Maankind was weg, want sy’s siek en ek’s weg, want ek WERK!!!

Dit het so gekom: Eendag onverwags, net na ek en my motor wonderbaarlik veilig in die Kaap gekom het, tref ‘n  groot terugslag ons gesin, my man land ‘n maand lank in ‘n kliniek en ek (vervoerloos!) in twee ekstra besighede: ‘n restourant en ‘n nightklub.

Dis nou ook nie dat ek altyd hande gevou gesit het voorheen nie, ek het immers my raambesigheidjie by die huis en 3 selfsorgeenhede op Struisbaai en Agulhas.  Maar nou bestuur en waiter en barlady ek sommer in die restourant ook, en na hierdie naweek sommer by die nagklub ook!-Ek, prim en propper outydse tannie wat nie rook of drink nie( en net nou en dan vloek as ek my toon baie seer stamp).

Ek het darem intussen my motor weer teruggekry en kan weer in die dorp op en af jaag.

Nou moet ek leer van mengsels en drankies waarvan ek glad nie geweet het nie, maar met die hulp van die jong expert wat vir ons werk en die  vermengings, pryse, en veral die ingewikkelde werking van die till verstaan, gaan dit heel goed- tot eergisteraand toe.

Dit was tweeuur, die swart uur waarop die kroeg moes sluit en ons geen drank meer mag verkoop nie, ten spyte van die feit dat dit die top kuiertyd van die jong mense is. Maar ons is mooi pligsgetrou en die meeste mense al op pad huis toe, toe die deur skielik oopbars en so 6 of 7 jong bulle binnestap.  Hulle wil graag iets drink, maar mag nie, tog is almal heel gemoedelik oor die saak.

Die vorige eienares en ek sit lekker voor die vuurtjie en gesels toe daar skielik ‘n woeste gestoei onstaan. Een ou word deur al die ander toegetakel!  Ek en sy probeer keer , maar iemand skree:” tannie moenie oor hom bekommerd wees nie, gaan kyk liewer wat hy met tannie se barman gedoen het!”

Ek kyk: Die kroeg is leeg. My  regterhand is weg. Ek stap om die toonbank. Daar sit hy plat op die grond, gesig in die hande en daar is net bloed oral waar jy kyk.

Ek kan nou nog nie glo hoe so-iets so vinnig en sonder vooraf struweling kon plaasvind nie. Blykbaar het die ou ons barman van agteraf “getackle”. Sy neus bloei woes- van binne en buite en vorm poeletjies op die vloer.

In die haas om hom te help en die bloed te stop, dink ek te laat daaraan om die polisie te bel en die mans binne te hou. Hulle is weer weg, en die boosdoener ook, sonder dat ons weet wie dit werklik was- blykbaar ‘n ou van Pretoria af, maar dis al wat ons weet.

So gebeur dit toe dat ek en die jongeling, wat eers niks wou weet van ‘n dokter nie, toe tog wel so 4vm hospitaal toe is. Twee steke het die stukkende plek op sy neus reggesien, maar sy neus is op twee plekke binne gebreek, sy oog is toegeslaan , hy het harsinskudding en dit lyk regtig of hy in die oorlog was.

Nouja, so word dit toe Saterdagaand en ek is stoksielsalig alleen  agter die bar. Dankie tog daar is min mense.

“Een double Southern Comfort met ys asb!'”

“‘n single Captain Morgan met coke asb!”

“Hoeveel skuld ek?”

My, kind ek het nie ‘n clue nie!” Hoeveel dink jy behoort dit te kos?”

So het ons die aand deurgedraf, en almal was baie gaaf. Ek het sekerlik hier en daar bietjie te min laat betaal vir party goed, maar so what!

Algaande leert men!