At 22 Die taal van depressie

Posted on Mei 14, 2011 by seegogga

Soos Klippie, soos Girl van die Suburbs en soos baie ander mense, was ek ook eenmaal, lank gelede baie nou betrokke by iemand met depressie. Dis genoeg om jou self depressief te maak, want jy is magteloos teen soveel hartseer. Dit het ek desyds oor hom geskryf:

 You- at 22

At 22 the day breaks no more with joyous colours.

The new morning starts weary and old- at 22.

You hug the pillow once more as if it is love itself,

and turn heavily over to sleep again:

At 22 you’re old and weary and getting up a strain.

Young children must please leave you alone at 22.

The joy of loving is but an empty passtime-

all things must pass-at 22.

You’re too old for games, life has gone by-

you’re old-

you’re 22.

 

Unknown's avatar

About seegogga

Soos 'n krappie op die strand, trap ek spoortjies in die sand. Dalk sien jy iets, dalk niets. Wie sal raai hoe die wind gaan waai?
This entry was posted in die tale wat ons praat, English blogs, gedigte en rympies (seestrome van verlange), Vertelling: Die Juffrou en John. Bookmark the permalink.

6 Responses to At 22 Die taal van depressie

  1. klippie's avatar klippie sê:
    Mei 15, 2011 om 7:49 vm

    Daar is so baie insig in jou gedig. Dankie.

    Like

    Antwoord
  2. Olga's avatar Olga sê:
    Mei 16, 2011 om 1:10 nm

    Kan ‘n mens beheer of jy depressie in jou lewe gaan toelaat?

    Like

    Antwoord
  3. Celia Neveling's avatar Celia Neveling sê:
    Mei 16, 2011 om 3:19 nm

    ‘n Ander man se boeke is vir my altyd duister, depressie is ‘n baie moeilike kalant, lekker dag vir jou!

    Like

    Antwoord
  4. Toortsie's avatar toortsie sê:
    Mei 21, 2011 om 4:57 vm

    Ek dink dit raak regtig ‘n siekte van ons tyd. Soveel druk, gejaag, en en en… en later kan ons dit net nie meer hanteer nie???

    Like

    Antwoord

Lewer kommentaar