaam op mekaar inwerk om gesondheid te bevorder.
“Ek het nou die dag toevallig met ‘n lewensafrigter gesels,” gaan Seegogga voort, “ en hom vertel van Rebusfontein en hoe ontsteld ons almal was toe hy amper weggesanitiseer (gesataniseer?!) was.
Die man het my toe verduidelik dat Rebusfontein eintlik baie meer as net ‘n denkbeeldige dorpie is. Dit het alles te doen met houding – ”attitude”. Die goue vroue en ons avonture spreek ons kreatiewe waardes aan – ons doen iets in die ruimte, ons “experiental values”, ons waag dinge, al is dit in die verbeelding. Die skryfwereld is ‘n goeie ruimte om in te gaan en ons skep iets wat vir ons doel gee en wat ons ook iets positief laat skenk vir ander – ons mede – Goue Vroue. Ons skep ‘n positiewe ruimte en dit gee vir ons betekenis, want ons lewe nie net vir onsself nie, maar ook vir ander.
Ons ontwikkel dus ‘n positiewe waardestelsel deur ‘n kreatiewe waardestelsel te skep. Ag, nee, nou het ek my heeltemal deurmekaar gepraat. Ek dink ek het alles verkeerd gesê. Al wat ek weet, is dat hy gedink het dat dit ‘n goeie ding is – ons kuiers hier op Rebusfontein. En in die tyd van inperking en persoonlike krissese, help hierdie kuiers op Rebus beslis baie.”
Trommeltjies knik haar kop instemmend.
‘Julle vriendskap beteken vir my so baie,“ sê Ekmyself.
“En vir my.” Kameel se oë blink.
“Op Rebusfontein!” Una lig haar glasie. “Op REBUS!’ ego ons almal.
“Wie is die ou?” Vra Toortsie.
“Eddie Blight van Bredasdorp. Ek gaan sy link hieronder sit.”
“Maar ek wonder wat hy sal dink van ons planne om te gaan troue hou in Italië? Ek kan dalk nog ‘n broodjie saamneem vir sekuriteit.” Frannie sit haar onskuldige glimlaggie op.
“Besef hy dat ons eers gaan shop in Parys?” Una.
“En skoene in Milaan!” Sonel swaai haar mooi enkels in en uit en kyk liefderik na haar voete.
‘En terwyl ons nou Europa doen – ek wil my fietsie in Holland gaan ry – dis mos plat daar!” Toortsie se ogies blink.
Seegogga dink hoe sy eenkeer in Holland met ‘n groot 28 wiel fiets in ‘n boom vasgery het – ‘n regte my-fok-marelise – storie en hoe haar dogter vir haar moes lag, want dit was so snaaks, maar sy bly tjoepstil.
“Die lae lande!” Ora word ook nou sommer baie opgewonde, al weet sy nog nie van die katastrofes wat gebeur as die goue vroue eers aan die gang is nie.
“En ek wil nog altyd tobogan in Switzerland. Ons sal daar moet draai!” roep Appeltjie opgewonde. “O-ja, en dan my fyn rokkie van Venesiese kant. Venesië, is mos in Italië, dan nie?”
‘Ag ek wil mos Amerika toe” sug Sonel, maar ai, dis wyd!”
“Julle moet nou nie te opgewonde raak nie. Wie sê Camilla en Lorenso wil ooit trou?” Keer Kameel.
“Hulle het nie eintlik veel van ‘n keuse nie. Ons gaan – en reël dan sommer vir hulle alles. Die Goue Vroue wil toer!” Trommeltjies is nou sommer baie opgewonde.
“En Shop! Ek bedoel inkopies doen!” beaam San.
En Tango!” Una en Positief begin ‘n paar tango passies uithaal en Toortsie wals lustig saam.
“That’s Amore!”
“Ek sal hulle trou!” sê Sonel begeesterd.
“Frannie sit met blink oë en dink aan Silwer . Dalk kan hulle twee na die troue met die Harlie ‘n bietjie deur Italië toer.
“Ek sal ons vervoer reël, sê Aalsie. Waar is daardie tent? Of sal ons vir Elon Musk nader? Wag laat ek dink.”
Virgo sit doodstil. “Hulle dink aan alles behalwe kos”, dink sy. Eintlik wil ek net terug – Suid-Afrika toe. Maar as ek nou ‘n bietjie van my groen quacamole saamstuur…”
Die Goue vroue lag en gesels opgewonde. Europa, hier kom ons!
Net toe lui die telefoon hard en duidelik.
