Vanoggend preek ds Corne so mooi. Hy vertel hoe ons ons naaste moet help en hoe ‘n mens dan beloning sal ontvang. Maar natuurlik doen mens nie goed aan ander vir beloning nie, jy doen dit omdat jy aan ander doen soos jy aan Jesus sou doen.

Ons is skaars by die huis, of die telefoon lui. Dis my man se bouhandlanger wat wil weet of ons hom en sy gesin asseblief so halfpad Elim toe sal neem. Nouja, die ou vat ‘n kans. Verlede Sondag wou hy dit ook gehad het, en omdat dit my man se verjaardag was en ons vriende gehad het, het ons geweier. Ons was ook glad nie beïndruk toe hy die Maandag nie kom werk nie, maar sy vrou wel toe kom geld leen het nie: dik geslaan en duidelik nog halfpad onder die invloed.

Ons eerste reaksie was natuurlik om te weier, want dit was nie ‘n noodgeval nie, en nadat ons hom verlede week gepreek het, het hy sowaar die vermetelheid om weer te vra. Maar dit is ook so dat ek verlede week baie skuldig gevoel het omdat ons hulle nie kon neem nie. Hulle het nie vervoer nie en die vervoerstelsel hier in die platteland bestaan nie eintlik nie.

So, gedagtig aan my skuldgevoel verlede week, en die ds se preek vanoggend, besluit ons toe om dan die 4 mense maar hierdie eenkeer  wel  te gaan aflaai, en dit dan sommer as ‘n uitstappie te beskou. Ons ry die lieflike pad Elim toe, laai hulle af en besluit om ‘n bietjie verder te ry.

Eers sien ons ‘n troppie bontebokke- te pragtig; toe ‘n swerm flaminke, ‘n nuutjie hier in ons area. Nie lank nie, sien ons reuse voëls – korhane, sê my man.Daar is natuurlik ook die verskillende soorte beeste, perde, skape, volstruise en ‘n paar bloukraanvoëls. Die landerye is die mooiste groene, hier en daar is ‘n canolaland in volle  flurescentgeel blom, en die berge is sommer blouer.

Ons kom by ‘n kruis in die pad. Die een pad gaan Struisbaai toe, die ander na Elim. ‘n Munstuk word opgeskiet. Elim sal dit wees. Lekker, want ons kom min daar, en aangesien ons nog nie ontbyt of oggendtee gehad het nie, sal iets lekker op Elim met sy antieke rietdakhuisies, ‘n  avontuurtjie wees. Maar ál Elim se winkeltjies is toe – dis mos byna etenstyd. Dus verder- Baardskeerdersbos toe!

En daar land ons toe op die enigste oop plekkie op die spesiale dorpie: Marietjie’s Pub en Grill. Daar is ‘n lieflike vuur in die groot kaggel. Die plekkie het karakter soos net ‘n Baardskeerdersbos plek kan hê  (kyk asseblief na hulle plan -nie vir mooigeit nie, maar uit nood gebore-vir ‘n deurknip in die dames badkamer), en ja, hulle het sommige Sondae Sondagkos: Slegs R35 ‘n bord, en vandag het hulle glanshoender.

Ons is dadelik in. Nie lank nie, toe kom daar ‘n yslike bord kos, eintlik te veel om te eet: die heerlikste hoender “gunsakke” met ryk sous oor, 3 yslike gebakte aartappels, soetpampoen en lekker tuisgekookte (en tuisgekweekte) beet.  Njammies!

Die dame wat ons van die Sondagkos vertel het, stuur sommer ook vir ons elkeen ‘n glas wyn oor- op haar eie rekening. Mmmm!

‘n Gewone (vervelige?) dag het deur hierdie een klein daad om mense ‘n entjie uit die dorp te gaan aflaai, in ‘n lieflike dag vol verrassings en ‘n feesmaal geeïndig!

En ons het klaar besluit: Volgende Sondag, DV neem ons ons kinders wat gaan kom kuier, uit vir ete: Baardskeerdersbos toe!

Gaan jy saam?