Ek het in die vorige skrywe vertel van my besonderse rit Kaap toe ( klik hier om deel 1 te lees), maar die storie se stertjie moet ek darem bysit, veral gedagtig aan een van die onlangse blogs waar Toortsie sê dat ‘n mens niemand op sy baadjie moet takseer nie.

Toe ek nou so daar staan en wag vir Brian-hulle om my stad toe te neem, merk die assistent, so ‘n jong lat met sy “overall” en oorringetjie en tattoo’s, my Jaegermeister-rugsakkie op en is dadelik geinteresseerd. Ek verduidelik dat ons die sakkies as promosie gekry het omdat ons mos die “nightspot” het. Hy vertel my dat hy ook baie sulke goed het. Hy het ‘n Jaegermeister baadjie en nog klomp goeters, want hy was mos ‘n bouncer- ‘n uitsmyter- by ‘n nagklub.

Ek en die twee manne ry Canal Walk toe. Ons ry met Assistent se motor, wat baie soos ‘n ‘toolbox’ van binne lyk. Tange. ysters en goeters, asook ‘n boek , moet eers opsy geskuif word om plek te maak vir my om te sit.

Assistent vertel my dat ek eintlik nie Canal Walk toe moet gaan nie- dis baie groot en duur. N1 City is ‘n beter opsie, die klere is daar baie goedkoper en so ook die flieks. Ek verduidelik dat my kind my daar gaan haal omdat dit naby haar blyplek is en ek kan sien hy voel bietjie spyt oor die dure Canal Walk.

Ek kan ‘n boek mos nie uitlos nie, en kyk gou watter dik boek dan nou in sy motor lê. Angus Bucham. Dit is dagstukkies, verduidelik hy. Hy lees elke oggend sy dagstukkie. Hy het oom Angus al persoonlik ontmoet en hy is mal oor hom. Hy was mos bouncer op die verhoog toe Angus op Nuweland opgetree het. Hy moes bv voorkom dat mense op die verhoog kom, ens. Hy was ook al tweekeer by die MIGHTY MEN konferensie in Natal.

Nou toe nou, jonge man! Jy verras en beïndruk my!

By Canal Walk vra hy wat ek heeldag gaan doen.”Wel heel eerste gaan ek erens ontbyt eet.”

“SPUR!” verklaar hy dadelik. Hulle het die goedkoopste en lekkerste ontbyte.

“En verder sal ek maar daar rondhang. Ek kan nie te veel loop met al my goeters-rugsak, handsak sambreel en jas -nie”.

“Trollie!” se hy dadelik. “Daar staan een- ons ry gou soontoe”. Hy parkeer netjies langs die trollie en laai my pakkasie in. “Nou kan tannie lekker rondloop!”

Nouja, wat sal ek sê? Almal, van die twee dierbare mans op die snelweg, die ou wat my gewaarsku het dat ek die prop nie opgedraai het nie, Brian wat my motor vir ‘n baie redelike prys herstel en sy ekonomiese , hulpvaardige en besondere assistent, is engele, sout van die aarde, die mense wat ‘n huppel in my stap gee en my dankbaar maak vir die wonderlikheid van die lewe.

Moet nooit-ooit iemand op sy baadjie takseer nie- hy is dalkies ‘n engel!