Wie op aarde kan tog Rebusfontein toe bel? Dit kan net ‘n Rebusfonteiner wees –en ons is dan almal hier. Almal behalwe Camilla.
Ons is ‘n groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ‘n dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land. Hierdie hoofstuk sluit by ‘n menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou. Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maar feite is, Rebus is ONS s’n. As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.
Die Goue Vroue gaan die Ruimte ontgin! Maar nie net die Goue Vroue nie, enige een wat graag deel wil wees van hierdie ervaring, mag saamskryf! Laat weet net vir een van ons en ons sal jou graag verwelkom. Nuwe mense bring altyd nuwe idees, nuwe entoesiasme, nuwe gees. Ons skryf in geen spesifieke volgorde nie, maar soos wat elkeen van ons aandui dat sy graag volgende wil skryf. Vier dae word toegelaat voor ‘n volgende persoon haar storie plaas sodat almal genoeg tyd het om dit te kan lees. Dit sal goed wees as ons stories by mekaar kan aansluit. Komaan dames, kom ons kyk wat die ruimte ons bied. The sky is NOT the limit! Veral nie vir die Goue Vroue nie!Volg die storie deur op HIERDIE SKAKEL te kliek.
Seegogga, Frannie, Ekmyself en Kameel probeer om Woordnoot op die waentjie te kry sonder m aan haar te vat.
“Hou moed, Maatjie, hou moed,” sê Seegogga met haar kommunikasieknoppie in haar oor.
“shhhhhhhhhhh shhhhhhhhhhtttttt”
“Druk jou defrost knoppie op jou linkerarm!” Woordnoot beweeg nie.
Seegogga besef nou dat sy nooit vir die Goue Vroue gewys het waarvoor al die knoppies op hulle ruimtepakke is nie. Daar is die telepatieknoppie by die oor, die temperatuurreguleerdeer op die linkerarm, die knoppie vir verdwyn en verskyn, en die knoppie vir kos en energie , ook op die linkerarm.
Die lazergeweer is vasgegespe aan die goue lyfgordel en die knoppie op die gespe gooi beskermende strale om jou sodat niks jou kan tref nie. Die goue stewels is om oor water, ys of vuur te kan hardloop. Die selfoonagtige dingetjie op die regterarm is ‘n kommunikasiemiddel om boodskappe aarde toe te stuur, tale in gewone Afrikaans te vertaal en kennis in te win soos mens met Google doen. Die antennas op die kopskerm het GPS in en bepaal allerlei posisies, weersveranderinge, en temperatuur.
Maar dit help niks as die Goue Vroue dit nie weet nie!
“Druk gou die middelste knoppie op julle linkerarms” roep sy uit. Self doen sy dit ook en voel ‘n genadige hitte deur haar lyf versprei.
Die Goue Vroue , wat almal noual halfpad verkluim was, kry weer pienk wange – Almal behalwe Woordnoot.
Seegogga besef dat Woordnoot nie kan beweeg nie.”Gou, Sonell, gaan haal jou haardroër! Una, warm water asb! Julle ander, haal gou af julle buffies!”
Sonell begin om Woordnoot te blaas met die haardroër en Una spoel warm water oor haar. Almal wat plek kry, vryf die ys van Woordnoot af met hulle buffies. Met hulle temperatuurreguleerders is dit nou nie meer ‘n problem om aan Woordnoot te raak nie. Terwyl die vroue verwoed werk om Woordnoot te ontdooi, beweeg die sneeuwurms stadig maar seker al nader. Seegogga pluk haar lazerwapen uit. As een te naby kom, gaan sy hom skiet, sowaar!
In die proses sien niemand die geruislose grys ruimtetuig wat bokant hulle koppe hang nie.
“Terug GVVP toe!” Skree Appeltjie en San. ” Kom ! Daardie yswurms kom nou al vinniger nader!”
‘’GVVP?” wonder Trommeltjie.
“Ja die Goue Vroue Vuurpyl, man!”Appeltjie is haastig en bekommerd.
Hulle probeer, maar Woordnoot kan nog nie lekker beweeg nie, en die waentjie waarop hulle haar getel het, het intussen aan die ys vasgevries.
Die vroue beur en trek, maar hulle vorder stadig. “Kom ons los die waentjie en dra vir Woordnoot!” Una en Toortsie sit daad by die woord en tel Woordnoot op.
Appeltjie en Aalsie is eerste by die GVVP , maar kan nie in nie, want Sonell sit met die kontrole in haar sak en sy is dringend besig met die haardroër.
“Gee, ek sal oorneem, Sonell, maak ons tuig oop!” Christa se stem raak al dringender, want die sneeuwurms is byna by haar. Sy verbeel haar sy sien aaklige lang tande op en af beweeg in die sneeukoppe.
