Kyk, die pad hier van die Suidpunt af na daar in die Noorde, is ‘n lang-lang, lang-lang pad. Dis ‘n pad met draaie en kinkels en diep dink. Tannie Frannie het gevra hoekom ons blog, en ek oordink toe my redes vir blog wat ek so lank lank gelede geskryf het.
Ek dink vir my het die rede met die jare dalk bietjie verander. Blog is speel, dis verbeel, dis ontslae raak van bekommernisse, praat oor goed wat jy met niemand kan praat nie, meelewing met wonderlike blogvriende, dis die neerskryf van jou stories voordat jy alles vergeet. O dis ‘n wonderwêreld – die wereld van blog!
Kyk, hier ry ek toe nou sowaar saam met Toortsie al die pad na daardie gevaarlike Transvaal toe, ag ek bedoel seker Gautengeleng of so iets onheiligs, en dit om ‘n medeblogger te gaan red. Ons het selfs seekos , tiramishu, en ‘n paar ander goedjies saamgebring vir ekstra hulp.
Wel, so spoed ek en die Liggie toe voort deur die nag en ek dink my dinke. Deur die jare het blogvriende gekom en gegaan. Ek self skryf ook baie minder. Maar as jy eenmaal ‘n blogger is, bly jy verlang na jou blog, al kom jy dalk nie altyd by die skryf uit nie – tot die skryflus jou pak en jy skryf waar die hart van vol is – en soms, as jy nie durf waag om te skryf waarvan jou hart vol is nie, skryf jy dalk ‘n feeverhaal of sommer iets heeltemal anders.
En die skrywe help. En erens lees iemand iets en lewer positiewe en ondersteunende kommentaar. Dis vir my die wonderlikste van die bloggers wat ek hier in die ruimte ontmoet het. Hulle verstaan jou hart! Hulle kritiseer nie jou skrywe nie, hulle ondersteun jou en so gee hulle jou selfvertroue, praat jou moed in en voel saam met jou. en so raak hulle wel en weë ook jou hart en julle deel vreugde en smart soos die mense naby aan jou soms nooit doen nie. En hulle nooi jou op ongelooflike reise soos wat Hester onlangs gedoen het.
Na ‘n paar kinkels, papwiele ens word ek en Toorts toe mos amper gekaap! ( maar hoe kan jy nou Kapenaar kaap, vra ek jou met trane in my oë . Ons is mos reeds gekaap!)
Ewentwel, by ‘n rooilig daar in Johies, ruk daar skielik ‘n man met ‘n belaklawa aan my deur ( wat gelukkig gesluit was) en die volgende oomblik kyk ek vas in die loop van ‘n geweer . Ek wil nog gil, maar Toorts is my een voor. Sy draai sowaar die ruit AF!
” Dé, hier is vir jou iets lekkers!’ sê sy met ‘n vriendelike glimlag en druk byna die hele tiramisu teen die geweerloop vas. Voor die skelm van sy skok kon herstel, het sy die ruit weer opgedraai ( alles is mos deesdae outomaties) en met ‘n vaart weggetrek – oor die rooilig, reguit Harties toe!
Ek kan nou nie sê ons het nie gebewe na die tyd nie, maar na ‘n doppie witblits sommer so in die ry, het ons weer moed gehad vir die res van die pad.
By Una gekom, sou ons agterkom dat sy darem nog nie in die tjoekie is nie. Toe pak ons maar die seekos uit en bel die polisie, en nooi die speedie wat ons agtervolg het ook binne. Man, en ons eet en kuier saam met daardie mooi uniform manne. Dis mosselsop en sjerrie, perlemoen en wit muskadel, kabeljou en koue chenin, allekruk en rooiwyn, viskuite en witblits. Dit gaan hoe later hoe kwater, en die witblits doen sy ding. Ons raak dik vrinne met daardie polisie. Gelukkig het ons genoeg witblits vir hulle, want ons het toe mos nie meer tiramishu nie, ne!
Una is veilig en gered en ek en Toorts is weer veilig hier onder in die Kaap. Daar is net een dingetjie wat ons nogal laat giggel het. Die manne het eintlik glad nie in ons belanggestel nie – het ons net die heeltyd uitgevra oor rooi stiletto’s en of ons dalk iemand ken met die naam van Camilla. En as hulle haar naam noem, kry hulle so ‘n glasige uitdrukking in hulle skaapoë!
Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die volgende InLinkz-skakel:
http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=787126
Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).
Seegogga se Bloggie 
Julle is stêrre, Seegogga. Selfs midde-in ons anders-as-die-Kaap wêreld, het julle my in my noods-ure kom red. En het ons nou lekker geëet! Net weer ń bewys van hoe ons klompie bloggers mekaar ondersteun.
Ons doen dit enige tyd weer, Una! Bloggers is mos lief vir mekaar.
Ag dankietog vir die Kaap, seekos, wyn en dapper bloggers!
Ag hoe lekker kry ek nou, hoe lekker kry ek nou, hoe lekker kry ek nou 😁 Daai witblits doen sy ding, hoor!
🥂🍸🎹🎷🎻
AI Toorts , lyk my jy het jou heeltemal te veel laat meevoer. Ons het dan afgespreek dat ons MIN sal drink en die manne sal VOER met die voggies, maar ai, die gebore Kapenaars sukkel mos daarmee.
😂
Dis as gevolg van die skok van die kaper! Genade! Daar vat hy die hele bak poeding!
Jy het dt vir hom gegee, maar ek dink dit was briljant van jou. As hy nie so stomverbaas was nie, was ons bokveld toe en dan het hy ons kar, handsakke en selfone gehad!
Ek wil darem net graag dit sê: Ek is ‘n alles of niks mens. Of ek doen dit all over, of nie. 🙂
Dis ons Toortsie daai . En ons waardeer dit, selfs al is daar nouu witblits ter sprake.
Lyk my dit was ‘n reddingsPARTYTJIE! Briljant geskryf,Seegogga en dankie vir die video. Ek het al vergeet hoe snaaks Jerry Lewis was, veral as hy sy oë so skeel laat kyk.
Ek geniet hom ook só! Rns mens kon nog vsn s flirks inbdie hsnde kry.
Hy was eintlik ‘n vreeslike aantreklike ou.Camilla sou beslis haar flikkers by hom gegooi het.😉
Hy was nogal – en blykbaar ‘n goeie outjie ook. Lees gerus sy storie op Google
Sal gou draai gaan maak.
Liewe ‘Bytjie, dankie dat jy so geduldig op bystand was met die Boomaway-wa. Parkeer hom ‘seblief veilig, ek skat die bloggers sal hom wel weer nodig kry!
Veilig weggesteek in ‘n kelderparkeerarea, vir ons volgende avontuur!
Julle twee Kapenaars wil mos vroualleen hier kom rondry 😊 Ek het dit nou geniet… al het ek ook hoe probeer om Toorts terug te laat draai huis toe. Wonder wie het groter geskrik… die kapenaar of die Kapenaars vir daardie onderonsie 😀😀😀😀 Bly om te hoor julle is weer veilig by die huis…. seker baie dikkop… maar veilig. Ek sal Camilla laat weet dat die poliesie na haar uitvra 😗
Ons Kapernaars laat ons mos nie onderkry van Kapenaars nie.
Dit het ek nou gesien…. of beter gesê gehoor. 😊 Hulle sê sien is glo….. dit laat my wonder!!!
En dit is hoekom ek blog – want julle klomp laat my elke dag smile, glimlag, kliphard skater. Wat ‘n verhaal
HHester het met haar linksgoeters ons almal tot wonderlike verbeeldingsvlugte geinspireer. .
Haha ou gogga jy is n doring as dit by vertellings kom. Skitterend. Bly jul is veilig terug in die besneeude Kaap.
Veilig en besig om te herstel naal die kultuurskokke
Skokke sal ek goed glo, dis n heel vreemde en ander blyplek die Gauteng deel op die Rand.
Ek wag om te hoor wat jy van jou trourok dink 😊
https://kameel179438031.wordpress.com/2018/07/10/trourokke-vir-die-bloggers/
ek het toe comment!
O liewe aarde, dis geen wonder ek het die afgelope maand myself so oor al die bloggers bekommer nie. Ook maar goed ek lees nou agterna eers van al julle manewales.Ek is bly almal is nou weer veilig. Die Camilla nè? Die vrou het omtrènt ‘n reputasie.
Ja ne! Ek is eintlik heel geskok oor Kameel… ag ek bedoel Camilla wat die manne so om haar pinkie kan draai.
Só lekker gelees hieraan 😀