So ongemerk, sonder dat ek dit self agtergekom het, het Seegogga verjaar!

Ja, dis net so mooi ‘n jaar en ‘n week gelede dat ek my eerste nederige bloginskrywing gemaak het.

In hierdie jaar het so baie gebeur! Ek het wonderlike nuwe blogvriende gemaak, geleer van goeters waarvan ek niks geweet het nie, en al selfs vir ‘n nuwe blogger raad gegee! Ek het geskryf: stories, gediggies, persoonlike issues uitgestryk, ‘n boekie die lig laat sien, foto’s vir die wereld opgelaai en selfs ‘n paar prentjies geteken. Ek het kommentaar by ander blogs gelewer, kyk steeds na die rooi kolletjies op daardie plat wereldjie en hierdie week was 2 van my blogs op die top blogs of the day.

Hoewel ek nou minder blog, beteken dit nie dat ek minder daarvan hou om te blog nie, dis net ‘n tydsfaktor probleempie.  As ek ‘n afknyptydjie het, gaan loer ek gou om te kyk of daar nuwe blogs is, of iemand darem my goed gelees het en of daar kommentaar is.

Nou hoekom blog mens? Toortsie het ‘n rukkie terug die vraag gevra. Dis omtrent dieselfde vraag wat ‘n vriendin van my so ‘n jaar gelede gevra het. Ek moes eers woes soek na die e-mail wat ek haar teruggestuur het.

Daar het ek die volgende kwytgeraak: “Mense blog om verskillende redes. Meestal is dit mense wat in hulle hart skrywers is. Baie werklike skrywers het ook blogs. Hulle het iets wat hulle graag vir ander wil sê, maar nie noodwendig dmv ‘n boek nie. ‘n Boek is ‘n lang proses. Dis ook ‘n uitstekende skryfoefening, want die ideaal vir elke skrywer is om elke dag ‘n stukkie te skryf. Dan is die stukkie darem nie so sinneloos nie, want mense lees dit en lewer kommentaar en so toets jy ook jou eie skryfsels. ‘n Mens ontwikkel oor oornag tot ‘n internasionale skrywer! Lees gerus hier.

Blog is egter ook ‘n soort virtuele dagboek en sommige gebruik dit om dinge te se wat hulle dalk nie van aangesig tot aangesig vir mense kan se nie. Dit is ‘n feit dat dit help om te skryf oor ‘n ding wat jou pla of jou gelukkig maak. Jy kry tyd om jou gedagtes te orden en in woorde uit te druk.  Dit het beslis vir my gehelp deur ‘n baie emosionele tyd in my lewe, hoewel ek nie regstreeks daaroor geskryf het nie.

Bloggers lees ander bloggers se goeters en lewer kommentaar. Daar is sekerlik ook baie ander mense wat dit lees, maar dit lyk my  dis veral ‘n blogger ding, ‘n soort skryfklub. Soms verander ‘n blog in ‘n boek, bv die vrou wat geblog het oor haar stryd om swanger te raak en haar gevoelens daaromtrent. Haar naam is Tertia Albertyn en nie net was haar blog gekroon as blog van die jaar nie, maar die boek, SO CLOSE, word hoog aangeskryf vir voornemende dokters en ginekoloë, omdat dit die eerste keer is dat die hele proses van invitro bevrugting ens vanuit die pasient se perspektief beskryf word . Dit het haar lewe verander.

Ek self vind dit wonderlik om iets te kan skryf wat mense wel lees, sonder dat ‘n mens die lang proses van keurders en drukkers en uitgewers hoef deur te gaan. Ek vind die mede bloggers wonderlik  ondersteuned en positief. Hulle is regtig ‘n besondere groepie mense en ek waardeer hulle positiewe kommentaar en geniet hulle skryfsels baie. Al ken ek hulle nie van aangesig tot aangesig nie, voel dit vir my soos goeie vriende.”

Nouja, BAIE DANKIE LIEWE BLOGVRIENDE! Dankie dat julle die jaar darem van my goeters gelees het en so positief ondersteun het. Dankie dat ek hier op die bloggie goeters kon se wat ek wou. Dankie tog dat julle nie Trolle is nie, maar Engele!