Die vroue klim in om vir Woordnoot , Una en Toortsie op te help. Die volgende oomblik skyn ‘n verblindende wit lig af op die 3 wat nog in die sneeu naderkom.
Die Goue Vroue kyk verbysterd hoe die Toortsie, Una en Woordnoot gillend opstyg en deur ‘n luik van ‘n grys vlieënde piering verdwyn. Die piering kantel skeef en trek geruisloos, maar teen duisligwekkende spoed weg, so 20 grade na links , reguit skuins links van ‘n groot Black Hole.
Ons is ‘n groep vroue, bloggers, en tussen ons klompie het ‘n dorp ontstaan, Rebusfontein. Iewers in Suid-Afrika. Iewers in ons lieflike land. Hierdie hoofstuk sluit by ‘n menigte voriges aan. Jy sal dalk frons, jy sal dalk wonder. Ja, Rebus bestaan. Vir ons, en dalk vir jou. Rebus is ons wegloop-plek, en soms ons wegkruipplek. Maar feite is, Rebus is ONS s’n. As jy ooit lus is om deel te word, om deel te neem, sê net, en jou droom sal bewaarheid word.
Die Goue Vroue gaan die Ruimte ontgin! Maar nie net die Goue Vroue nie, enige een wat graag deel wil wees van hierdie ervaring, mag saamskryf! Laat weet net vir een van ons en ons sal jou graag verwelkom. Nuwe mense bring altyd nuwe idees, nuwe entoesiasme, nuwe gees. Ons skryf in geen spesifieke volgorde nie, maar soos wat elkeen van ons aandui dat sy graag volgende wil skryf. Vier dae word toegelaat voor ‘n volgende persoon haar storie plaas sodat almal genoeg tyd het om dit te kan lees. Dit sal goed wees as ons stories by mekaar kan aansluit. Komaan dames, kom ons kyk wat die ruimte ons bied. The sky is NOT the limit! Veral nie vir die Goue Vroue nie!Volg die storie deur op HIERDIE SKAKEL te kliek.
Toortsie nooi my mos toe saam ruimte toe! En toe ek sê dat ek gou ruimteklere gaan koop, kry ek die opdrag dat ek sommer vir haar ook ‘n silwer ruimtepak moet koop.
En toe gaan ek shop.
Ek gaan na die modernste winkels toe waaraan ek kan dink, maar die winkelassistente kyk my almal aan of ek kens is. Nee, hulle hou nie so-iets aan nie. Is dit dalk vir ‘n maskerbal of ‘n kinderpartytjie? Dan kan ek dit by n propwinkel gaan soek. By een winkel hoor ek hoe die verkoopsdames giggel toe ek omdraai. Duidelik dink hulle ek het ‘n skroef los.
Op pad na ‘n ander inkopiesentrum, sien ek ‘n klein deurtjie langs ‘n woonhuis. Daar is ‘n kennisgewing:
“Alle naaldwerk. Your wish is our command.”
Ek stop. Agter die toonbank sit ‘n klein grys vroutjie. Ek wou eers terugdraai, maar die manier wat sy glimlag, laat my stilstaan.
” Laat ek raai- jy soek ‘n ruimtepak of 2?”
Hoe op aarde het sy geweet?
“Ek het net die regte ding vir jou”.
Sy buk af en in ‘n silwer trommel haal sy ‘n syagtige silwer ruimtepak uit. ” One size fits all” sê sy en wys hoe die ruimtemateriaal rek en krimp soos jy daaraan trek.
Dis pragtig!
“Hoeveel van hierdie pakke het u?”
Net soveel soos jy nodig het!” glimlag sy tevrede. “Ek het gewonder wanneer julle eendag gaan kom”
“Maar hoe het u geweet?” kan ek nie help om te vra nie.
“Die uile, Faye en die feetjies, en ‘n bont koei en die man op die maan het al almal my vertel dat dit net ‘n kwessie van tyd is voor julle dit gaan nodig kry”.
Sy vertel dit asof dit die alledaagste ding is om te sê. Ek sien nou vir die eerste keer dat haar hare nie grys is nie, maar silwer. En dis of daar ‘n lig uit haar hele gesiggie straal.
Sy vou die ruimtepakke liefderik op en pak 14 in die sak. “Kom maar terug as julle nog benodig, nè! Geniet die reis en sê asb groete vir maanman en my ander vriende!”
Seegogga se Bloggie 
Jy moet ingeteken wees om kommentaar te lewer.